Βρίσκεσαι σ ένα σκοτεινό τούνελ. Στην άκρη του υπάρχει ένα φως. Νιώθεις κάτι να σε σπρώχνει προς το φως. Γεννιέσαι.
Είσαι μια μαλακή έρπουσα μάζα η οποία στηρίζεται σε μικρά κοκαλάκια και έχει συγκεχυμένες εγγραφές στο σκληρό δίσκο.
Σιγά ο σκελετός σου δυναμώνει, γίνεσαι «άνθρωπος», όσο μπορείς από μονός σου αλλά περισσότερο αφήνεσαι στα χέρια άλλων να σε «διαμορφώσουν» κατά το δοκούν τους.
Ύστερα νιώθεις μια επιτάχυνση στη ζωή σου.
Νιώθεις υπερήρωας, μεγάλος επαναστάτης, γεμάτος ιδέες για το πώς θα τα κάνεις όλα αλλιώς, διαφορετικά από αυτούς που εξασφάλιζαν την στέγη, την τροφή, την εκπαίδευση και την ...ασφάλειά σου.
Ξεκινάς λοιπόν την επανάσταση από τα βασικά. Αλλάζεις κούρεμα, κάνεις μετατροπές στα ρούχα σου ώστε να μη μοιάζουν με τα δικά τους, αλλά με αυτά των «δικών» σου. Επιλέγεις ποιοι θα είναι οι «δικοί» σου και φτιάχνεις μια δεύτερη οικογένεια από ανθρώπους που σε φωνάζουν «αδερφέ» παρόλο που δεν έχετε κοινό σόι. Είσαι στο hype σου. Καταστρώνεις σχέδιο πλεύσης, οραματίζεσαι το μέλλον, πιστεύεις ότι επιτέλους τώρα ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και τι κάνεις και ότι το κάνεις καλά. Εν πασει περιπτώσει έχεις ενηλικιωθεί εδώ και χρόνια και μπορείς να κάνεις ο,τι θέλεις! Ίσως ναι... ίσως όχι.
Γιατί εν αγνοία σου σιωπηλά έχει ήδη αρχίσει να «τρέχει» το προγραμματάκι που έχουν εγκαταστήσει οι «κατασκευαστές» σου στο ...λειτουργικό σου.
Κυνηγάς τα όνειρά ΣΟΥ. Με τον δικό ΤΟΥΣ τρόπο. Κατάλαβες;
Κάνεις τις επιλογές ΣΟΥ. Με τα δικά ΤΟΥΣ κριτήρια. Κατάλαβες...
Και ίσως κάνεις ότι δεν κατάλαβες για να μη σε καταλάβουν ότι κατάλαβες και για να μην καταλάβεις ούτε εσύ ότι ΤΩΡΑ Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ για αυτό που ονειρεύτηκες και γι αυτό που επέλεξες.
Ύστερα νιώθεις μια επιβράδυνση στη ζωή σου.
Νιώθεις μαριονέτα, μεγάλος καραγκιόζης, και δεν έχεις ιδέα για το πώς θα τα κάνεις όλα αλλιώς. Σου αρκεί να έχεις πάση θυσία εξασφαλισμένη την στέγη, την τροφή, μια δουλειά και την ...ασφάλειά σου.
Αναρωτιέσαι αν πράγματι τώρα θέλεις να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και τι κάνεις και αν το κάνεις καλά. Εν πασει περιπτώσει εδώ που έχεις φτάσει ίσως τελικά παραδόθηκες και έχεις συμβιβαστεί ότι δεν μπορείς να κάνεις ο,τι θέλεις! Ίσως ναι... ίσως όχι.
Και ίσως περνάς πολλά από τα υπόλοιπα χρόνια της υπόλοιπης ζωής σου, συντηρώντας τον εαυτό σου σε αυτό το «μούδιασμα».
Πολλά από τα υπόλοιπα χρόνια της υπόλοιπης ζωής σου που δεν είναι τόσα πολλά όσα αρχικά φανταζόσουν.
Βρίσκεσαι σ ένα σκοτεινό τούνελ. Στην άκρη του υπάρχει ένα φως. Νιώθεις κάτι να σε σπρώχνει προς το φως...
Το ξυπνητήρι χτυπά κι ανοίγεις τα μάτια σου. Μερικές φορές είναι περίεργο που ξεκινά άλλη μια μέρα, σου προσφέρεται άλλη μια μέρα, τόσο απλά...
σχόλια