Πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μας αναγκαζόμαστε-ή μήπως καλύτερα να πώ εξαναγκαζόμαστε;- να συνεργαστούμε με άλλα άτομα για να παράξουμε ένα έργο.Τι συμβαίνει όμως όταν με αυτα τα άτομα δεν μπορείς να επικοινωνήσεις σωστά ή να συνεργαστείς αρμονικά; Τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύπλοκες και απαιτούν συγκεκριμένο χειρσμό.Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ξεχωριστός αλλά όχι και πιο σημαντικός από τους υπόλοιπους.Στα πλαίσια μιας ομαδικής εργασίας πρέπει να το σεβαστείς αυτό,αλλιώς οι ισορροπίες σπάνε και η συνεργασία γίνεται αντιπαραγωγική. Η ομαδικότητα είναι αρετή αλλά κατά την προσωική μου άποψη δυστυχώς δε λειτουργεί ορθά πάντοτε.Η συνύπαρξη των ανθρώπων απαιτεί θυσίες και υποχωρήσεις, τις οποίες δεν είναι όλοι πάντα έτοιμοι να κάνουν.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν είμαι fan των ομαδικών εργασιών είναι το ότι έχουν την «ικανότητα» να περιορίζουν τους ανθρώπους και να τους αναγκάζουν να μπάινουν χωρίς τη συγκατάθεσή τους σε άβολα καλούπια, για να μην μείνει πίσω το ομαδικό έργο.
Πολλοί ισχυρίζονται πως η ομαδική εργασία βοηθά τους ανθρώπους να ανταλλάσσουν ιδέες και να μοιράζονται στοιχεία που ανακαλύπτουν στην πορεία της εργασίας.Όσο υπέροχο και σπουδαίο όμως κι αν είναι αυτό έχω παρατηρήσει πως δεν είναι πάντα η πραγματικότητα στη ζωή.Κάποιοι δουλεύουν περισσότερο και κάποιοι λιγότερο.Κάποιοι έχουν περισσότερες ικανότητες και άλλοι όχι.Και θα μου πεί κάποιος: «Αυτός είναι ο σκοπός των ομαδικών εργασιών.Να γίνει ανταλλαγή απόψεων και γνώσεων και να προχωρήσουν όλοι εμπρός». Εγώ όμως συνεχίζω να το βρίσκω άδικο και περιττό σε ορισμένες περιπτώσεις.
Αυτές ήταν κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου για την ομαδικότητα και την ομαδική εργασία. Εσείς τι πιστεύετε; Kαι τι προτιμάτε;
σχόλια