Για το άρθρο της Τίνας Μανδηλαρά «Γιατί αγαπάμε ακόμα (τόσο) τον Αλμπέρ Καμί»: «Μετά από πολλά χρόνια που είχα αγορασμένη τη συλλογή Ούτε δήμιοι ούτε θύτες ξεκίνησα να τη διαβάσω. Είναι μια σειρά δοκιμίων όπου απλώς φαίνεται πόσο ελεύθερο και ανθρώπινο πνεύμα ήταν απέναντι στους δογματισμούς και στους ολοκληρωτισμούς Σαρτρ και λοιπών. Μιλάει για τα πάντα, για την πολιτική βία, για το πρόταγμα της ισότητας έναντι της ελευθερίας (τολμάει να μιλάει γι' αυτό που ο Κυριάκος Μητσοτάκης λοιδορήθηκε με βάση μια παραπλανητική ανάρτηση του Ξυδάκη), μιλάει για όλα αυτά που είναι φανερο ότι δεν έχει διαβάσει συλλογικά η ελληνική κοινωνία, ιδίως το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της. Διαβάστε το, αλλά κανονικά, όχι ως τσιτάτο και ας σας κάνει να νιώσετε άβολα, κενούς και χωρίς σκοπό, μια και θα λυγίσει τις βεβαιότητες των ιδεολογιών σας που ρέπουν προς τον ολοκληρωτισμό (το είδα σε όλη τη χωρίς περιεχόμενο συζήτηση για την «ισότητα» – οικονομική, δικαιωμάτων, νόμου, κοινωνική, καταναλωτική, τι απ' όλα;) Ο Καμύ είναι αγαπητός δυστυχώς, αλλά αυτά που έγραφε δεν είναι καθόλου αγαπητά ή κατανοητά στην ελληνική κοινωνία και στους ελληνικούς κύκλους. Για άλλη μια φορά, η κοινωνία μας μένει στην εικόνα». (Σχόλιο του atman)
• Για το ρεπορτάζ «5 νέα κτίρια έρχονται για ν' αλλάξουν την Αθήνα: Πότε, πού, από ποιους» του Γιάννη Πανταζόπουλου: «Είναι ωραίο να βλέπεις παλιά κτίρια να παίρνουν ξανά ζωή, αλλά μήπως πρέπει να γίνει κάτι και με την καθαριότητα; Ποτέ δεν ήταν τόσο βρόμικοι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια, τα ελάχιστα δέντρα και οι θάμνοι φυτοζωούν, αφού δεν τα ποτίζει κανείς και τα γκράφιτι είναι παντού». (Σχόλιο του kostis69)
• Για το «Η Apple καινοτόμησε ξανά ή απλώς συντηρεί το brand name της;» στο οποίο ο Τίμος Κουρεμένος μίλησε για τα νέα iPhone στον Δημήτρη Κυριαζή: «Δεν υπάρχει κάποια καινοτομία, καθώς η αναγνώριση προσώπου υπάρχει ήδη από το 2015 στο windows hello, το λογισμικό έχει σταθερή ανανέωση με βελτιώσεις, αλλά όχι κάτι που θα λέγαμε ground breaking. Εδώ δεν έχει ακόμα mac book με οθόνη αφής, σε αντίθεση με τη surface σουίτα προϊόντων της Microsoft, και η πλήρης οθόνη χωρίς μάσκα υπήρχε ήδη από τη Samsung. Και οι τιμές τους είναι αρκετά ανεβασμένες». (Σχόλιο του/της the cinematographer)
• Για το άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη «Για την τόσο οικεία, τόσο μακρινή παραλιακή» σχετικά με την αθηναϊκή Ριβιέρα: «Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, οι παραλιακές του Τελ-Αβίβ ή της Βαρκελώνης χάλια είναι κι αυτές. Στη Βαρκελώνη είναι απλώς βρόμικη με αρκετά άσχημη δόμηση, ενώ στο Τελ-Αβίβ, με τις τεράστιες πολυκατοικίες γύρω γύρω, τα φτηνομάγαζα πάνω στην ακτογραμμή και τη μονίμως μπουρινιασμένη θάλασσα, δεν σου κάνει αίσθηση να βουτήξεις. Άστοχα τα παραδείγματα». (Σχόλιο του/της Mastak)
Και μια απάντηση στο παραπάνω σχόλιο, απ' τον tktk: «Της Βαρκελώνης είναι άψογα οργανωμένη, δεν παρκάρεις παράνομα πουθενά, υπαρχουν ποδηλατόδρομοι, πεντακάθαρα πεζοδρόμια, δέντρα, γκαζόν και λουλούδια παντού, όπως σε όλη την Ισπανία. Υπάρχει παραλία γυμνιστών μες στην πόλη, οργανωμένα καφέ χωρίς ατελείωτες ξαπλώστρες και μπουζουκομάγαζα. Ναι, το νερό είναι χάλια και βρόμικο. Μιλάνε όμως γι' αυτήν και έρχονται απ' όλο τον κόσμο. Για την Αθήνα δεν ξέρουν καν ότι έχει παραλία».
• Για το άρθρο του Νικόλα Σεβαστάκη σχετικά με την έλλειψη ενδιαφέροντος της κοινωνίας για την πολιτική:
«Επομένως, έχουμε τη μνημονιακή επταετία που ήταν φαινομενικά πολιτικοποιημένη, αλλά τελικά δεν ήταν. Με κάθε καλή πρόθεση, το νόημα τέτοιων λογοτεχνικών "αναγνώσεων της εποχής" μπορεί πάντα να αναδιπλώνεται, να επαναπροσδιορίζεται και τελικά να φαίνεται σωστό ή λάθος. Ωραιότατα κυκλοφορεί η πολιτική ύλη τόσο μεταξύ των φοιτητών όσο και μεταξύ των άλλων ομάδων που περιγράψατε, αλλά σίγουρα δεν εμφανίζεται όταν μιλάνε στο λεωφορείο, στο σούπερ-μάρκετ ή στην ουρά στο λιμάνι ή όταν πάνε για ψώνια. Επίσης, απ' όσο μπορώ να ξέρω δεν υπάρχει κάποια εκλογική αναμέτρηση στον ορίζοντα, επομένως για ποιον λόγο θα περιμέναμε να συζητάνε για πολιτική; Υπάρχει, βέβαια, μια "εσωκομματική" εκλογική αναμέτρηση, αλλά την παρούσα χρονική στιγμή έχει αντικειμενικά από μεσαία έως μικρή πολιτική σημασία. Τέλος, πραγματικά απορώ πού είναι οι "μονόλογοι της ιστορικής δικαίωσης των παλιών". Αν αναφέρεστε σε πολιτικούς, σχεδόν όλοι μάς έχουν αποχαιρετήσει εδώ και χρόνια». (Σχόλιο του/της AlTrop)
• Για το άρθρο του Θοδωρή Αντωνόπουλου «Η Χρυσή Αυγή τέσσερα χρόνια και δύο εγκλήματα μετά»: «Σωστά όλα αυτά, αλλά το χάιδεμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τους ψηφοφόρους της Χ.Α. είναι δεδομένο. Πιστεύει ότι μπορεί να αρπάξει αρκετές ψήφους από συνηθισμένους σε εθνολαϊκίστικη αντιμνημονιακή μπουρδολογία. Δυστυχώς, εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έλκεται από τη θεωρία των "δύο άκρων". Μία απ τις κυριότερες αιτίες της καθυστέρησης της δίκης είναι η έλλειψη αιθουσών, που είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης». (Σχόλιο του tktk)
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια