Αν απεχθάνομαι ένα είδος ανθρώπου, τότε αυτοί είναι οι μίζεροι. Και εξηγούμαι: τη σήμερον ημέρα που η κοινωνία μας βιώνει μια κοινωνικοοικονομική μα κυρίως ηθική κρίση, οι άνθρωποι έπαψαν να κάνουν όνειρα, να ονειρεύονται το κάτι παραπάνω. Υπερβολικά προσγειωμένοι, περιφέρουν το σαρκίο και τις ανασφάλειες τους, επηρεάζοντας εμάς τους ηλίθιους -κατά τα λεγόμενα τους- που ελπίζουμε και θεωρούμε ότι το καλό υπάρχει ακόμα και ότι αυτή η τσουλίτσα η Τίνκερμπελ θα μας ψεκάσει με λίγη ναραϊδόσκονη και όλα θα φτιάξουν.
Δεν αντέχω λεπτό στο ίδιο δωμάτιο με αυτόν που θα του πώ ότι σπουδάζω δημοσιογραφία και η ατάκα του θα είναι η εξης: "τι τα θες; αφού σερβιτόρα θα γίνεις στο τέλος, Άσε που όλοι είστε πουλημένοι". Κάτσε ρε μαλάκα..ποιος νομίζεις ότι είσαι;; Πως μπορείς με το έτσι θέλω να γκρεμίζεις τα όνειρα των άλλων; Επιλογή μου η δημοσιογραφία και μαγκιά μου. Σαφώς το mega η οποιοδήποτε άλλο κανάλι δεν ξεσκονίζει την καρέκλα με το όνομα μου. Αλλά το γουστάρω αυτό που κάνω. Ξέρω δεν είναι όλα τέλεια εκεί έξω, ο πατέρας μου δυο χρόνια ήταν άνεργος, η μάνα μου σήμερα είναι στη δουλειά αύριο δεν είναι..Έχω περάσει δύσκολα όμως υπάρχουν άλλοι που είναι χειρότερα.
Επειδή εσύ έχεις μπουρδωκλωθεί στον ιστό της μιζέριας σου -που μόνος σου ύφανες- δεν σημαίνει ότι εγώ θα χάσω την ελπίδα μου. Ακόμη και οι πρόσφυγες φίλε μίζερε που τους ρωτάνε τι θα ήθελαν απαντούν με χαμόγελο και δεν λένε ούτε εκδίκηση, ούτε χρήματα. Απλά καθημερινά πράγματα..το χάδι της μάνας, ένα φιλί για καληνύχτα, ένα πιάτο ζεστό φαΐ και μια ωραία μουσική. Αγάπη. Μια λέξη που πλέον χρησιμοποιείται για να ανεβάσει τα τηλεοπτικά νούμερα. Λες στην φίλη σου "νομίζω ότι ο τάδε με γουστάρει" και κοκκινίζουν τα μαγουλάκια και εκείνη λεεί "να σε γαμήσει θέλει".
Γιατί;; Γιατί τα ισοπεδώνουμε όλα; Επειδή οι καιροί δυσκολεύουν πρέπει να γίνουμε απάνθρωποι; Θα μου πεις τράβα πες τα όλα αυτά σε όλους αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Σε πληροφορώ φίλε ρεαλιστή ότι όταν περιμένω στη μητροπολίτου γεναδίου το λεωφορείο είναι μια γιαγιά άστεγη, βρώμικη που κάθεται και τραγουδά ή μιλά μόνη της και όσες φορές πήγα στο περίπτερο και της πήρα κάτι να φάει μου λέει όχι ευχαριστώ. Δεν ζήτησε λεφτά. Μουσική και ανθρώπινη επαφή ζητά. Και να σου πω και κάτι ακόμα: εγώ η ηλίθια, η ρομαντικιά και η ονειροπόλα (έχω και άλλα προσονύμια αλλά για λόγους κοσμιότητας δεν τα αναφέρω) βοηθάω και σε συσσίτια και έχω συμμετάσχει σε κινήσεις βοήθειας προς τους πρόσφυγες, τσακώθηκα με εκείνο τον μαντράχαλο που χτύπησε τον ακροβάτη στην Αριστοτέλους.
Και δεν τα λέω όλα αυτά για να μου πεις μπράβο ούτε γιατί επιδιώκω να πάω στον παράδεισο, ούτε τίποτα. Το λέω γιατί θέλω να σου δείξω ότι δεν έχω χάσει την ελπίδα μου και ότι βλέπω το χάος δίπλα μου και προσπαθώ να το διορθώσω. Όπως μπορώ. Εσύ ο μίζερος πως βοηθάς στην αλλαγή, πώς αλλάζεις αυτό που δεν σ΄αρέσει;; Με τον αρνητισμό σου; Και τέλος μάθε ότι τον σκληρό χειμώνα της κατοχής στην δίφυλλη φυλλάδα που κυκλοφορούσε υπήρχε η στήλη του Τσελεμεντέ. Οι άνθρωποι να τρώνε γάτες και ποντίκια. Και όμως ο τσελεμεντές σου έδινε συμβουλές για να μαγειρέψεις αυτή τη μια βρούβα πού είχες. Και έβγαζες τη μέρα. Και έλεγες πάλι καλά που είμαι ζωντανός, έπεφτες για ύπνο και ονειρευόσουν κεφτεδάκια. Και ήλπιζες σε ένα καλύτερο αύριο που θα έτρωγες κεφτεδάκια με τους φίλους σου.
Φέτος την πρωτοχρονιά λοιπόν όταν θα παίρνεις τις αποφάσεις για την νέα χρονιά πες δυνατά στον εαυτό σου "μιζέρια..απεταξάμην" και γύρνα στο τραπέζι, φάε. γέλα και πέρνα καλά έχοντας χαμόγελο στα χείλη και ελπίδα στην καρδία. Και θυμήσου: οι ονειροπόλοι τον άλλαξαν τον κόσμο!
σχόλια