Oκόσμος των πορσελάνινων διακοσμητικών:Μια υπόσχεση για μια χώρα μακρινή, όπουόλα είναι χαριτωμένα και παραδείσια,μια απόδραση από τη μίζερη πραγματικότητατης καθημερινότητας, η μόνιμηαπειλή-πρόκληση των παιδικών χρόνωνγια μια επικείμενη ζημιά! Αυτές είναιμερικές από τις σκέψεις στις οποίεςμπορεί κανείς να βυθιστεί μέσα από τονκόσμο που τόσο αριστοτεχνικά έχει στήσειο Σάββας Χριστοδουλίδης στη νέα ατομικήτου έκθεση που μόλις άνοιξε στην γκαλερίΑ.Δ.
Μεαπαράμιλλη ευαισθησία και σχεδόνχειρουργική ακρίβεια ο Χριστοδουλίδηςαποδομεί πηγαίες ανησυχίες της ιδιωτικήςζωής, εισάγοντάς μας σταδιακά σε ένανκόσμο απροσδόκητων ισορροπιών πουπροκαλούνται από τις συναισθηματικέςανατροπές που μπορεί να έχουμε όλοιβιώσει, αλλά να μην μπορούμε να τιςεκφράσουμε! Η είσοδος στο χώρο τηςέκθεσης, με τα οικεία αλλά και εξαιρετικάφορτισμένα αντικείμενα, όπως πορσελάνιναμπιμπελό (Κινέζες, ζωάκια, μοναχικάαγόρια, πιάτα σε συνδυασμό με άλλααντικείμενα καθημερινής οικιακήςχρήσης), προκαλεί το γνώριμο συναίσθημαασφάλειας συνυφασμένο με την οικογενειακήεστία. Όμως σχεδόν άμεσα, ύστερα από τοναλλόκοτο συνδυασμό των διαφορετικώναντικειμένων, το λευκό συννεφάκι μέσαστο οποίο βρισκόμαστε μεταμορφώνεταισε έναν ανεμοστρόβιλο (γνώριμο επίσης),ο οποίος βρίσκεται πολύ πιο κοντά σεμια αληθινή εικόνα της πραγματικότηταςχωρίς ψευδαισθήσεις. Και εάν κάτι είναιπραγματικά εξαιρετικό είναι ακριβώςτο παράδοξο ότι ο Χριστοδουλίδηςεπικυρώνει αυτήν τη μετάβασή μας στηνπιο «αληθινή αλήθεια», μέσω ενόςιδιαίτερα σουρεαλιστικού περιβάλλοντοςπου δεν μας είναι ξένο.
Τιμπορεί να σηματοδοτούν δύο πορσελάνινασκυλάκια που μυρίζουν δύο τουλίπες πάνωσε μια βάση από καθρέφτη που μοιάζει μεατομικό διαστημόπλοιο; Ή αντίστοιχαμια διακοσμητική πορσελάνινη νεαρήκοπέλα που δέχεται την απρόσμενη επίθεσηενός πορσελάνινου πουλιού στο πρόσωπότης, ενώ κάθεται πάνω σε μια πλαστικήδεξαμενή νερού βαμμένη λευκή; Τίποταδιαφορετικό ίσως από αυτό που προδίδουνταυτολογικά οι συγκεκριμένες συνθέσεις,οι οποίες θα μπορούσαν να είναι οιτέλειες εικονογραφήσεις του πιο απόκρυφουσυναισθηματικού κόσμου του καθενόςμας. Ύστερα από χρόνια αναζήτησης στοσυγκεκριμένο είδος έκφρασης, τοassemblage,ο Χριστοδουλίδης, σε αυτή την τελευταίατου δουλειά δημιουργεί γλυπτά καθαράκαι μόνο από ανακτημένα υλικά (διαθέσιμαστον καθένα), στα οποία συνθέτειδημιουργώντας νέες φόρμες και μαζί καινέα πεδία ψυχικής αναζήτησης μέσα στηνκατακερματισμένη σύγχρονη ζωή. Τα έργατου δεν είναι κάτι παραπάνω από μιαχειρονομία ανασύνθεσης «κυριολεκτικούκαι ψυχικού» υλικού, η οποία όμως γιανα έχει καθολική απήχηση πρέπει ναανήκει σε έναν τόσο σημαντικό καλλιτέχνηόπως ο Χριστοδουλίδης. Αν δεν επισκεφθείτετην έκθεση, ίσως χάσετε μια μοναδικήευκαιρία: να δείτε πως όλα όσα ξέρετεμέχρι τώρα μπορούν ξαφνικά να αποκτήσουνένα τόσο προσωπικό νόημα για το καθένασας, απλά μέσω ενός καίριου tunig.
