Τη γάτα του Γιάννη (είναι γάτα και ανήκει στον Γιάννη - δεν ξέρω να έχει κάποιο επίσημο όνομα) την ξέρω από τόση δα. Μια μέρα στην είσοδο της πολυκατοικίας εμφανίστηκε το πιο μικρό γατάκι που είχα δει μέχρι τότε, που έμοιαζε να έχει χάσει τη μητέρα του. Δεν ήταν νεογέννητο μεν, αλλά δεν ήταν και σε ηλικία απογαλακτισμού.
Την πήρε ο Γιάννης και ο γιος του ο Παντελής (μένουν στον από πάνω μας όροφο) και μας την άφηνε καμιά φορά να την πάρουμε σπίτι, σα να ήταν μια καλή μας φίλη που ερχόταν για επίσκεψη. Πέρσι ζευγάρωσε με τον αδερφό των γατιών μας κι έκανε πέντε γατάκια, που τα είχε ο Γιάννης στην ταράτσα και ανεβαίναμε κάθε μέρα να παίξουμε μαζί τους.
(το περσινό, ωραίο καλοκαίρι, στην ταράτσα)
Αυτήν την άνοιξη, η γάτα του Γιάννη ζευγάρωσε με ένα αλάνι της γειτονιάς και όταν έμαθα ότι γεννούσε από μέρα σε μέρα ενθουσιάστηκα. Ήταν ό,τι έπρεπε για το Αφιερωμα στην Ημέρα της Μητέρας, αλλά και ό,τι έπρεπε για να δω επιτέλους νεογέννητα γατάκια από κοντά, και να μάθω τα πάντα για τη μητρότητα των γατιών.
Πήγα μία δυο μέρες μετά τη γέννα...
"Ήρθες πάνω στο θηλασμό", μου είπε ο Παντελής, ο γιος του Γιάννη που μας έδειξε την μωρομάνα και τα μικρά της, σε μια ντουλάπα. "Η γάτα έκανε όλα τα γνωστά που κάνουν οι γάτες. Μια μέρα που γύρισα απ' τη δουλειά νιαούριζε πολύ δυνατά και νιαούριζε συνέχεια. Μετά εξαφανίστηκε. Και αρκετή ώρα μετά, ήρθε στο σαλόνι, στον πατέρα μου, του νιαούρισε, και τον οδήγησε στο πίσω δωμάτιο, και του έδειξε τα νεογέννητά της".
Η γάτα του Γιάννη είχε αποχωριστεί πρόωρα τη δική της μητέρα (εξ ου και τη βρήκαμε μόνη και ελαφρώς φοβισμένη στην είσοδο της πολυκατοικίας πριν από ακριβώς δυο χρόνια), όμως η ίδια -ζώντας ως επί το πλείστον στην ασφάλεια ενός διαμερίσματος, με ανθρώπους που την αγαπούν και τη φροντίζουν- έχει την ευκαιρία να φροντίσει τα μικρά της και να κάνει παρέα μαζί τους όσο την χρειάζονται πραγματικά.
Έμοιαζε ξεθεωμένη, αλλά αυτό που μου άρεσε πιο πολύ (περα απ' το πώς φρόντιζε τα μικρά) ήταν το πώς αποζητούσε το χάδι. Όταν πήγα να πάρω ένα απ' τα γατάκια για να το δω από πιο κοντά, η γάτα έβαλε το χέρι αλλά και το κεφάλι της μπροστά. Νόμισα ότι ήθελε να προστατεύσει τα μικρά και να μη με αφήσει να τα πάρω. Όχι: ήθελε να τριφτεί στο χέρι μου και να την χαϊδέψω στο κεφάλι.
Το βρήκα λογικό και όμορφο. Είχε κουβαλήσει στην κοιλιά της τα μικρά της, τα είχε γεννήσει, θα τους πρόσφερε τα πάντα, αλλά τώρα, αυτό που ήθελε πραγματικά ήθελε παιχνίδια, και αγάπη και προσοχή για τον εαυτό της. Άφησα τους άλλους να χαϊδέψουν τα νεογέννητα, και ασχολήθηκα μονάχα με τη μητέρα, την χάιδεψα μέχρι που γουργούρισε, τεντώθηκε και χαλάρωσε. Όσο ωραία κι αν ήταν τα μικρά της, η ίδια ήταν η ηρωϊδα της ημέρας.
σχόλια