Δεν είναι επαγγελματίας χορευτής, δεν τον πληρώνει κανείς γι αυτό που κάνει, δεν αποσκοπεί κάπου, δεν είναι τρελός. Ή αν προτιμάτε είναι ένας ωραίος τρελός. Ο Μελ, που αυτόν τον καιρό ζει και εργάζεται στη Κρήτη, ανεβαίνει πού και πού στην Αθήνα, στήνει την κάμερα με τη βοήθεια δυο φίλων του και χορεύει αυτοσχεδιάζοντας σε κεντρικά σημεία της πόλης. Γιατί το κάνει; Ο ίδιος λέει ότι είναι κάτι που βγαίνει από μέσα του και πως με αυτό τον τρόπο θέλει να δώσει έμπνευση στους περαστικούς, αλλά και σε όσους τσεκάρουν τη σελίδα του στο facebook.
"Ανέκαθεν μου άρεσε να χορεύω οπουδήποτε. Είναι ένας τρόπος αυτοέκφρασης. Μου αρέσει επίσης να παρακολουθώ τις αντιδράσεις του κόσμου που ποικίλουν. Άλλοι μου χαμογελούν κι άλλοι με κοιτάνε με μισό μάτι, αλλά δεν με πειράζει. Αν κάτι θέλω να πω μέσα από αυτό είναι ότι πρέπει να απαλλαγούμε από τις αναστολές και να αφήσουμε τη ψυχή μας να εκφραστεί ελεύθερα. Είμαι 55 ετών και δεν με σταματάει τίποτα."
Στο νεκροταφείο της Καλλιθέας.
Μέσα σε βαγόνι του Μετρό.
Στην πλατεία Συντάγματος.
