________________

1.

Δουλεύω 2 χρόνια. Τον πρώτο καιρό ήμουν το τελευταίο σκαλοπατάκι, άρα κανείς δε μου έδινε σημασία κι έτσι παρακολουθούσα τα ξεκατινιάσματα, τις κόντρες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα από μακριά, σαν μεξικάνικο σίριαλ. Τώρα που ανέβηκα ένα σκαλοπατάκι, ήρθα αντιμέτωπη με όλα τα παραπάνω. Από τη μια γελάω γιατί τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν καν βάση, από την άλλη νιώθω αδικημένη και είναι φορές που σκέφτομαι να τα παρατήσω και να κρυφτώ κάτω από μια πέτρα.
Πως καταλαγιάζω αυτό το συναίσθημα της αδικίας πριν αρχίσει να επηρεάζει την ίδια τη δουλειά μου;- Τίνι

Είσαι σίγουρη ότι η λέξη που ταιριάζει είναι η «αδικία;»

Αδικία θα ήταν αν όλα αυτά ίσχυαν μόνο για σένα. Αδικία θα ήταν αν σε ξεχώριζαν και δεχόσουν επιθέσεις επειδή είσαι η πιο ψηλή, ή επειδή κατά τύχη ήξερες το αφεντικό από πριν... Αδικημένη τώρα – γιατί; Μπήκες σε μια αρένα που έχει κάποιους κανόνες, δυσάρεστους προφανώς, και με δυσάρεστα αποτελέσματα, αλλά όπως φαίνεται ισχύουν για όλους. Αν θέλουμε να είμαστε αυστηροί, υπάρχει μια δικαιοσύνη στην εφαρμογή της γενικής συμπεριφοράς.

Δεν μου αρέσει η λέξη που διάλεξες. Σε κάνει να ακούγεσαι θύμα, και σε κάνει να ακούγεσαι γκρινιάρα. Βρες μια άλλη λέξη, που ακριβολογεί περισσότερο. Οι λέξεις έχουν μεγάλη σημασία, δημιουργούν εντυπώσεις στους άλλους, αλλά και στον εαυτό μας. Διάλεξε μία με περισσότερο χιούμορ που σε κάνει να έχεις περισσότερο έλεγχο. Προτείνω το «μπάχαλο».

Δεν κατάλαβα αν δουλεύεις δύο χρόνια σε αυτή τη δουλειά, ή δύο χρόνια, γενικώς. Μάλλον το δεύτερο. Αυτό εξηγεί και τα περισσότερα.

________________
2.

Αγαπητή α μπα διαβάζω συχνά την στήλη σου και ομολογώ να πω πως είμαι εντυπωσιασμένη. Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να απαντάς σε όλες τις ερωτήσεις και επειδή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω θα ήθελα να δείξεις κατανόηση. Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ μπερδεμένη γιατί ενώ είμαι σε σχέση παράλληλα με προσεγγίζουν πολλά άτομα. Δεν το κάνω επίτηδες οι φίλοι μου λένε ότι είμαι πολύ όμορφη και τραβάω τα βλέμματα . Η αλήθεια είναι αυτή δεν μπορώ να διαχειριστώ την προσοχή που όλοι τόσο απλόχερα μου δίνουν και συχνά απατάω τον σύντροφό μου όμως τον αγαπώ πραγματικά.
τι να κάνω? η εμφάνιση μου τελικά είναι εμπόδιο?
ή μήπως να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι απλώς θα τραβάω τα βλέμματα όσο και αν αυτό με πονάει?- απεγνωσμένη

Η ωραία εμφάνιση δεν είναι ακριβώς εμπόδιο – όπως βλέπεις, ανοίγει ευκαιρίες. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο παγίδα, και είναι πολύ μεγάλη και για τον φέροντα. Δεν το λέω ειρωνικά, πραγματικά πιστεύω ότι αν πέσεις στην παγίδα της ομορφιάς σου, μπορεί να καταστραφεί η ζωή σου.

