Κάτι τα πρόωρα πρωτοβρόχια, που εννοείται θα μας πνίγανε, εφόσον ζούμε στη χώρα της αιώνιας λιακάδας ενός επιπόλαιου μυαλού. Kάτι τα σχολεία που ξανάνοιξαν με θυμιατά, πρωινές προσευχές κι άλλα τέτοια σαμανικά, παρά τη σχετική «μηδενική αναφορά» της υπουργικής εγκυκλίου – οι αναχρονισμοί αυτοί είναι, βλέπεις, κατοχυρωμένοι με Προεδρικό Διάταγμα του '89, ήμαρτον, δηλαδή, σγουρέ βασιλικέ μου!). Kάτι το εντεκάχρονο, πλέον, «φάντασμα» της 11ης Σεπτεμβρίου που έκτοτε σπέρνει αβέρτα φανατισμούς, πολέμους, απελπισία και προσφυγιά, με τη συνωμοσιολογία για «στημένο» χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους να ξαναφουντώνει. Kάτι το αλά Ντούτσε «τελεσίγραφο» Κυριάκου στα Εξάρχεια, κάτι η... ιντερνετική ΕΣΑ του Πάναρου και, στα «καπάκια», η κυνικά ευφάνταστη έκθεση ιδεών του Αλέξη σε έναν παρακμάζοντα θεσμό που, ως έχει σήμερα, μόνο για «δεκάρικους» πρωθυπουργών και δημόσιες σχέσεις χρησιμεύει – λες γι' αυτό το hashtag της ΔΕΘ στο twitter να ήταν... #Deth; Όταν θα σκάσουν και οι νέες ανατιμήσεις περίπου σε όλα, θα κατανοήσουμε απόλυτα όσους εύχονται «καλό χειμώνα» πριν καν σιγήσουν τα τζιτζίκια!
Και το «έτος-ορόσημο» 2018 λέει, θα γυρίσει ο τροχός, άρα θα βατέψει κι ο φτωχός, που ακούγεται αστείο όταν δεν βγαίνει καν ο μήνας. Ίσως πάλι υπερβάλλω, στα 4.512 ευρώ ετήσιο εισόδημα έριξε το όριο της ασφαλούς διαβίωσης η Eurostat – αν είσαι τύπος που ρισκάρει, μπορείς και με λιγότερα, όχι;
Ένας χειμώνας... ρώσικος για όλους όσοι ήταν «απόντες»από την ανερμάτιστη πρωθυπουργική ομιλία στην αστυνομοκρατούμενη ΔΕΘ που εν είδει σοβιετικού πενταετούς πλάνου παρέθετε τα «πέντε βήματα για την αυριανή Ελλάδα», λίγο μακρύτερα από το Βελλίδειο όπου αναπαύεται εν ειρήνη το πολυθρύλητο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Γιατί απόντες, «άνθρωποι αόρατοι», ήταν τόσο από εκείνη όσο και από τις προκάτ, επιλεκτικές σε αριθμό και μέσα ερωταπαντήσεις, άνθρωποι αντιμέτωποι με κατασχέσεις λογαριασμών και σπιτιών, απολύσεις, «λουκέτα», περικοπές, την ίδια την απόγνωση. Το δε «πρόγκηγμα» της δημοσιογράφου που τόλμησε να ρωτήσει γιατί κινδυνεύει να απολυθεί υπήρξε τουλάχιστον αλαζονικό – πού είναι το πολυδιαφημισμένο ηθικό σου πλεονέκτημα, άμα γίνεσαι σαν τα μούτρα των αντιπάλων σου; Σε άλλα νέα, άλλοι 125.000 οφειλέτες του Δημοσίου είπαν «ως εδώ», στέρεψαν βλέπεις και οι λεμονόκουπες, 90 δισ. ευρώ τα ληξιπρόθεσμα, ένας στους δύο «όμηρος» του κράτους. Μικρομεσαίοι μεροκαματιάρηδες βασικά, όχι τίποτα μεγαλολαμόγια που μας κουνάνε και το δάχτυλο.
