Μάμα Ρόμα
Momma Roma
Η έγκυος Άννα Μανιάνα πέφτει νεκρή από τα πυρά των κατακτητών στο Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη του Ροσελίνι. Κάνοντας αντιστικτικό σχόλιο 17 χρόνια αργότερα στο Μάμα Ρόμα, Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι τοποθετεί την Μανιάνι στο ρόλο της πρώην πόρνης που πουλάει ζαρζαβατικά για να ζήσει, μαζί με τον 16χρονο γιό της, Έτορε. Με απλά μαθηματικά, καταλαβαίνουμε τι εννοεί ο (μεγάλος) ποιητής, σε μια θρηνητική επίθεση κατά του φασισμού, που δεν θα είχε τέτοιο αντίκτυπο, αν τη συμβολική, ανακεφαλαιωτική μάνα των Ιταλών, δεν είχε ζωντανέψει με το γνωστό της πάθος και την εξαϋλωμένη αυτοθυσία της η Άννα Μανιάνι, κινηματογραφημένη σαν κακοποιημένη Παναγία, σε μια αποθέωση της χριστανο-μαρξιστικής σινεφιλοσοφίας του Παζολίνι.
Σόφι Ζαβιστόφσκα
Η Εκλογή της Σόφι
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δίλημμα από τη στιγμή που μια μάνα πρέπει, σαν σαδιστικός εφιάλτης, να διαλέξει ανάμεσα στα παιδιά της. Η Σόφι Ζαβιστόφσκα δεν εισάγεται σα μάνα στη διασκευή του μυθιστορήματος του Γουίλιαμ Στάϊρον από τον Άλαν Πάκουλα, αλλά ως άπιστη ερωμένη με βαρύ παρελθόν και μια ακόμη σκοτεινότερη σκιά να πλανάται πάνω από τις ακατάστατες κινήσεις της και τον σχιζοφρενή, όπως αποδεικνύεται, εραστή που την περιμάζεψε, ημιθανή σχεδόν, όταν ήλθε από την Πολωνία στο Μπρούκλιν μετά τον πόλεμο. Ωστόσο, η μεγάλη Μέριλ Στριπ, που έχει ξαναπαίξει τη μάνα σε ποικίλες παραλλαγές, από το ελαφρύ Mamma Mia, το δακρύβρεχτο στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, το οικείο όπως στο Prime, μέχρι το τερατώδες του πρόσφατου Αυγούστου, σκίζει καρδιές όταν με ξεσπάσματα στη ναρκωμένη μονοτονία της εξομολόγησης της, ανακαλεί την τραγωδία της αναγκαστικής εκλογής του μικρού της γιού, έναντι της κόρης της. Τι απομένει όταν το ένα σου παιδί προορίζεται στα καταναγκαστικά έργα και το άλλο κατευθύνεται στο θάλαμο αερίων; (Απάντηση: υδροκυάνειο). Τι σκηνή!
Μορτίσια Άνταμς
Οικογένεια Άνταμς
Κάθε γκοθόπαιδο θα ήταν υπερήφανο να είχε μητέρα τη φοβερή Μορτίσια, μια μελαγχολική, θανατερή βαμπ που δημιουργήθηκε ως καρτούν στη δεκαετία του 30 και αποθεώθηκε από την επιβλητική φιγούρα και το σαρδόνιο χιούμορ της Αντζέλικα Χιούστον. Με το λευκό της δέρμα και τα μαύρα της μάτια, η πεντανόστιμα off Μορτίσια της Χιούστον υπενθύμιζε τη σημασία της οικογένειας στα τρελά μέλη της, αν και δεν παρέλειπε να επιδοθεί σε εκκεντρικότητες- μια μάγισσα με αυτοπεποίθηση και εκπλήξεις.
