Ακούω αυτό το ολοκαίνουργιο τραγούδι της Δανάης Παναγιωτόπουλου στο αυτοκίνητο του παραγωγού του δίσκου της, Γιώργου Μητρόπουλου. Κάτι μου θυμίζει το όνομα ''Ρόννυ'' που είναι και ο τίτλος του τραγουδιού. Και μερικοί στίχοι: ''Ο Ρόννυ είναι ένα παιδί, της πολιτείας το κλειδί'' και λίγο παρακάτω: ''Ο Ρόννυ ποτέ του δε μιλά, δεν έχει φίλους, ερωμένους ή εραστές''...Μα, βέβαια, αυτό είναι ένα ποίημα του Μάνου Χατζιδάκι, μελοποιημένο εξαιρετικά από την Παναγιωτοπούλου. Βρίσκεται στην πρώτη ποιητική συλλογή του συνθέτη, τη ''Μυθολογία'', σε μία ενότητα υπό τον τίτλο ''Τρία ρυθμικά τραγούδια για τον Ρόννυ''.
Στα τέλη του 1965 ο Χατζιδάκις παραλαμβάνει με το ταχυδρομείο από έναν Αμερικανό μουσικό, συνάδελφο του, ένα ημερολόγιο της χρονιάς 1966 με φωτογραφίες γυμνών αγοριών. Ανάμεσα στα πορτραίτα, κι αυτό ενός νεαρού με το όνομα Ρόννυ. Σαν έναν έρωτα με την πρώτη ματιά, έρωτα φαντασιακό και απελπισμένο, ο συνθέτης γράφει τα τρία ποιήματα - ρυθμικά τραγούδια για τον Ρόννυ.
Στον πρόλογο της εν λόγω ενότητας, ο Χατζιδάκις αφηγείται - ποιητική αδεία - πως μια μέρα, περπατώντας στους 44 δρόμους της Νέας Υόρκης, σταμάτησε μπροστά σε μία βιτρίνα με τη φωτογραφία ενός νεαρού αγοριού. ''Ο Ρόννυ'' κάνουν άλλοι δύο νέοι δίπλα στον Χατζιδάκι που επίσης βλέπουν τη φωτογραφία και τον αναγνωρίζουν. Ο Χατζιδάκις τους παρακαλεί να του τον γνωρίσουν κι εκείνου, μα αυτοί σαν είδαν πως είναι ξένος, του απάντησαν ''Αδύνατον'' και χάθηκαν, τραγουδώντας μεσ'στο δρόμο τρία ρυθμικά τραγούδια για τον Ρόννυ.
Ο Μητρόπουλος παρ' όλα αυτά, ζώντας από κοντά τον Μάνο Χατζιδάκι επί σειρά ετών, μου εξομολογείται την αληθινή ιστορία του μυστηριώδη Ρόννυ:
Στα τέλη του 1965 ο Χατζιδάκις παραλαμβάνει με το ταχυδρομείο από έναν Αμερικανό μουσικό, συνάδελφο του, ένα ημερολόγιο της χρονιάς 1966 με φωτογραφίες γυμνών αγοριών. Ανάμεσα στα πορτραίτα, κι αυτό ενός νεαρού με το όνομα Ρόννυ. Σαν έναν έρωτα με την πρώτη ματιά, έρωτα φαντασιακό και απελπισμένο, ο συνθέτης γράφει τα τρία ποιήματα - ρυθμικά τραγούδια για τον Ρόννυ με ημερομηνία 21 Νοεμβρ. 1965
Δεν τελειώνει όμως εδώ η ιστορία. Όταν ο Χατζιδάκις πηγαίνει στις ΗΠΑ το 1966 με την προοπτική της μόνιμης εγκατάστασης, αναζητεί τον εκδοτικό οίκο εκείνου του ημερολογίου που του είχε σταλεί. Τα ίχνη τον οδηγούν στο φωτογραφικό πρακτορείο. ''Ποιος είναι αυτός ο Ρόννυ;'' ρωτάει. ''Δεν έχουμε κανένα στοιχείο γι'αυτόν, πέραν του ότι ζει στο Χάρλεμ'' του απαντάνε. ''Ο Ρόννυ εμφανίζεται μόνο όταν είναι να ζητήσει δουλειά, να ρωτήσει αν γίνεται καμιά φωτογράφηση κι αφού την κάνει, παίρνει τα χρήματα και εξαφανίζεται μέχρι την επόμενη φορά''...
Με τον ερεθισμό της περιέργειας αυξημένο κατακόρυφα, ο Χατζιδάκις μεταβαίνει στο Χάρλεμ, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, για την ακρίβεια ο μόνος λευκός ανάμεσα σε τόσους μαύρους. Δεν βρίσκει κανένα λευκό αγόρι. Έτσι ο Χατζιδάκις ποτέ δεν συνάντησε τελικά τον Ρόννυ κι εδώ τελειώνει η ιστορία.
Πολλά χρόνια μετά, όταν γίνονταν οι ηχογραφήσεις του έργου ''Χωρίον ο Πόθος'', ο Μητρόπουλος βλέπει πάνω στο γραφείο του συνθέτη το πορτραίτο του Ρόννυ, κομμένο από εκείνο το παλιό ημερολόγιο. ''Ποιος είναι αυτός;'' ρωτάει τον συνθέτη όλο περιέργεια, καθώς, αν δεν ήταν ένας ουρανοξύστης στο φόντο, θα έπαιρνε όρκο πως πρόκειται για δική του φωτογραφία. ''Ο Ρόννυ'' απαντάει ο Χατζιδάκις κι αρχίζει να του αφηγείται την ιστορία που μόλις διαβάσατε.
35 χρόνια μετά τη διήγηση του Χατζιδάκι στον βοηθό του, μια νέα τραγουδοποιός, η Δανάη Παναγιωτοπούλου, εμπνέεται και φτιάχνει το ένα από τα ''τρία ρυθμικά τραγούδια για τον Ρόννυ'', που ο δημιουργός τους ποτέ δεν μελοποίησε.
Μία όμορφη μπαλάντα με στοιχεία pop των 60s, της εποχής δηλαδή που γράφτηκε το ποίημα. Τη βρίσκετε στα ''Αντίπυρα'', το τέταρτο προσωπικό άλμπουμ της Δανάης Παναγιωτοπούλου, που κυκλοφορεί λίγο πριν τα Χριστούγεννα αποκλειστικά σε βινύλιο από την Yafka Records!
σχόλια