Το λες και μόνη σου. Δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς την προσοχή που απολαμβάνεις. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση η προσοχή των άλλων, όλο το 'Α μπα' γύρω από αυτό το θέμα έχει χτιστεί. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων παλεύει για την προσοχή των άλλων με τεράστια απελπισία, αλλά αυτή η πάλη αν συντονιστεί με ευφυΐα ή ψυχικό σθένος βγάζει μερικές φορές ωραία αποτελέσματα και γινόμαστε αυτοί που γινόμαστε. Αν έχεις αυτή τη προσοχή απλόχερα στο πιάτο, δεν έχεις κίνητρο να παλέψεις για κάτι, και ίσως να αισθάνεσαι υποχρεωμένη να υποκύπτεις στα καλέσματα, γιατί έτσι συνεχίζεις να νιώθεις αυτό το high του θαυμασμού των άλλων, που είναι απίστευτα εθιστικό.

Χρειάζεσαι προσπάθεια πνευματική, χρειάζεσαι καλλιέργεια, χρειάζεσαι εκπαίδευση, πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλον. Πρέπει να σχηματίσεις μια ισχυρή και σταθερή προσωπικότητα, να αποκτήσεις ενδιαφέροντα προσωπικά που δεν έχουν να κάνουν με τις αντιδράσεις των άλλων, να αναμετρηθείς με κάτι για το οποίο χρειάζεται προσπάθεια, για να ζήσεις την ήττα και την αποτυχία. Όχι για να γίνεις ωραία και από μέσα. Επειδή έτσι δεν θα κυνηγάς το επόμενο high μέσα από την επόμενη κατάκτηση και κυρίως για να είσαι προετοιμασμένη για τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις ότι η μπογιά σου δεν περνάει πια, γιατί αυτό θα γίνει ξαφνικά, οριστικά και με μια σκληρότητα που δεν φαντάζεσαι τώρα. Φρόντισε τον εαυτό σου, δώσε του δύσκολες αποστολές, μην επαναπαύεσαι. Αυτή είναι η καλύτερη προτροπή που μπορώ να σου δώσω.

________________
3.

Γιατί όταν ταξιδεύω εκτός ελλάδας (δε λεω κάτι εξωτικό, να πχ ευρώπη) νιώθω οτι πρεπει αν οχι να το κρυψω σιγουρα να 'απολογηθω' σε γνωστους και φιλους ''δευτερου βαθμου'' για το ποσο λow budget μου βγαινει? ναι, αληθεια ειναι, ταξιδευω λοου μπατζετ-ψαχνω τα αεροπορικα απο νωρις, τρωω και απο σουπερμαρκετ κ τις περισσοτερες φορες μενω σε χοστελ ή και couchsurfers. νιωθω οτι πρεπει (στην ελλαδα της κρισης) να (απο)δειξω οτι το να πας μια βδομαδα απο θεσσαλονικη-λονδινο ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ να σου βγει πιο φτηνα απο το θεσσαλονικη-ικαρια. {και νευριαζω που ακομα καποιοι νομιζουν οτι για να πας ευρωπη πρεπει να εχεις λεφτα. αν θεωρηθω ευνοημενη (ειμαι 27χρονων, χωρις παιδι, με εργασια) αυτο θα επρεπε να συμβαινει επειδη η εργασια μου -στην ελλαδα της κρισης- μου επιτρεπει αυτη τη στιγμη ευτυχως να προγραμματισω τετοιο ταξιδι αρκετα νωρις - οχι επειδη το ταξιδι αυτο απο μονο του κοστιζει}. λοιπον, τι λες για ολο αυτο? –radiki

Κουτσομπολιό είναι. Στην Ελλάδα της κρίσης απλώς προστέθηκαν και άλλες αφορμές για κουτσομπολιό. Πάντα κουτσομπόλευαν οι άνθρωποι τα ταξίδια των άλλων ανθρώπων. Παλιά λέγαμε πού βρήκε τόσα λεφτά για να πάρει τόσα ρούχα από το εξωτερικό, τώρα λέμε πού βρήκε τα λεφτά να κάνει το ταξίδι. Η συζήτηση δεν έχει αλλάξει, τα λεφτά μας άλλαξαν.
Και όπως τότε, έτσι και τώρα, οι φίλοι φίλων δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη ζωή σου, το ενδιαφέρον τους όμως αυξάνεται κατακόρυφα μόλις αρχίσεις να δικαιολογείσαι για τη ζωή σου.

