Με αφορμή μια πρόσφατη συζήτηση που είχα για έναν κάπως «διαφορετικό» τύπο προέκυψε αυτό το κειμενάκι. Η διαφορετικότητα ως γνωστόν δεν έχει ορισμό, ο καθένας την εκλαμβάνει ανάλογα με το βίος του, τις εμπειρίες, τις αξίες και τα ήθη του. Εγώ, εσύ, η κοινωνία όλη, εμείς δημιουργούμε το τι θα οριστεί ως διαφορετικό, τι αποδεκτό, τι απορριπτέο. Μαθαίνουμε από πολύ μικρή ηλικία πως θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε, να μιλάμε, να ντυνόμαστε και συνήθως σε κάθε τι που μοιάζει διαφορετικό από αυτό που εμείς μάθαμε και ενσαρκώσαμε, εναντιωνόμαστε.
Θυμώνουμε, κοροϊδεύουμε, κατακρίνουμε πριν καλά καλά ακούσουμε τι έχει να μας πει. Εγώ το κάνω, κι εσύ το κάνεις και αυτός, που λέει ότι δεν είναι ρατσιστής, το κάνει πιο έντονα και από τους δύο μας. Πόσες φορές έχει σκεφτεί για μια κοπέλα «καλά, αυτή πατέρα δεν έχει να την μαζέψει;», πόσες φορές είπες «που πάει το σούργελο;», πόσες φορές σχολίασες το ότι η παχουλή συνάδελφος/συμμαθήτρια/φίλη βρήκε γκόμενο, ενώ εσύ όχι και το ότι ο κοντός πήρε καλύτερη θέση εργασίας από εσένα. Αν ερχόμουν εγώ τώρα και σου έλεγα ότι.. ναι η κοπέλα που σχολιάζεις δεν έχει πατέρα να την μαζέψει, γιατί ο πατέρας της πέθανε όταν ήταν μικρή, ότι η παχουλή γνωστή σου είναι πολύ πιο όμορφη και σέξι από εσένα που λιώνεις στο γυμναστήριο γιατί αγαπάει τον εαυτό της και τα κιλάκια της, ή ότι ο κοντός μπορεί να είναι κοντός αλλά αυτό δεν τον κάνει ηλίθιο, σε αντίθεση μάλλον με εσένα, ώστε να πάρει προαγωγή. Αν στα έλεγα αυτά τι θα μου απαντούσες;
Όλοι κάνουμε λάθη, όλοι ΠΡΕΠΕΙ να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, όλοι μεγαλώνουμε και συνάμα ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ωριμάζουμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. Ζούμε σε μια κοινωνία που λογικά δεν μπορούν να είναι όλοι ίδια ντυμένοι, να ακούνε την ίδια μουσική ή να έχουν το ίδιο σώμα, κι αν θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε μια εξελιγμένη κοινωνία, πρέπει να μάθουμε όλη αυτή την διαφορετικότητα του άλλου κυρίως να την ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ κι ύστερα να την αποδεχόμαστε. Για εκείνες τις φορές λοιπόν που μίσησες το γκέι ζευγάρι που καθόταν δίπλα σου στην καφετέρια, που σιχάθηκες την κοπέλα με τα ροζ μαλλιά, που εναντιώθηκες σε εκείνον που είναι «extreme» ντυμένος και που χλεύασες κάποιον επειδή επιλέγει να μην βγάζει σέλφι στην Μύκονο, μάθε πως το να είσαι «διαφορετικός» είναι πάντως καλύτερο από το να είσαι «αδιάφορος».
σχόλια