Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν γενιές. Για τις διαφορετικές ταμπέλες που τοποθετούνται για να χαρακτηρίσουν κάθε φορά τους νέους της εποχής υπεύθυνοι είναι είτε τα media είτε (ακόμα καλύτερα) κάποια δαιμόνια συγγραφικά μυαλά. Αυτό που υπάρχει είναι η νιότη, οι μεσήλικες, οι γέροι και οι τάφοι.
Είναι κακό να σε αποκαλούν τα media «Generation X», «Generation Y» ή «Me, Me, Me Generation»;
Όχι, αν γνωρίζεις την επιφάνεια του πράγματος. Όσο σύντομη είναι η νιότη τόσο γρήγορα ξεκολλάει η ταμπέλα για να κολληθεί μια άλλη. Μέχρι τότε όμως ικανοποιείται η βασική ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου (σ.σ Ακόμα και του νέου που θέλει να νομίζει ότι είναι ανέντακτος), η διαφορά με τους «γέρους» δηλαδή την παλιά γενιά γίνεται εντονότερη, μουσικές, ταινίες, βιβλία μπαίνουν κάτω από την ταμπέλα και τα χρόνια περνάνε μέχρι να έρθει η επόμενη γενιά, εσύ να γίνεις παρελθόν και κάποιοι άλλοι νέοι και ελπιδοφόροι σε αντικαταστήσουν.
Η τελευταία ταμπέλα με την ονομασία «Me, Me, Me Generation» είναι ευφυέστατη όμως συμβαίνει αυτή την χρονική περίοδο κάτι μοναδικό: Σε όλες τις ηλικίες θα ταίριαζε αυτός ο χαρακτηρισμός. Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων διαφόρων ηλικιών που συμπεριφέρονται ακριβώς όπως η μεγάλη μάζα των εικοσάχρονων: Σαν να μην υπήρχε ζωή πριν το Facebook και το Instagram. Εκτός από την εμμονή τους με τα social media η πραγματική τους ταυτότητα αλλοιώνεται και στην θέση της προβάλλεται μια νέα ψηφιακή περσονα την οποία κουβαλούν και στον έξω κόσμο.
Είναι δύσκολο πια να ξεχωρίσεις τόσο στην ψηφιακή αλλά αρκετές φορές και στην πραγματική ζωή ποιος είναι είκοσι και ποιος το παίζει είκοσι. Αν ήμουν τώρα είκοσι θα τρόμαζα από τις στρατιές αρνησίγερων που θα με κατέκλυζαν. Υπάρχει τόσος ναρκισσισμός στις μεγαλύτερες ηλικίες ο οποίος με τρομάζει περισσότερο από το ναρκισσισμό των νέων. Και όπως μου είπε μια μεσόκοπη νάρκισσος φορώντας την μάσκα της οργισμένης έφηβης: «Αν δεν έχεις Facebook σήμερα είναι σαν μην υπάρχεις».
Στο άρθρο της LIFO για την σημερινή γενιά των εικοσάχρονων μια κοπέλα λέει ότι η παλιά γενιά πρέπει να κάνει στην άκρη για να τους αφήσει να βγουν μπροστά. Αυτό δεν συνέβη ποτέ με καμία γενιά. Κανένας παλιός δεν δίνει έτσι απλά την θέση του στο νέο. Άσε τώρα που οι παλιοί νομίζουν ότι είναι και αυτοί νέοι. Έχεις να παλέψεις με τον παλιό κόσμο που θεωρεί τον εαυτό του νέο. Α, και μην ξεχνάς κάποιους από την γενιά σου: Αυτοί σε λίγα χρόνια θα δείξουν ποιοι πραγματικά είναι. Και κάποιοι από αυτούς μπορεί να αποδειχθούν χειρότεροι από πολλούς μεγαλύτερους. Ίσως και αυτοί ανακόψουν την πορεία των πραγμάτων προς τα εμπρός. Γιατί δεν υπάρχουν γενιές μόνο άνθρωποι που συμπεριφέρονται διαφορετικά. Και η νιότη που όταν η φούσκα της σκάσει αποδεικνύει τι πραγματικά κρύβει.
Υ. Γ
Τα γράφω όλα αυτά και πίσω μου, στην βιβλιοθήκη, σε περίοπτη θέση βρίσκεται το βιβλίο του Douglas Coupland «GenerationX». Δύσκολα αποχωρίζεσαι τις ταμπέλες της νιότης σου…
σχόλια