Τις προάλλες διάβαζα μια ιστορία σχετικά με μια αμερικανίδα ομιλήτρια η οποία πραγματοποιώντας μια ομιλία, μπροστά σε ένα κοινό εκατοντάδων ανθρώπων, κάποια στιγμή έβγαλε από την τσέπη της 100 δολάρια και στρεφόμενη προς το κοινό τους απηύθυνε την εξής ερώτηση :
«Ποιος τα θέλει!!;;»
Μονομιάς σηκώθηκαν χέρια, ενώ φωνές γέμισαν την αίθουσα.
Η ομιλήτρια, τότε, τσαλάκωσε λίγο το χαρτονόμισμα ανάμεσα στα χέρια της.
«Τώρα; Ποιος το θέλει;;»
Οι φωνές υψώθηκαν ακόμη περισσότερο. Στη συνέχεια, σχημάτισε μια μπάλα με το χαρτονόμισμα και έπειτα το πέταξε κάτω.
«Το θέλετε ακόμα;»
Από κάτω ακούγονται οι φωνές. «Εγώ, εγώ το θέλω».
Στο τέλος, η ομιλήτρια σήκωσε το χαρτονόμισμα από το πάτωμα και το υπέδειξε στο κοινό. «Κοιτάξτε! Ακόμη είναι ένα χαρτονόμισμα των 100 δολαρίων»
Το μάθημα από την παραπάνω ιστορία είναι ότι όταν η ζωή «σας ρίχνει» στα δύσκολα, σας ταπεινώνει και νιώθετε ότι δεν αντέχετε άλλο, να θυμάστε ότι η αξία σας παραμένει αναλλοίωτη.
«Η ζωή είναι δύσκολη»
Γιατί παρ' όλα αυτά, όμως, παραμένουμε κολλημένοι στα προβλήματα μας;
Οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει τη φράση «Η ζωή είναι δύσκολη».
Σκεφτείτε αυτή τη φράση λίγο. Πως γίνετε η ζωή να είναι δύσκολη; Ο άνθρωπος καθώς και όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί του πλανήτη είναι η ζωή. Κάθε φύλλο από ένα δέντρο, κάθε σταγόνα νερού από ένα ρυάκι είναι η ζωή. Που ακριβώς, λοιπόν, έγκειται η δυσκολία;
Αν θέλουμε καλύτερα να εκφραστούμε ορθότερα μέσα από αυτή τη φράση, θα διαλέγαμε να πούμε πως «η συγκεκριμένη κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά σίγουρα όχι η ζωή». Η ζωή δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε πολικά αντίθετα εύκολη-δύσκολη, όμορφη-άσχημη.
Μια προτεινόμενη λύση: Την επόμενη φορά που θα σας κατακλύσει ένταση ή στενοχώρια, επικεντρωθείτε στην αναπνοή σας και στο σώμα σας. Σε ποιο σημείο του σώματος σας νιώθετε την ένταση; Αφήστε ένα σχόλιο από κάτω με αυτά που παρατηρήσατε.
Γιώργος Μπάκουλης
σχόλια