Με σημερινό του άρθρο στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt ο δημοσιογράφος Γκερτ Χέλερ (Gerd Hohler) χαρακτηρίζει λανθασμένες τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων για έξοδο της Ελλάδας από τη Σένγκεν.
Ο δημοσιογράφος επισημαίνει ότι σε νησιά όπως η Χίος, η Λέσβος ή η Σάμος τα ελληνικά χωρικά ύδατα συνορεύουν άμεσα με τα τουρκικά, και «από τη στιγμή που οι προσφυγικές βάρκες περάσουν τα σύνορα, η ελληνική ακτοφυλακή δεν έχει -σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης- άλλη επιλογή, από το να βγάλει τους ανθρώπους στη στεριά». Επίσης χαρακτηρίζει μη ρεαλιστική την απαίτηση για κοινές περιπολίες των ακτών από Ελλάδα και Τουρκία, καθώς όπως επισημαίνει δεν υπάρχουν διεθνή ύδατα ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και την μικρασιατική ακτή στα οποία θα είχαν νόημα τέτοιες κοινές επιχειρήσεις.
Ειδικότερα, ο Γκερτ Χέλερ αναφέρει στο άρθρο του με τίτλο «Αδύνατη απαίτηση» και υπότιτλο «Η Αθήνα δεν μπορεί απλά να σταματήσει το κύμα προσφύγων»:
Αρχικά ήταν η κρίση χρέους, που έβαλε την Ελλάδα σε θέση παρία μέσα στην Ε.Ε. Τώρα το προσφυγικό δράμα βάζει το μαχαίρι ακόμη πιο βαθιά. Το κλίμα επιδεινώνεται όλο και πιο πολύ. Η Ελλάδα πρέπει να «πράξει τα καθήκοντά της» απαιτεί ο ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ με ύφος ανώτατου καθηγητή. Η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ εξαπολύει κατηγορίες για «απώλεια του ελέγχου» στο Αιγαίο. Έχει δίκιο, ωστόσο καταλήγει σε λάθος συμπέρασμα με το να απαιτεί τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τη Σένγκεν.
Από το 1.004.356 των ανθρώπων, που έφτασαν στην Ε.Ε μέσω θάλασσας το περασμένο έτος, οι 853.650 έφτασαν μέσω Ελλάδας. Γι αυτό το λόγο η Αθήνα πρέπει να αναλάβει επιτέλους δράση για τη διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε στο Αιγαίο, αυτή είναι η ολοένα και πιο επίμονη απαίτηση. Ακούγεται εύλογη. Η πραγματικότητα είναι περίπλοκη. Σε νησιά όπως η Χίος, η Λέσβος ή η Σάμος τα ελληνικά χωρικά ύδατα συνορεύουν άμεσα με τα τουρκικά. Από τη στιγμή που οι προσφυγικές βάρκες περάσουν τα σύνορα, η ελληνική ακτοφυλακή δεν έχει -σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης- άλλη επιλογή, από το να βγάλει τους ανθρώπους στη στεριά.
Αλλά και ένας αποκλεισμός της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν δεν αλλάζει κάτι. Κανένας πρόσφυγας δεν πρόκειται εξ αυτού του λόγου να υπαναχωρήσει, αντίθετα θα διατηρεί προσδοκία για παροχή ασύλου από την Ελλάδα. Καθόλου ρεαλιστική δεν είναι και η απαίτηση για κοινές περιπολίες των ακτών από Ελλάδα και Τουρκία. Κι αυτό διότι δεν υπάρχουν διεθνή ύδατα ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και την μικρασιατική ακτή, στα οποία θα είχαν νόημα τέτοιες κοινές επιχειρήσεις.
Δεδομένης της πολύχρονης διαμάχης για τις ζώνες εθνικής κυριαρχίας δεν πρόκειται να ανεχθούν ούτε οι Τούρκοι ελληνικές περιπολίες στα ύδατά τους, ούτε οι Έλληνες τουρκικά σκάφη μπροστά από τις ακτές τους. Και η ίδια η Υπηρεσία φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, η Frontex, διευκρινίζει ότι δεν υπάρχει καμία νομική και πρακτική δυνατότητα να σταματήσει το προσφυγικό ρεύμα στο Αιγαίο.
Όλοι γνωρίζουν ότι το κλειδί για τη λύση του προβλήματος βρίσκεται στην Τουρκία. Μονό αυτή μπορεί να σταματήσει τους λαθρέμπορους και να εμποδίσει τους πρόσφυγες από το να ανεβαίνουν στις βάρκες. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν προκύπτει ότι η Άγκυρα είναι πρόθυμη για κάτι τέτοιο. Ο αριθμός των προσφύγων αυξάνεται αντί να μειώνεται. Η Τουρκία αυξάνει την πίεση, αντί να ρυθμίζει την κατάσταση: Μαζί με τους δικαιούμενους άσυλο από χώρες με εμφύλιες συρράξεις, όπως η Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν περνούν μέσω Τουρκίας από το Αιγαίο στην Ελλάδα και μετανάστες από χώρες της βόρειας Αφρικής, όπως το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία. Το αποτέλεσμα είναι ότι μένει στην Ελλάδα να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Διασφάλιση των συνόρων στο Αιγαίο; Σε τελική ανάλυση αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο, ότι τα σκάφη περιπολίας της ελληνικής ακτοφυλακής και της Frontex δεν εξοπλίζονται πλέον με σωσίβια, αλλά με πολυβόλα. Όποιος θέλει κάτι τέτοιο, πρέπει να το πει ανοιχτά.
