ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΙΖΑ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ στα δάχτυλα, κύριε διευθυντά. Και γιατί με τραβούσε ο Μωυσής ως προφήτης-ξεναγός και γιατί διέθετε τη σιγουριά του ηγέτη. Άλλωστε, για τον λόγο αυτό του εμπιστεύτηκε ο Θεός (στην ακμή του) τον Περιούσιο Λαό κι έγιναν όσα έγιναν.
Αργότερα, που η πίστη μου κλονίστηκε για πολλούς λόγους, αλλά και από μια ταινία του Μελ Μπρουκς (ακόμη απορώ πώς τον παντρεύτηκε η αλησμόνητη Αν Μπάνκροφτ), αποφάσισα πως μάλλον υπήρχε κι άλλη λίστα με εντολές. Ήρθε καπάκι και το τραγούδι της Μούσχουρη «Η ενδεκάτη εντολή» και το πράγμα έδεσε.
Έχω ένα σωρό σκοτούρες και δεν δύναμαι να φανταστώ τι άλλο ζητούσε ο Θεός από τα αδύναμα σαρκία μας, πάντως, όσο περνά ο καιρός, η έλλειψή τους φαίνεται και παραφαίνεται. Θα μου πεις, οι Εντολές ήταν αποκλειστικά για το Πανβιβλικό Μωυσαϊκό Κίνημα; Θα σας γελάσω.
Αυτά σκεφτόμουν τούτο τον καιρό, που από τη μια η «Χρυσή Αυγή» χρησιμοποιεί κατά κόρον το βιβλικό ρήμα «Εγέρθητι» κι από την άλλη οι πολιτικοί αρχηγοί και δραγουμάνοι έπαιζαν την κολοκυθιά με την «Εντολή» του κ. Παπούλια.
Η θεία Περμαχούλα, ωστόσο, είναι βεβαιοτάτη πως ο κύριος Κάρολος του Προεδρικού Μεγάρου είναι η μετεμψύχωση του Μωυσή κι ότι διαθέτει στα υπόγεια του κτιρίου ολόκληρη κάβα από «Εντολές». Άσπρες, κόκκινες, ροζέ, γαλάζιες ή και αφρώδεις.
Φυσικά, απαξάπαντες λέμε «ΝΑΙ» στις παραδοξολογίες της θείας, η οποία διατείνεται ότι γνωρίζει προσωπικώς την κυρία Βαϊμάρη από προπολεμικά (δεν διευκρινίζει ποιον ακριβώς πόλεμο) και ότι, μάλιστα, της έχει εμπιστευτεί τη σωστή συνταγή για το «στρούντελ».
Η ΘΕΙΑ ΠΕΡΜΑΧΟΥΛΑ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ, που δεν ξέρει να φτιάχνει άλλο γλυκό εκτός από κρέμα με «Άνθος Αραβοσίτου ΓΙΩΤΗΣ» μας έχει πρήξει αυτές τις μέρες με τη Βαïμάρη και το Στρούντελ στο οποίο, τονίζει, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ είναι και μια επίστρωση με κρέμα «ΝΙVEA».
Τα νεύρα μου όμως είναι χάλια για να υψώσω φωνή. Δεν έχω καν δύναμη να σφάξω τα σιχαμένα παιδιά του αδερφού μου, που ολημερίς γκαρίζουν «Εγέρθητος» και παίζουν στο λίβινγκ ρουμ το νέο παιχνίδι «Άγιος Παντελεήμων». Κάτι σαν κυνηγητό με μαξιλαροπόλεμο, σκουπόξυλα ή κάτι τέτοιο.
Ο αδερφός μου αναισθήτως χαίρεται για την αδρεναλίνη που κυκλοφορεί στην οικογένεια, ενώ η νύφη μου συνεχίζει να φαντασιώνεται τον Τσίπρα γυμνό με βατραχοπέδιλα.
Εκείνο που με συνετάραξε και που κατάλαβα στο περίπου ότι όντως πάμε κατά διαβόλου είναι αυτό που έζησα ιδίοις όμμασι στον πεζόδρομο μεταξύ Πανεπιστημίου (του μεσαίου ωραιοτάτου κτιρίου) και του διπλανού οικήματος όπου κατοικοεδρεύει το είδος των Ακαδημαϊκών.
Καθώς, λοιπόν, περπατούσα με μια σακούλα μπανάνες, αγορασμένες από παραπλήσιο πάγκο οπωροπώλη με ρεμβώδες ύφος, ενθυμούμενη έναν νεανικό μου έρωτα με δυο φοιτητές Θεολογίας, με πλησιάζει μαύρος νεανίας στο ύψος του Ντένζελ Γουάσιγκτον. Και τι μου λέει, κύριε διευθυντά;
«Κερία, θέλει μαύρο ή άσπρο… Έκει πολύ και καλό. Πολύ καταρό… Τέλει να ντει;».
Στην αρχή κολακεύτηκα και μου μπήκαν κάτι ιδέες που δεν τολμώ να σας περιγράψω, γιατί μας διαβάζει και ξένος κόσμος.
«Αγόρι της μαύρης ηπείρου…», είπα ευγενικά, «είμαι πολύ μεγάλη για τέτοιες ατασθαλίες. Κοίτα τριγύρω πόσα νέα φρέσκα κορίτσια κυκλοφορούν».
«Έκω καταρό… καταρό», επέμενε ψιθυριστά.