Αρκετοί άνθρωποι μόνο στον κύκλο μου –που δεν τον λες και προλεταριακό– είτε ζουν έναν εφιάλτη διαρκείας είτε φτιάχνουν μια κοσμάρα να χαθούν είτε τα βροντήξανε και πάνε γι' άλλα, μη ρωτάς τι, καθείς και τα όπλα του, αυτή είναι άλλωστε η νέα τάση αφότου τα συλλογικά οράματα εξόκειλαν στα ρηχά. Και το «έτος-ορόσημο» 2018, οπότε, λέει, θα γυρίσει ο τροχός, άρα θα βατέψει κι ο φτωχός, ακούγεται αστείο όταν δεν βγαίνει καν ο μήνας. Ίσως πάλι υπερβάλλω, στα 4.512 ευρώ ετήσιο εισόδημα έριξε το όριο της ασφαλούς διαβίωσης η Eurostat (από 7.178 το '10) – αν είσαι τύπος που ρισκάρει, μπορείς και με λιγότερα, όχι; Αλλά άντε να δεχτούμε ότι, καταπώς μας στρίμωξαν και καταπώς τα καταφέραμε, επόμενο ήταν να συμπεθεριάσουμε με την ΤΙΝΑ. Πάλι καλά να λες, εδώ στην κραταιά Γερμανία 2 εκατ. παιδιά ζουν, διαβάζω, κάτω από το όριο της φτώχειας (έρευνα Ιδρύματος Bertelsmann), στη Βρετανία πάλι τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Όμως οι αυξημένες προσδοκίες σε θέματα ελευθεριών, δικαιωμάτων και κοινωνικής ευαισθησίας που θα είχαμε από μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς (sic), τι λέτε, πάπαλα κι αυτές; Δεν λέω ότι δεν κάνατε τίποτα σχετικά, δεν σας συγκρίνω με τους προηγούμενους, παραμένουν όμως λίγα και άτολμα. Γιατί είχατε, π.χ., «γκεστ σταρ» στα εγκαίνια της ΔΕΘ τον Άνθιμο με την αγιαστούρα του, τι σόι ευλογία να δώσει κι αυτός; Γιατί δεν τολμάτε το διαζύγιο Εκκλησίας-πολιτείας, προοπτική που βρίσκει δημοσκοπικά σύμφωνους κάπου τρεις στους τέσσερις Έλληνες; Γιατί δεν βρήκατε μια λέξη για τους νεόπτωχους που η ΔΕΗ τους κόβει κατ' εντολήν σας πια το ρεύμα, πώς σκοπεύετε να αντιμετωπίσετε το βρικολάκιασμα του σχολικού ρατσισμού, τους φοβικούς εκείνους γονιούς και κηδεμόνες που ανακάλυψαν καινούργιο «εχθρό» στα προσφυγόπουλα, όπως κάνανε παλιότερα με τα παιδιά των Ρομά και των οικονομικών μεταναστών, παραπονούμενοι κιόλας ότι δημιουργούνται «γκέτο»; Αντ' αυτών, ακούσαμε να κομπάζετε ότι «το τσάμπα πέθανε» (εκτός κι αν είσαι το κράτος, οπότε δεν τρέχει τίποτα άμα χρωστάς 5-6 δισ. στους άγρια φορολογούμενους υπηκόους σου), ότι «η αγορά αυτορρυθμίζεται» (μας τα 'παν κι άλλοι καλύτερα, εσάς υποτίθεται σας ψήφισε ο κόσμος γιατί σιχάθηκε τις νεοφιλελέ δοξασίες!), να επενδύετε στα «ευκολάκια» του εκσυγχρονισμού και της πάταξης της διαφθοράς, λες κι αυτά δεν έχουν ταξικό πρόσημο. Και μας μείνανε «παρηγοριά» οι «Ασκήσεις Ελευθερίας» της documenta14 που έκανε πολλούς Μενουμευρωπαίους να κατσουφιάσουν επειδή τις βρήκανε «παλιομοδίτικα αριστερές», ενώ η μπότα που μας τσαλαπατά το πρόσωπο είναι, προφανώς, ο φουτουρισμός αυτοπροσώπως.
σχόλια