Πίσω από ένα φιλιστρίνι, μια μέρα, ονειρεύτηκα μια ολόκληρη ζωή. Κοντά σου. Πίσω από ένα φιλιστρίνι σε έβλεπα απέναντι, να σηκώνεις τα πανιά σου και να πας. Φούσκωνα βλέπεις από περηφάνια. Έδειχνες πάντα τόσο σίγουρος για κάθε σου κίνηση. Άλλες φορές, σε έβλεπα να με ψάχνεις, ξέροντας ότι δεν μπορείς να με δεις. Τότε έβγαζα το χέρι, και σε χαιρετούσα και εσύ χαμογελουσες. Σε μένα πάντα χαμογελουσες.
Δεν γνωρίσαμε μπουνάτσες μαζί κι ας τις γυρεύαμε. Μόνο όρτσα πηγαίναμε. Μόνο κύματα μεγάλα και απόνερα για μας. Γιατί αυτό που είχαμε το ζήλευαν μέχρι και οι νύμφες της θάλασσας. Πίσω από ένα φιλιστρίνι σε κοιτούσα και είχες πάντα ένα βλέμμα απόκοσμο, μελαγχολικό και γεμάτο νοσταλγία. Το χρώμα των ματιών σου, κρυστάλλινο. Δεν είχα ανταμώσει ποτέ μέχρι τώρα τέτοιο χρωμα. Πίσω από εκείνο το φιλιστρινι σε κοιτούσα όταν πελάγωνα και ηρεμούσα. Σκεφτόμουν εμάς, σε ένα μονοκάρινο να πάμε προς τα ανοιχτά. Να σηκώνουμε πανιά, να ρίχνουμε άγκυρα, να βρίσκουμε ένα κόλπο για να αράξουμε. Να μου δίνεις το τιμόνι και να σου λέω: «Παρ το, θα το στείλω στα βράχια» και εσύ να γυρνάς και να λες «Αν κάνεις ο,τι σου λέω, όλα θα πάνε καλά» και να έχεις δίκιο.
Ήσουν πάντα δίπλα μου. Ήσουν τα πανιά μου που άνοιγαν και πήγαινα μακριά. Ήσουν η ζωή μου ολάκερη. Μα ένα πρωί, καπετάνιε μου, κοίταξα πάλι πίσω από εκείνο το ρημάδι φιλιστρίνι και δεν άντεξα. Έσπασα. Πνίγηκα μέσα σε εκείνον τον πλωτήρα και έφυγα.
Σε εμπιστεύτηκα και με εμπιστεύτηκες και όλα πήγαν καλά, όπως υποσχέθηκες. Ήσουν πάντα δίπλα μου. Ήσουν τα πανιά μου που άνοιγαν και πήγαινα μακριά. Ήσουν η ζωή μου ολάκερη. Μα ένα πρωί, καπετάνιε μου, κοίταξα πάλι πίσω από εκείνο το ρημάδι φιλιστρίνι και δεν άντεξα. Έσπασα. Πνίγηκα μέσα σε εκείνον τον πλωτήρα και έφυγα. Έφυγα με δάκρυα στα μάτια. Γιατί η πραγματικότητα ήταν πολύ σκληρή. Γιατί η θάλασσα πια με έπνιγε και δεν ήξερα τι να κάνω. Ήθελα μόνο να δραπετεύσω στην στεριά και το έκανα.
Τώρα κάθομαι και κοιτώ από ψηλά την θάλασσα και νιώθω σαν να μην ήμουν ποτέ εκεί μέσα. Μα ακόμα ψάχνω το βλέμμα σου. Όχι μέσα από φιλιστρίνια πια, αλλά πάνω από ένα μπαλκόνι που κοιτάει την θάλασσα. Μου έμαθες τόσους κόμπους καπετάνιε μου, που δεν ξέρω πως να λύσω τον δικό μας και να φύγω. Άσε με να φύγω. Ίσως μια μέρα γυρίσω πίσω, ίσως έρθεις εσύ να με βρεις. Αλλά δεν θέλω αλλά φιλιστρίνια. Αν δεν πλεύσουμε μαζί, δεν θέλω πια τίποτα. Πρέπει να φύγω. Να έχεις πάντα αέρα στα πανιά σου καπετάνιε μου, πάντα αέρα στα πανιά σου
σχόλια