________________
4.

Αγαπητή μου Α' μπα, δεν έχω ερώτηση να θέσω, θα ήθελα όμως να καταθέσω την εμπειρία μου σε μια στήλη που με ξυπνάει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και με διασκεδάζει επίσης. Και από ότι αντιλαμβάνομαι και άλλους. Σε όλη τη ζωή μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα προβλήματα, μικρά ή μεγαλύτερα. Κατάφερα να σπουδάσω, να κάνω σχέσεις μακροχρόνιες και περιστασιακές, να ταξιδέψω, να δουλέψω κάποια στιγμή. Κουβαλώντας δυστυχία που ξεγελούσα με λεφτά (της οικογένειας μου), γκόμενους, ταξίδια, έντονες δραματικές καταστάσεις. Θεατρικές βέβαια, εγώ τις έφτιαχνα, όπως κατάλαβα αργότερα. Στα 35 ξεκίνησα ψυχανάλυση, μετά από μια χρονιά όπου διάφορα συμβάντα (έντονη σαδομαζοχιστική σχέση με έναν άντρα –μη φοβάστε τη λέξη, την κατάσταση να φοβάστε- ένα τροχαίο, ανεργία ξαφνική) με οδήγησαν στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή, 4 φορές την εβδομάδα. Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, καταλαβαίνεις ίσως τι σημαίνει αυτό. Για να μην μακρηγορώ, 7 χρόνια μετά οδεύω προς το τέλος της ανάλυσης και ανάμεσα σε πολλά άλλα επιτεύγματα, πια σέβομαι τον εαυτό μου και τους άλλους όχι μόνο γιατί πλέον αυτή η στάση ανταποκρίνεται στο νέο ηθικό μου κώδικα αλλά γιατί πλέον δε μπορώ να λειτουργήσω αλλιώς. Σταμάτησα να κατηγορώ τους γονείς μου, έκαναν και αυτοί τα λάθη τους, τι να κάνουμε τώρα. Σημασία έχει τι έκανα εγώ με τον εαυτό μου. Και οι κατηγόριες, αν ακολουθήσεις αυτό το μοντέλο ζωής δεν έχουν τέλος και πάντα οδηγούν στο τίποτα, στο ξόδεμα του χρόνου σου. Πικραίνομαι βαθιά όταν σκέφτομαι το πώς ήμουν. Άλλαξα χαρακτήρα, ταυτότητα, στάση ζωής, είμαι δυνατή όπως πάντα αλλά τώρα σκέφτομαι πολύ που θα χρησιμοποιήσω τη δύναμη μου. Θέλω να πω με όλα αυτά, παιδιά μην φοβάστε την ψυχανάλυση, την ψυχοθεραπεία, βρείτε ένα καλό, διαπιστευμένο ψυχαναλυτή (υπάρχουν επιστημονικές εταιρίες που τα μέλη τους και οι ίδιες βέβαια είναι πιστοποιημένες αλλά θέλει google ψάξιμο και κριτική σκέψη) και σώστε τη ζωή σας. Σπάστε το κακό σπυρί να βγει το πύον να ησυχάσετε. Πονάει πολύ αλλά μήπως δεν πονάτε και έτσι? Και όσο για τα χρήματα, ναι χρειάζονται χρήματα αλλά υπάρχουν και δημόσια κέντρα και οι τιμές άλλωστε έχουν πέσει πολύ. Τι άλλο, αυτά θέλω να μοιραστώ με όλους σας. Επιζήσασα.

Δε νομίζω ότι χρειάζεται κάποιο σχόλιο.

________________
5.

ποιά είναι η τελευταία σπουδαία σου 'ανακάλυψη' (μουσική, ταινία, βιβλίο, οτιδήποτε σε κάνει να σκέφτεσαι ''πώς δε το ξερα τόσο καιρό, θα το πω και σ άλλους, να το μαθουν/δουν!'')?- radiki

Δεν είναι πολύ τελευταίο, είναι η τελευταία φορά που σκέφτηκα «πώς είναι δυνατόν να μην την ήξερα τόσο καιρό», και είναι η Άλις Μονρό και τα διηγήματά της.

