Η μαμά μου έγραφε συνέχεια κείμενα σε γραφομηχανή όταν μεγάλωνα - της έδιναν πράγματα απ' το Πανεπιστήμιο και τα πληκτρολογούσε, ως δουλειά. Μου άρεσε πολύ να παίζω με τη γραφομηχανή, να πιάνονται τα δάχτυλά μου στις μακριές, μεταλλικές γραφίδες του κάθε γράμματος ή να κάνω διάφορα άλλα που αργά αλλά σταθερά κατέστρεφαν το μηχάνημα.
Κάποτε πήρε ηλεκτρική γραφομηχανή - που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο μπορούσε να φανταστεί κανείς. (Και ακόμη πιο μετά, όταν είχαμε κομπιούτερ στο σπίτι, πληκτρογραφούσε στο Word μεταφράσεις βιβλίων που έκανε χειρόγραφα ο μπαμπάς μου.)
Την επαναστατική ηλεκτρική γραφομηχανή, με τα φωτάκια της και το απαλό μουγκρητό της θυμήθηκα όταν έπεσα πάνω σ' αυτήν την παλιά διαφήμιση του 1990.
Λίγο πριν την εκτόξευση του ίντερνετ και των σύγχρονων Η/Υ που αποτελείωσαν τη βιομηχανία των γραφομηχανών οριστικά, η Canon παρουσίαζε σαν τρομερό επίτευγμα (ιδανικό για φοιτητές, επειδή ήταν ελαφριά) μια γραφομηχανή που συνδεόταν με ρεύμα ή λειτουργούσε και με μπαταρίες.
"Typing will never be the same", ήταν το σλόγκαν. Δεν θα περίμεναν ότι είχαν δίκιο για όλους τους λάθος λόγους.
σχόλια