And what costume shall the poor girl wear
To all tomorrow's parties?
Η Τζούντυ Σικάγο έστρωσε μεγάλο τραπέζι. Πέντε χρόνια ζωγράφιζε και κεντούσε. Άλλο μυστικό λουλούδι στο πιάτο της Βιρτζίνια Γουλφ,άλλο στης Υπατίας. Με κόκκινη κλωστή το τραπεζομαντηλάκι της Αυτοκράτειρας Θεοδώρας, με πράσινη και μωβ της Βασίλισσας Ελισάβετ. Κάθε καλεσμένη κι η κλωστούλα της.
το πιάτο της Emily Dickinson
The Dinner party –η τεράστια εγκατάσταση της Σικάγο χρειάστηκε πέντε χρόνια (από το 1974 ως το 1979), διακόσιες πενήντα χιλιάδες δολάρια (κυρίως προσφορές φίλων) και τετρακόσιους εθελοντές (από παραδοσιακές κεντήστρες μέχρι πλακατζήδες) για να ολοκληρωθεί. Ένα τριγωνικό τραπέζι (εξηνταπέντε μέτρα η κάθε πλευρά), τριανταεννέα καλεσμένες, από την Σαπφώ και την Ιουδήθ μέχρι την Αρτεμισία Τζεντιλέσκι, την Έμιλυ Ντίκινσον και τη Βιρτζίνια Γουλφ. Οι δεκατρείς θέσεις που αντιστοιχούν στην κάθε πλευρά κλείνουν το μάτι στους δεκατρείς (άντρες) του Μυστικού δείπνου. Αυτό το δείπνο είναι αποκλειστικά για Κυρίες, Κυρίες που η Ιστορία δεν τους έστρωσε ποτέ το τραπέζι που άξιζαν.
Μυθολογικές Θεές, Βασίλισσες, Αγίες, ηρωίδες,ποιήτριες και ζωγράφοι δίπλα δίπλα, η καθεμία με το πιάτο της και το ονοματάκι της κεντημένο στην πετσετούλα. Η Σικάγο (που στη δουλειά της χρησιμοποιεί από σταυροβελονιά μέχρι πυροτεχνήματα και βαφές αυτοκινήτων) στολίζει με λουλουδοπεταλούδες κάθε πιάτο, σε σχέδια και χρώματα που παραπέμπουν ευθέως στο γυναικείο αιδοίο. Μαχαιροπήρουνα, ποτήρια (που θυμίζουν ιερά δισκοπότηρα) περιμένουν τις καλεσμένες να πάρουν τη θέση που η ανδροκρατούμενη κοινωνία τους στέρησε.
Εντυπωσιακό είναι και το πάτωμα της εγκατάστασης. Άσπρα τριγωνικά πορσελάνινα πλακάκια με καλλιγραφικά τα ονόματα άλλων εννιακοσίων ενενηνταεννιά γυναικών. Η Σικάγο το ονομάζει Heritage Floor -Πάτωμα Κληρονομιά.
Γυναίκες του μύθου, ηρωίδες της λογοτεχνίας, Θεές, ηθοποιοί, νοσοκόμες, χορεύτριες που άφησαν το στίγμα τους στην παγκόσμια ιστορία του φύλου τους.
Ανάμεσα στις παρά μία χίλιες του πατώματος παρελαύνουν η Αντιγόνη του Σοφοκλή, η Άννα Κομνηνή, η Αιτινή ποιήτρια Ανακόντα, η Βουλγάρα δασκάλα Μπάμπα Πέτροβα, η Θεά Τύχη, η Φλόρενς Ναιτιγκέιλ, η Μάτα Χάρι, η Χάννα Αρεντ, η Μαντάμ Μπλαβάτσκυ, η Βαβυλώνια Θεά του Κάτω κόσμου Ιρκάλλα, η Λουίζ Μπουρζουά, η Λουκρητία Βοργία, η Μάρθα Γκράχαμ, η Λυσιστράτη, η Μέδουσα,η Ηντιθ Σίτγουελ, η Κασσάνδρα, οι Βαλκυρίες -έως και η Αγνή της Βοημίας (που ανακηρύχτηκε επίσημα Αγία Προστάτιδα του Αντικομμουνισμού...).
Η Σικάγο, που πρωτοστάτησε στην εισαγωγή του πρώτου προγράμματος φεμινιστικής τέχνης στα Αμερικανικά πανεπιστήμια, θεωρείται από πολλούς πνευματική μανούλα των Guerilla Girls, της περίφημης ομάδας αντάρτικου τέχνης που προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τον χάρτη της γυναικείας δημιουργίας τόσο στο χρηματιστήριο αξιών όσο και στην ίδια την θεματολογία του.
Το Dinner party project της (από το 2007 στεγάζεται μόνιμα στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Μπρούκλυν) έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα περισσότερο από δεκαπέντε εκατομμύρια επισκέπτες καθώς επίσης και τη λατρεία ή την απαξίωση (με την ίδια θέρμη και τα δύο) της επίσημης κριτικής. Επαινέθηκε ως εμβληματικό έργο του φεμινισμού και θάφτηκε ως προβοκατόρικο, εύκολο, αμφίβολης αισθητικής αξίας.
Το θέμα είναι, όμως, ότι το τραπέζι στρώθηκε.
-Το πάρτυ έχει ήδη αρχίσει.
σχόλια