-Γιατί δάσκαλε μας έφερες εδώ απάνω στο μοναχικό λόφο, μεσονυχτίς να μας φυσάει ο αέρας και να μας πλημμυρίζουν με φως τα αστέρια;
Γιατί μόνο εδώ, είσαι γυμνός, νιώθεις γυμνός, βλέπεις τα προσωπεία της πόλης να πέφτουν στο έδαφος με το πρώτο φύσημα, τη βοή της πόλης να παύει να καλύπτει τα φληναφήματα και τα κομπάσματα και έτσι εκτεθειμένος στη θεία φύση, ενώπιος ενωπίω με το άπειρο του ουρανού, απεκδύεσαι το χιτώνα που λέγεται εγωισμός και είσαι έτοιμος να μιλήσεις και να εμπιστευθείς, να αναθεωρήσεις και να παραδεχθείς.
Τι είναι εγωισμός δάσκαλε;
Εγωισμός! Εγωισμός είναι αυτό το αόρατο χέρι που αγκαλιάζει το δικό μας και μας οδηγεί. Αυτό το αόρατο χέρι που μας σπρώχνει στις πράξεις μας. Πράξεις οχι χρηστές και καθάριες αλλά μαύρες, σκοτεινές, απόμακρες και απάνθρωπες που δεν ταιριάζουν στο πραγματικό είναι μας. Μητέρα του εγωισμού είναι η τύφλωση του νου, η αρχαία άτη που οργώνει το έδαφος για να ξεπροβάλλει αυτό το φυτό δίχως άνθη, δίχως χυμούς. Και πρόσεξε! Όταν ο νους συννεφιάζει, σκοτεινιάζει και το σώμα, και η ψυχή,και πάλι με τη σειρά τους οι πράξεις. Και όταν σκοτεινιάσουν και οι πράξεις τότε το σκοτάδι εξαπλώνεται παντού σαν επιδημία, καταστρέφοντας ό,τι υγιές ανθεί. Αυτός είναι ο εγωισμός, τόσο θανατηφόρος και αδυσώπητος. Τόσο καταστροφικός και σκοτεινός.
σχόλια