Ορόρα Γκρίνγουεϊ
Σχέσεις Στοργής
Στους τίτλους σχεδόν, βλέπουμε την Ορόρα να μπαίνει μετά από ξενύχτι, στο σπίτι και να σκουντάει την κοιμισμένη κόρη της, Έμα, μωρό ακόμη, για να σιγουρευτεί οτι αναπνέει. Στην τρικυμιώδη διαδρομή της ταινίας, η σχέση των δυο γυναικών είναι συχνότατα τεταμένη, κωμική στα όρια της κωμικότητας, ειδικά με τα καμώματα της ερωτιάρας μητέρας που έκανε "μανούρα" με τους πάντες, αλλά πάντα τρυφερή στην αδιάρρηκτη οικειότητα της, με αποκορύφωμα το ρεσιτάλ της Σίρλεϊ Μακλέϊν, όταν η Έμα (Ντέμπρα Γουίνγκερ) της ρίχνει την τελευταία, απελπισμένη ματιά του οριστικού αντίο, λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή στο κρεβάτι του νοσοκομείου, με τη μάνα να συνθηκολογεί μπροστά στην αξεπέραστη απώλεια. Θυμάμαι πολύ καλά πως κανένα μάτι δεν έμεινε στεγνό στην προβολή.
Έλινορ Σο
Ο Άνθρωπος της Μαντζουρίας
Αν νομίζετε πως η Μονίκ στη Μονάκριβη ήταν τέρας, ακριβώς επειδή φέρεται σαν τέρας, τότε πρέπει να ξαναδείτε την Άντζελα Λάντσμπερι, αλλά και την Μέριλ Στριπ στην αλά Χίλαρι Κλίντον εκδοχή του remake του Τζόναθαν Ντέμι, με ποιό τρόπο αυτή η πανούργα γερουσιαστής, όχι μόνο δεν μετανοεί ποτέ, αλλά επαίρεται για την χειραγώγηση και την πλύση εγκεφάλου του έθνους και του μονάκριβου γιού της, με σκοπό να ξεδιψάσει την ασίγαστη φιλοδοξία μέσα στην πολιτική διαστροφή της. Ο κανακάρης για Πρόεδρος, με κάθε τίμημα, και πολλά πτώματα στο πέρασμα της. Μοναδική της αντίπαλος αυτής της σχεδόν εξωγήινης ψυχοπαθούς, η αόρατη μάνα του Νόρμαν Μπέϊτς.
Μεγκ Όλτμαν
Δωμάτιο Πανικού
Η Νικόλ Κίντμαν επρόκειτο να παίξει τη μάνα μιας έφηβης, την οποία και προστατεύει από επικίνδυνους διαρρήκτες, όταν κλείνεται μαζί της σε ένα δωμάτιο πανικού. Έχοντας δει αργότερα, πόσο λάθος πήγε η απόπειρα της Κίντμαν να διαφυλάξει την οικογένεια μαζί με τον Νίκολας Κέϊτζ στο ανεκδιήγητο Trespass, ευτυχώς δέχθηκε η Τζόντι Φόστερ, η οποία μόνιμα αρνείται να παίξει τη σύζυγο, αλλά ευχαρίστως αναλαμβάνει να υποδυθεί την single mom, συνδυάζοντας έναν αρρενωπότερο δυναμισμό, το μητρικό ένστικτο και μια σύγχρονη εφαρμογή του φεμινισμού όταν η βία χτυπάει την πόρτα. Μια από της καλύτερες ερμηνείες της- μάλιστα, ο Ντέϊβιντ Φίντσερ την περίμενε για να γεννήσει το πρώτο της παιδί...
