☛ «Υπήρξαν γενιές που έζησαν σαν να ξερνάνε» έγραψε στο εντιτόριάλ του ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος την περασμένη εβδομάδα, προκαλώντας πολλές και ενδιαφέρουσες αντιδράσεις.
«Η γενιά σας, κ. Τσαγκαρουσιάνε, μπορεί να ήταν trash, μπορεί να έζησε σαν να ξερνάει. Αλλά η σημερινή δεν είναι Ε.Π. (επικοινωνιακά πανούργα), όπως πιστεύετε» σχολίασε ο/η Harlan. «Η σημερινή είναι κι αυτή trash, και μάλιστα με πολύ χειρότερο τρόπο. Εκτός αν τους ψόφους και τον εν χορώ κανιβαλισμό στα σόσιαλ μίντια τους θεωρείτε επικοινωνιακή πανουργία. Αν η δική σας γενιά έζησε σαν να ξερνάει, η σημερινή δεν ξέρει τίποτε άλλο από το ξερατό. Μαζί με έναν πρωτοφανή ναρκισσισμό και σταρχιδισμό, που δεν είχαν οι προηγούμενες γενιές. Το πάτημα επί πτωμάτων το ξεκίνησε μεν η δική σας γενιά, αλλά η σημερινή το τελειοποίησε και το προβίβασε σε μοναδικό τρόπο ζωής. Το γιατί και το πώς έγιναν αυτά είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα. Πολύ θα με ενδιέφερε η γνώμη σας πάνω στο γιατί».
«Κύριε Τσαγκαρουσιάνε, παρά την ορθή προσέγγιση της παρακμιακής αισθητικής που επικράτησε στην Ελλάδα, ιδίως μετά την εμφάνιση και ανάπτυξη της ιδιωτικής τηλεόρασης, θεωρώ ότι κάνετε το λάθος να "κομματικοποιείτε" μια οριζόντια και κάθετη, καθολική κοινωνική αισθητική» αντέδρασε ο Kornilious, ενώ, αντίθετα, ο/η Ezel σχολίασε: «Πόσο ακριβής, πάντα! Προσωπικά, όση ώρα διάβαζα το άρθρο σας, στο μυαλό μου στριφογύριζαν οι τελευταίες σκηνές της αξεπέραστης Βιριδιάνα του Λουίς Μπουνιουέλ. Κύριε Στάθη, να είστε καλά».
«Άψογη προσέγγιση όπως πάντα!» έγραψε ο Network. «Πραγματικά, διαβάζοντας την άποψή σας, μπήκα και ταξίδεψα νοητικά στο περιεχόμενο, προσπαθώντας να συνδέσω τις δικές μου ερμηνείες σε ένα τόσο περίπλοκο θέμα, που για να προσδιοριστεί καλύτερα θα χρειαζόταν κοινωνιολογική ανάλυση. Πιστεύω ότι ο κοινός παρονομαστής στη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας από τα '80s και μετά είναι η επικράτηση της έννοιας του "εύκολου" σε οποιονδήποτε κώδικα χαρακτηρίζει το πλαίσιο πολιτισμού και συλλογικής αισθητικής».
«Εντάξει, συμφωνώ, οk» έγραψε ο byronwilliams. «Πότε, όμως, θα βάλουμε τέλος στο αυτομαστίγωμα; Αφού, όποιος δεν έχει κάνει την αυτοκριτική του μέχρι τώρα, δεν θα την κάνει ποτέ... Παρακάτω να δούμε τι γίνεται!»
☛ H LiFO ξεναγήθηκε στη συναρπαστική έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και ο διευθυντής του μουσείου Νίκος Σταμπολίδης αποκάλυψε στην Κατερίνα Ανέστη πτυχές της καθημερινής ζωής των προγόνων μας.
