—Τα 'μαθες; Χώρισε η Κούλα.
—Έλα ρε .Και φαινόταν τόσο ευτυχισμένη. Τι έγινε;
—Τον έπιασε με άλλη.
—Μα πότε;
Και ο διάλογος δεν έχει τελειωμό. Επιφανειακά όλοι αναλύουμε τις σχέσεις όλων και βγάζουμε τα βαρύγδουπα συμπεράσματα μας για τις σχέσεις των ανθρώπων λες και ζούμε μες στο σπίτι τους, λες και η κλειδαρότρυπά τους είναι η οθόνη των STER CINEMAS και όλοι παρακολουθούμε όλους με ποπ κορν και μπύρα. Λέξεις όπως διαζύγιο και χωρισμός εξιτάρουν τους πάντες γιατί περιμένουμε πιπεράτες λεπτομέρειες και ίντριγκες και πάθη. Για τους πραγματικά ενδιαφερόμενους όμως το μόνο που κρύβουν είναι πόνος, χαμένα συναισθήματα και αναγκαστική αλλαγή πλεύσης.
Τα χρόνια περνούν, το χάσμα μεγαλώνει, οι αντοχές μειώνονται, οι απαιτήσεις γιγαντώνονται, το μυαλό κάνει την επανάστασή του. Η πίκρα και η ματαίωση των προσωπικών ονείρων του καθένα δεν μπορεί να αναλυθεί στο βρήκε άλλη ή βρήκε άλλο.
Η γενιά των τωρινών σαραντάρηδων κατέχει ένα ρεκόρ διαζυγίων όχι τόσο γιατί το θέλει όσο γιατί απομυθοποιεί το κοινωνικό πρότυπο πατρίς θρησκεία οικογένεια που τόσο μετά βδελυγμίας αρνήθηκε στην εφηβεία και στη νιότη και με τόση ζέση ασπάστηκε όταν άρχισε να επαναπατρίζεται από τις όποιες σπουδές έκανε ανά την Ελλάδα και τον κόσμο ,στην ζεστή αγκαλιά του πατρικού. Έπρεπε ο σοβαρός επιστήμονας να δέσει μ έναν άλλο σοβαρό επιστήμονα τη ζωή του για να μπορεί να συμμετέχει στις νέες παρέες που απαρτίζονταν κυρίως από οικογένειες με παιδιά. Μετά από έναν γάμο που άφησε εποχή, ένα διαμέρισμα, δυο αυτοκίνητα, ένα εξοχικό και κάτι λίρες στη θυρίδα που πήραν από τον θείο Τάκη στον αρραβώνα μάλλον το σκηνικό άλλαξε και κάτι τα κυριακάτικα τραπέζια με τα πεθερικά, κάτι το ΕΝΦΙΑ, κάτι οι δόσεις του σπιτιού έπεσαν βαριά και τα θεμέλια άρχισαν να τρίζουν. Θα κρατούσαν βέβαια τα θεμέλια αν δεν γίνονταν εκείνος ο σεισμός.
Έτσι γίνεται με το μυαλό και την ψυχή. Μαζεύει μαζεύει και στο τέλος εκρήγνυται.
Οι γυναίκες ζουν τον ατελείωτο πανικό της γέννας, της μητρότητας, του «η Ζουζού Μπουλούμπαση έχασε μέσα σε μισή ώρα τα 48 κιλά της εγκυμοσύνης και απέδρασε με τον σούπερ καλό, στοργικό , κούκλο πατέρα και σύζυγο στη Μύκονο με μαγιό επίδεσμο» και προσπαθούν να στριμώξουν μέσα σ όλα αυτά τις δουλειές του σπιτιού και μία καριέρα.
Οι άντρες κοιτούν αμήχανα και σκέφτονται τη Ζουζού Μπουλούμπαση και ότι μάλλον ο γάμος δεν ήταν μόνο η τελετή και το λαμέ κοστούμι.
Πέρα όμως από αυτή τη χαοτική εικόνα αυτοί δύο άνθρωποι κάποτε ονειρεύτηκαν και στήριξαν το όνειρό τους σε κάτι που διδάχτηκαν και πίστεψαν. Τα χρόνια περνούν, το χάσμα μεγαλώνει, οι αντοχές μειώνονται, οι απαιτήσεις γιγαντώνονται, το μυαλό κάνει την επανάστασή του. Η πίκρα και η ματαίωση των προσωπικών ονείρων του καθένα δεν μπορεί να αναλυθεί στο βρήκε άλλη ή βρήκε άλλο. Μεταφράζεται σε ματαίωση, σε πίκρα, σε θυμό, σε ανθρώπους χαμένους στη μετάφραση Τελικά αφού χωρίσουμε το σπίτι, τα αυτοκίνητα και το εξοχικό το μόνο που μένει στο γάμο είναι κάποιες στιγμές κοινής ζωής, στιγμιαίας ταύτισης ονείρων και τα παιδιά. Αν έρθουν. Α! Και η Ζουζού Μπουλούμπαση.
σχόλια