________________
6.

Α, μπα
Είμαι 34, έχω ενεργή σεξουαλική ζωή απο τα 20 και δεν είχα ποτέ οργασμό με τους συντροφους μου παρόντες - έχω μιά χαρά οργασμό μόνη μου.
Διάβαζα σήμερα για την Μονρόε, που είχε λεει και αυτή θεματάκι και όταν μετά απο καιρό (καιρό δουλειάς με τον ψυχαναλυτή της) κατάφερε τελικά να έχει οργασμό, τον πήρε λέει τηλέφωνο κλαίγοντας απο τη χαρά της..

Ξέρω τι θα πείς... το καταλαβαίνω και θα πάω, αφού δεν αλλάζει τίποτα στο προβλημά μου...
Απλά μακάρι να υπήρχε ένα χάπι να μου το έγραφε κάποιος - ίσα ίσα να γινόταν η αρχή :
Γιατί ένας άντρας μπορεί να πάρει ένα χαπάκι που σκεφτεται πως μάλλον θα τον βοηθήσει και πρακτικά αλλά και ψυχολογικά - μια γυναίκα, όχι.

Η συνειδητοποίηση πως κάτι σε βοηθάει δεν θα βοηθούσε λες κάποιες γυναίκες? -placebo seeker

Και αν η Μέριλιν ζούσε σήμερα, δεν θα την είχε σώσει τη ζωή της με μερικούς μήνες αποτοξίνωσης και θεραπείας; Και αν υπήρχε ένα άλλο χαπάκι που τα έλυνε όλα, δεν θα ήταν ακόμη καλύτερα; Και αν ζούσες στο 1800, θα ήξερες ότι υπάρχει οργασμός;

Τελειώνει αυτό το παιχνίδι; Ωραίο είναι για πριν μας πάρει ο ύπνος, αλλά είσαι 34 χρονών με σεξουαλική ζωή εδώ και δεκατέσσερα χρόνια. Υπάρχουν πολλοί ειδικοί που θα μπορούσες να συμβουλευτείς, ευτυχώς δεν ζεις στην εποχή της Μέριλιν. Αντιθέτως ζεις στην εποχή της πληροφόρησης, και η πληροφορία είναι όπλο, η ενημέρωση είναι στα χέρια σου.

________________
7.

Κυρία Λένα γειά σας και συγχαρητήρια για την εκπομπή σας. Θέλω να ρωτήσω ποιες είναι οι διαφορές σε έναν δίγλωσσο εγκέφαλο από έναν μονόγλωσσο. Επίσης εάν ένα άτομο έχει μεγαλώσει με δύο γλώσσες, ενώ ένα άλλο μάθει την δεύτερη γλώσσα σε πιο μεγάλη ηλικία, αλλά στο ίδιο επίπεδο υπάρχει διαφορά στο πως αντιλαμβάνονται αυτή την γλώσσα? Γνωρίζεις δίγλωσσα άτομα? Και αν ναι θεωρείς ότι αυτή η ιδιότητά τους επηρεάζει την συμπεριφορά ή τη σκέψη τους? vous remercier und dankeschön-Άρης

Αγαπημένε μου Άρη, μη μου ζητάς να γίνω το google, είναι αδύνατον να το φτάσω, μη μου ζητάς να ψάξω εγώ στο google για κάτι που ενδιαφέρει εσένα, είναι καθαρά επιστημονικό το πεδίο που εξερευνάται ακόμα και υπάρχει άπειρη βιβλιογραφία σχετικά. Επειδή δεν απάντησα, ή δεν απάντησα με ένα πρόχειρο διδακτορικό, θα σας παραθέσω ένα ποίημα της Μέριλιν, μιας γυναίκας που χρησιμοποίησε την ομορφιά της αλλά και ήταν ταυτόχρονα και θύμα της, και κατά την ταπεινή μου γνώμη είχε σαφή έφεση στην ποίηση:

From time to time
I make it rhyme
but don't hold that kind
of thing
against
me-
Oh well, what the hell,
so it won't sell.
What I want to tell-
is what's on my mind:
'taint Dishes,
'taint Wishes,
it's thoughts
flinging by
before I die-
and to think
in ink.