Το ταμπελάκι της Levi's στο πίσω μέρος του μπλου τζην στις αρχές της δεκαετίας του '90 (και λίγο νωρίτερα) ήταν ένας διακαής πόθος για τις νεαρές ηλικίες. Τα καταστήματα με τα Brands ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και η μανία κάθε 15χρονου που σεβόταν την εφηβική του υπόληψη, ήταν να αποκτήσει το δικό του Levi Strauss 501. Αυτό απαιτούσε η μόδα. Τι κι αν δεκάδες άλλες εταιρείες έκαναν την εμφάνισή τους με πιο ωραίες γραμμές, με πιο ακριβές διαφημίσεις και τσιμπημένες τιμές. Το Levi Strauss 501, δεν θα μπορούσε να το ξεπεράσει κανένα άλλο τζην.
Αρχικά τα παντελόνια ήταν μπεζ και είχαν τον κωδικό 501, αλλά επειδή λερώνονταν πολύ εύκολα, ο Strauss αποφάσισε να τους δώσει το σκούρο μπλε χρώμα. Η ονομασία έγινε Μπλου τζην από το γαλλικό «bleau de Genes».
Το 1853, ένας 24χρονος βαυαρός μετανάστης, ο Levi Strauss άφησε τη Νέα Υόρκη για το Σαν Φρανσίσκο
με μια μικρή προμήθεια προϊόντων και την πρόθεση να ανοίξει ένα υποκατάστημα της οικογενειακής επιχείρησης στον νέο αυτό και πολλά υποσχόμενο τόπο. Τα προϊόντα που προμήθευε τους χρυσοθήρες ήταν κυρίως υφάσματα αλλά και εξοπλισμός για τις ανάγκες των μεταλλωρύχων. Το πιο αξιόλογο προϊόν του ήταν το ανθεκτικό καραβόπανο, που είχε χρησιμοποιήσει ο Κολόμβος, για την κατασκευή σκηνών και σκεπάστρων για τα βαγονέτα. Ήταν λίγο μετά την άφιξή του, όταν ένας μεταλλωρύχος ήθελε να μάθει τι πωλούσε η νέα επιχείρηση με την επωνυμία Levi Strauss & Co. Όταν ο δαιμόνιος έμπορος του είπε ότι είχε καραβόπανο για βαγονέτα, ο μεταλλωρύχος απάντησε: "Θα έπρεπε να είχαν φτιάξει και παντελόνια απ' αυτό το ύφασμα!" και εξομολογήθηκε ότι δεν μπορούσε να βρει ένα παντελόνι αρκετά ανθεκτικό στη δύσκολη δουλειά του. Ο Strauss ενθουσιάστηκε με την ιδέα ενός τέτοιου παντελονιού και χωρίς να χάσει χρόνο, έφτιαξε τα πρώτα δείγματα από καραβόπανο. Τα ονόμασε τζην από τη "Τζένοα". Αρχικά τα παντελόνια ήταν μπεζ και είχαν τον κωδικό 501, αλλά επειδή λερώνονταν πολύ εύκολα, αποφάσισε να τους δώσει το σκούρο μπλε χρώμα. Η ονομασία έγινε Μπλου τζην από το γαλλικό «bleau de Genes». Τα παντελόνια έγιναν ανάρπαστα μόλις ξεκίνησαν οι πωλήσεις. Ωστόσο στην πορεία, οι μεταλλωρύχοι ανακάλυψαν ότι ήταν άβολα και τους προκαλούσαν ερεθισμούς. Το πρόβλημα έπρεπε να λυθεί και ο Strauss γνώριζε ότι ήταν κοντά σ' αυτή τη λύση. Αντικατέστησε το ύφασμα με ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το οποίο ονομαζόταν Serge de Nimes κι έγινε γνωστό ως ντένιμ.
Μόλις το 1873 όμως, ο Levi Strauss θα συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με το τζήν. Μετά την επιτυχημένη πορεία του τζην (το όνομα παρέμεινε), ο έμπορος έπρεπε να λύσει άλλο ένα θέμα που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της χρήσης των παντελονιών. Οι τσέπες σκίζονταν εύκολα από τα μικροεργαλεία που έβαζαν μέσα οι εργάτες. Η λύση ήρθε από έναν πελάτη του. Τον μετανάστη από τη Λετονία, Jacob Davis, ο οποίος χρησιμοποίησε μεταλλικά πριτσίνια (κοπιτσες) όπως αυτά που υπάρχουν στα σημερινά τζινς. Καθώς όμως δεν διέθετε χρήματα ώστε να κατοχυρώσει την ιδέα του, πρότεινε στον Strauss να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευσή της. Το πρώτο παντελόνι με κόπιτσες πωλήθηκε στις 20 Μαΐου του 1874, στην τιμή των 13 δολαρίων η δωδεκάδα.
Η ταμπέλα του brand με τα δύο άλογα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1886. Η κόκκινη ετικέτα που βρίσκεται στην πίσω αριστερή τσέπη δημιουργήθηκε το 1936 ως ένα μέσο να ξεχωρίζει το τζιν Levi's από μια απόσταση.
Ο Levi Strauss πέθανε σε ηλικία 73 ετών στο Σαν Φρανσίσκο στις 26 Σεπτεμβρίου 1902. Μην έχοντας απογόνους, άφησε την επιχείρησή του εξίσου στους 4 ανιψιούς του και κληροδοτήματα σε πολλά φιλανθρωπικά ιδρυματα. Η συνολική περιουσία του την εποχή του θανάτου του εκτιμήθηκε στα 6 εκατομμύρια δολάρια.
σχόλια