Η νέα ταινία του Οικονομίδη: Μικρό Ψάρι, μεγάλη διάρκεια

Η νέα ταινία του Οικονομίδη: Μικρό Ψάρι, μεγάλη διάρκεια Facebook Twitter
7
Η νέα ταινία του Οικονομίδη: Μικρό Ψάρι, μεγάλη διάρκεια Facebook Twitter

Το φεστιβάλ Βερολίνου αντέδρασε γρήγορα σε δυο πολύ πρόσφατες, σημαντικές απώλειες και τίμησε με ειδικές προβολές τον Μικλός Γιαντσό και τον Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν- είχα κάνει συνέντευξη με τον Αμερικανό ηθοποιό εδώ, στο Ritz Carlton, για το Καπότε, πριν από 10 χρόνια. Στο μεταξύ, έφυγε από τη ζωή η Σίρλεϊ Τεμπλ, το πρώτο παιδί θαύμα, που ευτυχώς για εκείνην, αποσύρθηκε στα 21 της, πριν καεί από το σύστημα, καθώς και ο Γκάμπριελ Άξελ, ο Δανός σκηνοθέτης ο οποίος, ό,τι κι αν έκανε στην καριέρα του, όλοι θα τον μνημονεύουμε για το αριστούργημα του, το Δείπνο της Μπαμπέτ, ένα μοναδικό πάντρεμα αυστηρού Ντράγιερ με γαλλικό σινεμά, και την μεγάλη σεκάνς της προετοιμασίας και των  διαφορετικών αντιδράσεων των συνδαιτημόνων σε ένα φεστιβάλ γεύσης και απελευθέρωσης των αισθήσεων.

Στα δικά μας, ο Γιάννης Οικονομίδης, με την στήριξη του Χρήστου Κωνσταντακόπουλου και της γερμανικής Match Factory στην παραγωγή, ξεδιπλώνει για μια ακόμη φορά τον τσαντισμένο προβληματισμό του για τη βαθιά σήψη της ελληνικής κοινωνίας, επιμένοντας στη μανιέρα των ηρώων του: επανάληψη των προφορικών μοτίβων, ακατάσχετη λεκτική βία, καταιγιστική κακοποίηση και αυθαίρετη, σκληρή άσκηση εξουσίας, με θύμα τον πρωταγωνιστή. Όπως παλιότερα τα άκουγε αδιαμαρτύρητα ο Ερρίκος Λίτσης, τώρα όλοι "πυροβολούν" τον εκτελεστή Στράτο (Βαγγέλης Μουρίκης), ο οποίος, μετά τη μεγάλη ποινή που εξέτισε στη φυλακή για τα μάτια μιας κοπέλας, τώρα δουλεύει σε φουρνάρικο, αλλά μαζεύει και χρήματα με φονικές παραγγελιές. Ο Στράτος είναι στο επίκεντρο της σύγχρονης ελληνικής σχιζοφρένειας. Ανήκει στον υπόκοσμο, οι κακοποιοί εξακολουθούν να τον φλερτάρουν επίμονα γιατί τον θεωρούν δικό τους άνθρωπο και άξιο παιδί, αλλά δουλεύει για έναν ψωρομισθό και συμπαθεί τους γείτονες του, έναν ανάπηρο με την όμορφη αδελφή του που αναγκαστικά εκπορνεύεται. Πλήρης απουσία ιδανικών και προοπτικής σε ένα ερημωμένο τοπίο, γνώριμο σε μας και αντικειμενικά αντιπαθές, με χαρακτήρες από τα λαϊκά στρώματα, εγκλωβισμένους σε έναν καταστροφικό χουλιγκανισμό ή σε έναν συμφεροντολογικό μηδενισμό. Η κοπρολαλία στις ταινίες του Οικονομίδη ανέκαθεν μπορεί να βγάζει γέλιο μέσα στην απωθητικότητα της (καθώς συγκρούεται μετωπικά και ποιητικά με την λανθασμένη εντύπωση μιας παθητικής λακωνικότητας που πιστεύουμε πως έχουν οι "αθόρυβοι" Έλληνες), αλλά εδώ μένει μετέωρη λόγω της επαναληπτικότητας και της αδικαιολόγητα μεγάλης διάρκειας της ταινίας.

Η νέα ταινία του Οικονομίδη: Μικρό Ψάρι, μεγάλη διάρκεια Facebook Twitter

Ο Μουρίκης είναι θαυμάσιος ως Στράτος, ένα ηλεκτροφόρο καλώδιο σε διαρκή αναμονή, και οι υπόλοιποι, γνωστοί ηθοποιοί αλλά και ερασιτέχνες από άλλους χώρους, όπως η Πόπη Τσαπανίδου, ενώνονται αρμονικά κάτω από την ομοιογενή, σφιχτή διεύθυνση του Οικονομίδη. Η συμμετοχή στο διαγωνιστικό της Berlinale σημαίνει πως το συνολικό έργο και το καλλιτεχνικό σύμπαν του Γιάννη Οικονομίδη αναγνωρίζεται επίσημα από ένα μεγάλο φεστιβάλ. Παράλληλα, με αυτήν την ταινία, το ελληνικό σινεμά δείχνει την ποικιλία του, αφού το στιλ και η θεματική του Οικονομίδη απέχει αισθητά από τον παλιότερο Αγγελοπουλισμό ή τον πρόσφατο Λανθιμισμό. Το Μικρό Ψάρι, μια υπόγεια αλληγορία με γκανγκστερικά στοιχεία και θορυβώδεις αντιήρωες, επιβεβαιώνει την προσήλωση ενός auteur σε μια σειρά αγέλαστων, βλοσυρών "ψαριών" σε μια θάλασσα απόγνωσης και ζόφου, χωρίς χάδια και χαμόγελα. Όπως και στις άλλες ταινίες του, ο Γιάννης μας προκαλεί να αντέξουμε τα αγαπημένα του τέρατα, που δεν είναι άλλοι από τους διπλανούς μας. 

Διάφορα
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

5 σχόλια
Μακάρι να είναι αριστούργημα αλλά το τρέιλερ δε με ενθουσίασε. Ίδωμεν. Μάλλον αι Ευρώπαι ανακάλυψαν τον καλύτερο σύγχρονο Έλληνα σκηνοθέτη καθυστερημένα. Αν κάποια στιγμή δουν "Σπιρτόκουτο" και "Η Ψυχή Στο Στόμα" θα τους λυθούν όλες οι απορίες για την ελληνική κρίση.
Η ψυχή στο στόμα σε πολύ μικρότερο βαθμό αναπαραστά τον Ελληναρισμό και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό αναπαραστά τον τρόμο της ιντελεκτουαλ εξαρχειωτικης μπορζουαζιας απέναντι στο προλεταριάτο, το οποιο ως προσφατα ειχε πολύ λιγοτερα ελληναράδικα χαρακτηριστικά απο αυτή.Με λίγα λόγεια ο Οικονομιδης απηχει την αποψη οι φτωχοι (εστω και εξαιτίας της φτωχειας τους) ειναι θρασείς, εγκληματίες, σεξιστές κλπ κλπ. Στην πραγματικόττηα αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα οικονομικής και κοινωνι΄κης θέσης. Είναι η κατάσταση του ατομου.Και για να κλείσω: ποσο υποπτα αναχρονιστική σας φαινεται μια ταινια του 21αι που θεωρεί το εργασιακο΄bullying σαν αποκλειστικό σύμπτωμα μιας "χαμηλής' κοινωνικα΄τάξης. Δείτε αριστερά και δεξια τους κοστουμαρισμένους τύπους στα γραφεία σας και αναρωτηθείτε γιατι πέφτετε θύματα χειρότερου εργασιακου bullying και κανένας Οικονομίδης δεν μιλάει για εσάς.Ο οικονομίδης σκέφτεται ως καθωσπρεπει κατα βάση, και αυτο΄ειναι το πρόβλημα του. Δεν αμφισβητώ οτι εχει ταλέντο στην ατάκα ωστόσο, εκει κορυφαίος.
Σίγουρα συμφωνώ με τα τεχνικά στοιχεία που αναφέρει το άρθρο του κ.Κουτσογιαννοπουλου,παρ´ολα αυτά ο Γιάννης Οικονομιδης παραμένει ο πιο ενδιαφέρων Έλληνας σκηνοθέτης.προσωπικα δηλώνω μεγάλος φαν και του Οικονομιδη και του Μουρίκη!
Ωραία ανάλυση του Οικονομίδειου σύμπαντος.Από τη συνέντευξη τύπου του σκηνοθέτη:<<Ο καμβάς της ταινίας είναι ο καμβάς ενός Δυτικού πολιτισμού σε ελεύθερη πτώση - όλα είναι για πούλημα, για κάψιμο. Παρακμή. Η Ελλάδα βρισκόταν σε κρίση εδώ και χρόνια. ...>>Διαβάζω το παραπάνω,και έπειτα διαβάζω αυτό:http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vryxellakia&id=31665.Και καταλήγω να συμφωνήσω με αυτό:<<Ήταν θέμα τύχης κι εγώ την είχα με το μέρος μου. Κι όταν τα πράγματα πάνε πίσω, στα βασικά και τα θεμελιώδη, αποδεικνύεται τι ευλογημένη ήπειρος είναι τούτη η δυσφημισμένη και βασανισμένη Ευρώπη.>>