Η είδηση δεν θα μπορούσε παρά να προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον. Το γεγονός ότι ο Αμερικανός αρχιτέκτονας και designer Richard Saul Wurman που έγινε διεθνώς γνωστός ιδρύοντας τα συνέδρια TED και ο Jack Dangermond, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας δημιουργίας ψηφιακών χαρτών ESRI (νούμερο 662 στη λίστα των δισεκατομμυριούχων του Forbes) ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν ένα Ψηφιακό Παρατηρητήριο Πόλεων είναι σημαντικό απ' οπου και να το δεις κανείς. Δεν είναι μόνο το τεράστιο μηντιακό κεφάλαιο που διαθέτουν δυο προσωπικότητες που διακρίθηκαν για τη δουλειά τους στη διαχείριση πληροφοριών και γνώσεων χρησιμοποιώντας ως πλατφόρμα τον ψηφιακό κόσμο και τις τεχνολογίες του και το οποίο από μόνο του θα μπορούσε να προκαλέσει το ενδιαφέρον του Τύπου παγκοσμίως. Είναι η βαθιά γνώση που κατέχουν πάνω στα δύο αντικείμενα που συνιστούν τους πυλώνες του νέου τους εγχειρήματος: τις πόλεις και την χαρτογράφηση των πληροφοριών.
Τι είναι τοUrban Observatory;
Το Παρατηρητήριο Πόλεων είναι μια ψηφιακή πλατφόρμα που επιτρέπει στους χρήστες του διαδικτύου να συγκρίνουν τη ζωή σε πάνω από πενήντα πόλεις του πλανήτη, σε πραγματικό χρόνο. Η πλατφόρμα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά πέρυσι τον Ιούλιο ενώ φέτος πριν από δύο εβδομάδες και με την ίδια αφορμή (το συνέδριο της ESRI) παρουσιάστηκε ξανά εμπλουτισμένη και με τη μορφή που θα μπορεί κανείς να τη δει και ως μουσειακό έκθεμα πλέον στο Smithsonian.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μέχρι το 2025, 7 στους 10 ανθρώπους θα κατοικούν σε κάποια μεγάλη πόλη του πλανήτη. Αυτό από μόνο του δικαιολογεί το μεγάλο ενδιαφέρον και τη συζήτηση που έχει προκληθεί γύρω από το θέμα των μεγάλων πόλεων. Ο ίδιος ο Wurman ο οποίος μελετάει τις πόλεις, συγκρίνοντάς τες, κοντά πενήντα (50) χρόνια τώρα (το 1962 δημοσίευσε ένα βιβλίο συγκρίνοντας πόλεις μοντέλα των οποίων είχε κατασκευάσει από πηλό, σε ίδια κλίμακα), έχει εντοπίσει το βασικό πρόβλημα της συζήτησης: οι σύγχρονες πόλεις, δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα δηλαδή δεν δίνουν τις ίδιες πληροφορίες γιαυτές. Αλλά και η κατηγοριοποίηση των πληροφοριών έχει πρόβλημα, πάντα κατά τον Wurman. Για παράδειγμα, ένα διεθνές αεροδρόμιο μιας μεγαλούπολης μπορεί ταυτοχρόνως να είναι και επιβατικό και εμπορικό με αποτέλεσμα οι πληροφορίες που μας δίνει να έχουν μάλλον σχετικό χαρακτήρα.
Η σημασία του Urban Observatory λοιπόν δεν έγκειται τόσο στην εντυπωσιακότατη οπτικοποίηση (visualization) των πληροφοριών (data) που μπορεί κανείς να δει στους συγκριτικούς χάρτες. Το μεγάλο ενδιαφέρον βρίσκεται στις κατηγορίες των διαθέσιμων, προς σύγκριση, στοιχείων.
Έτσι, βλέπουμε στοιχεία δημογραφικά (οι κάτοικοι των πόλεων κατηγοριοποιούνται βάση της ηλικίας τους) αλλά και κλιματολογικά όπως η θερμοκρασία εδάφους αλλά και οι άνεμοι που πνέουν σε κάθε μεγαλούπολη. Οι ανοιχτοί χώροι (όπως τα πάρκα) καταγράφονται μαζί με το δίκτυο των δημόσιων συγκοινωνιών της.
Τί θα βγει από αυτό; Ακόμα δεν είμαστε σε θέση να το κατανοήσουμε πλήρως αφού βρισκόμαστε ακόμα στο στάδιο δημιουργίας μιας κοινής γλώσσας μεταξύ των πόλεων που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε κάθε φορά για τι πράγμα μιλάμε όταν αναφερόμαστε σ' αυτές.
Πάντως κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με την καταστατική θέση των Wurman και Dangermond: "Είναι η γνώση που θα μας επιτρέψει την κατανόηση".
Προσωπικά μπορώ να σας διαβεβαιώσω για τούτο: έχουν δίκιο οι δημιουργοί του Urban Observatory που προειδοποίησαν τους χρήστες του διαδικτύου κατά το λανσάρισμα της νέας εφαρμογής: είναι απολύτως εθιστικό. Έχω περάσει ήδη αρκετές ώρες χαζεύοντας τους χάρτες. Περιμένω με ανυπομονησία να ενταχθεί και η Αθήνα σ' αυτούς.
σχόλια