Μάνα Λιφτ
Πέτα τη Μαμά από το Τρένο
Για να γελάσουμε και λίγο, η ακατονόμαστη και ανώνυμη στρίγγλα μητέρα του Ντάνι ντε Βίτο, ισούται με την Πολίτισσα μάνα του Βουτσά, Μαίρη Μεταξά, την αφασική Μαίρη Αρώνη από την Τρελή -Τρελή Οικογένεια και την μπαφιασμένη, τρελιάρα Ρένα Βλαχοπούλου, στην επαναλαμβανόμενη καταπίεση του μπούλη της, και δεν εννοεί να τον αφήσει να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία, προτιμώντας να τον κακοποιεί σε προχωρημένη ηλικία- σε ηπιότερη καταπίεση, προσθέστε και την αιώνια Εβραία μάνα του Γούντι Άλεν στο Oedipus Wrecks. Ο θεατής παρακολουθεί την Αν Ράμσεϊ μέσα από τα μάτια του διψασμένου για εκδικητικό απογαλακτισμό γιού, ή, ακόμη χειρότερα, ακούει τις αγριοφωνάρες της, και θυμάται, άσχετα με εθνικότητα και background, τη δική του μάνα να γκαρίζει και να δίνει εντολές σε κόκκινα ντεσιμπέλ. Για σκότωμα...
Τσεζίρα
Δύο Γυναίκες
Ο ρόλος που έδωσε το πρώτο Όσκαρ για ξενόγλωσση ερμηνεία, στη Σοφία Λόρεν, το 1961, είναι το αξιοθέατο σε μια ασυνήθιστα έντονη ταινία του κομψού Βιτόριο Ντε Σίκα. Η μάνα του πολέμου που υποδύεται αντέχει το βιασμό που υφίσταται εκείνη και η ανήλικη κόρη της και τη βοηθάει με αυταπάρνηση να ξεπεράσει τις πληγές.
Έλεν Ρίπλεϊ
Άλιεν 3
Στο επικό σίριαλ επιστημονικής φαντασίας, η μονίμως μπλεγμένη Έλεν Ρίπλεϊ κυοφορεί το εξωγήινο τέρας και αντιμετωπίζει το δίλημμα να επιλέξει ανάμεσα στις ορμόνες και την κοινή λογική. Λόγω της σκληρής εκπαίδευσης της, η Ρίπλεϊ δεν χάνει το μυαλό της, όπως η κακομοίρα και πλανεμένη Ρόζμαρι, η οποία πέφτει θύμα της σατανικής πλεκτάνης με σκοπό να δώσει ζωή στο τσακάλι-Αντίχριστο, και προτιμάει να θυσιαστεί αντί να παραδώσει τον ύστατο κίνδυνο στην κοινωνία. Όπως άλλωστε και η Λίντα Χάμιλτον, που από τη στιγμή που ο κανακάρης της προοριζόταν για σωτήρας του κόσμου, ζώστηκε με όπλα και μιλιτέρ στολή κι έγινε πολεμίστρια-Εξολοθρευτής, για να ανταγωνιστεί τα αναθεματισμένα ρομπότ, αλλά και την ατσαλένια αποφασιστικότητα του Σβαρτσενέγκερ.
Γκλόρια
Γκλόρια
Στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της, η Τζένα Ρόουλαντς δεν είναι η βιολογική μητέρα, αλλά υπερβάλλει εαυτόν και, απρόθυμα στην αρχή, αλλά δυναμικότατα στη συνέχεια, προστατεύει έναν πιτσιρικά με τσαγανό γκανγκστερίνας και μπρίο καταβεβλημένης ντίβας του κλασσικού αμερικανικού σινεμά- όπου παρεπιπτόντως, δεν βλέπαμε παρά σπάνια τις γνωστές ηθοποιούς να ξεφεύγουν από τη δοκιμασμένη φόρμουλα της μοιραίας ερωμένης ή της υπερρεαλιστικής ηρωίδας. Φαντάζεστε τη Γκάρμπο ή τη Ντίτριχ μανούλα; Ποτέ. Ακόμη και η Τζόαν Κρόφορντ πρωταγωνίστησε σε ρόλο μάνας της ερήμην της και μετά θάνατον, όταν η Φέϊ Ντάναγουεϊ της έσκισε την υπόληψη στην σαδιστική βιογραφία Mommy Dearest.