«Μα δεν αμφιβάλλω για την καθαριότητά σου, νέε από τη γη που έκανε καριέρα ο Ταρζάν…», συνέχισα ντροπαλά. Και όντως ο εβένινος νεανίας ήταν αξιοσημείωτος.
Από την ονειροπόληση με έβγαλε μια ηλικιωμένη, φτυστή η μαντάμ Φροσάρ των Δύο Ορφανών.
«Χαζή, είσαι, κυρά μου; Ηρωίνη θέλει να σου πουλήσει. Όλοι οι τύποι σαν και του λόγου του, που βλέπεις, αυτή τη δουλειά κάνουν…». Έτσι ακριβώς μου είπε. Και τότε έπεσε το ροζ παραβάν από τους οφθαλμούς και είπα κάτι άσχημο γιατί το αγόρι της Μαύρη Ηπείρου μου σφύριξε «Να πα να γκαμηθεί το κερία…». Και έφυγε.
ΜΟΥ ΓΛΙΣΤΡΗΣΑΝ ΟΙ ΜΠΑΝΑΝΕΣ από τα χέρια, κύριε διευθυντά μου. Περιέφερα το βλέμμα δεξιά κι αριστερά και τότε πρόσεξα τους νεκροζώντανους που συνδιαλέγονταν με τους εβένινους. Αμέτρητοι. Αλλά και να μετριούνταν, πάλι δεν θα προέκυπτε τίποτα. Ποιος να νοιαστεί; Τα στιβαρά αγόρια της αστυνομίας έπιναν φραπεδιές λίγο παραπάνω στην Ιπποκράτους, ενώ οι διαβάτες έκαναν πως δεν βλέπουν τα «ερείπια» που χτυπούσαν ενέσεις στα αποτέτοια τους… Ποιος ξέρει! Είχαν κατά νου τη σαλάτα των ιδεολογιών και τα αντιμνημονιακά αντίδοτά τους. Στις στάσεις των λεωφορείων της Πανεπιστημίου κόσμος περίμενε αδιάφορος, προσηλωμένος στην πλήξη του, ξένοι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, θυμωμένοι μεταξύ θυμωμένων, φοβισμένοι μεταξύ φοβισμένων… μπορεί και προβληματισμένοι που ένας «άλλος» Απόστολος Γκλέτσος από τη Φθιώτιδα πάει να φάει, λόγω συνωνυμίας, τη δόξα από τον συμπαθή δήμαρχο Στυλίδας και ηθοποιό. Ο εν λόγω νέος Απόστολος βγήκε βουλευτής με τη «Χρυσή».
Στο σημείο αυτό ο αδερφός μου θυμήθηκε πως, όταν ήμουν μικρή, είχα περάσει κι εγώ τη «χρυσή», δηλαδή τον… ίκτερο, και η νύφη μου αυθορμήτως έκανε την κακιά χαρά.
ΤΟ «ΚΛΟΥ», ΟΜΩΣ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ, ήταν που ο Τηλέμαχός μου, ως φάντασμα, θεώρησε σωστό να βγει μέσα από το σιφόνι της μπανιέρας, αδιαφορώντας για τη χλωρίνη που είχα ρίξει, για να μου υπενθυμίσει ότι πλησιάζει η συντέλεια του κόσμου.
«Είναι ώρα να σμπαραλιάσει εντελώς το νευρικό μου σύστημα, αείμνηστε Τηλέμαχε;» του είπα γιατί η ώρα έδειχνε δύο το πρωί. Τότε που βλέπω σε επανάληψη την Μπήλιω στην ΕΡΤ.
«Για να σε προειδοποιήσω ήρθα, Κική μου. Ο Κάτω Κόσμος είναι εξαιρετικά εκνευρισμένος με την πατρίδα μας και μάλλον η συντέλεια, όταν συντελεστεί, θα ξεκινήσει από εδώ…».
«Πού εδώ; Από την μπανιέρα, Τηλέμαχε;».
«Μπορεί κι απ’ την μπανιέρα. Μη το γελάς… Με την ευκαιρία, μάθε σε παρακαλώ αν όντως ο Τζον Τραβόλτα έπιασε την ξερή του μασέρ του εξεπιτούτου. Έγινε μεγάλο σούσουρο μεταξύ των αποθαμένων του Χόλιγουντ…».
Δεν είχα ιδέα περί Τραβόλτα, αλλά η Πιπίνα που ξέρει μέχρι και τι νούμερο βρακί φοράει ο κύριος Καμμένος μου εξήγησε πως ο «μασέρ» του σταρ ζητάει αποζημίωση για ηθική βλάβη κάτι εκατομμύρια δολάρια.
Την άλλη μέρα πήγα πρωί πρωί στο ΙΚΑ να ζητήσω να μου κάνουν ηλεκτροσόκ, αλλά δυστυχώς το μηχάνημα ήταν σκουριασμένο από τον καιρό που το αγόρασαν. Έτσι αρκέστηκα στο να βαρώ το κεφάλι μου στον τοίχο. Τι να κάνω…
Δική σας
Κική Νουρέγιεφ
ΥΓ.: ΕΠΙΣΗΣ, ρώτησα κι έμαθα πως το παλιό άσμα «Τηλεφώνησέ μου, χρυσέ μου, χρυσέ μου, έχεις τόσες μέρες να φανείς…» μάλλον δεν σχετίζεται με τους οπαδούς του «Εγέρθητι».
σχόλια