«Έχω επισκεφθεί το μουσείο δύο φορές. Και πάλι δεν είναι αρκετές» έγραψε ο spin. «Είναι συναρπαστικό αυτό το οποίο αντικρίζεις. Δεν είναι απλώς ένα ταξίδι. Είναι εμπειρία. Δεν είναι απλό μουσείο. Είναι σχολείο. Δύσκολα μπορεί σήμερα ο άνθρωπος να κατανοήσει τι σημαίνει 5000 π.Χ. Δύσκολα ξυπνάς από τον λήθαργο. Σημαίνει 2.500 χρόνια πιο πίσω από τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Δηλαδή 500 χρόνια περισσότερο απ' όσο απέχουμε εμείς από τον Ιησού».
«Πραγματικά, είναι ένα μουσείο-υπόδειγμα. Εκτός από τον υπέροχο εκθεσιακό χαρακτήρα, είναι ένας κόμβος γνώσης που μεταφέρει με συναρπαστικό τρόπο το χθες στο σήμερα» πρόσθεσε ο Network. «Ο κ. Σταμπολίδης και η ομάδα του είναι από τους ανθρώπους που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι για το δημιουργικό όραμα και την άψογη υλοποίηση σε ό,τι έχουν αναλάβει».
☛ «Εξυπακούεται ότι ο πρώτος που εξοργίστηκε με τη φιέστα (Καμμένου - ΣΥΡΙΖΑ - Χρυσής Αυγής) κι αισθάνθηκε προδομένος ήταν ο κόσμος της Αριστεράς – με κόστος ασφαλώς για την κυβέρνηση» έγραψε η Ναταλί Χατζηαντωνίου στο άρθρο της «Το μεγαλομανιακό αυτογκόλ του Πάνου Καμμένου».
Ο sn07 σχολίασε: «Μα, η όποια Αριστερά έχει εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και μήνες, γυρίζοντας πίσω στο κλασικό της αφήγημα (κακή Δύση, κακή ελευθερία, κακοί ξένοι κ.λπ.). Σκεφτείτε μόνο πως βάσει δημοσκοπήσεων η Ζωή και ο Λαφαζάνης έχουν μεγαλύτερα ποσοστά απ' όσο είχε ποτέ ο Συνασπισμός, και μαζί με το ορθόδοξο ΚΚΕ φτάνουν και περισσεύουν για να εκπροσωπήσουν την Αριστερά. Ο Τσίπρας έχει καταλάβει ήδη πως δεν υπάρχει αριστερός που να τον στηρίζει (ποτέ δεν υπήρχε πάνω από ένα 3%, όπως και με τους φιλελεύθερους, που είναι στα ίδια ποσοστά). Το πραγματικό εκλογικό ψωμί βρίσκεται στον εθνοσοσιαλισμό. Αυτούς χαϊδεύει».
☛ Για την τάση να εμφανιζόμαστε εξομολογητικοί και εμφατικά ευάλωτοι στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης έγραψε στο άρθρο του «Πολύ δυνατή ανάρτηση» ο Δημήτρης Πολιτάκης και ο Nikos Ikon σχολίασε: «Ίσως θα έπρεπε να ξανασκεφτούμε το βάρος και την αξία του δημοσιογραφικού λόγου και το ζήτημα της εξουσίας των ΜΜΕ, που από τα φαινόμενα που περιγράφει το κείμενο φαίνονται να απειλούνται. Η δυνατότητα καθενός να εκφράζεται σε μια πλατφόρμα υποβαθμίζει –και καλά κάνει– την υποτιθέμενη αυθεντία των ειδικών και μας εισάγει σε μια εποχή κατά την οποία μπορεί καθένας ισότιμα να εκφράσει δημόσια την άποψή του και να κριθεί ανάλογα. Όσο για το παρατιθέμενο κείμενο, γιατί θα έπρεπε να εκτιμηθεί ως ειλικρινές ή φάρσα; Ό,τι γράφεται έχει την αξία πραγματικότητας των δυνητικών ερμηνειών του».
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια