Αμερικανοί επιστήμονες προειδοποιούν πως ένα δάσος στις ΗΠΑ, που θεωρείται το αρχαιότερο σύμπλεγμα πανομοιότυπων οργανισμών στον κόσμο, πεθαίνει παρά τις προσπάθειες για τη διάσωσή του.
Το Πάντο είναι μία τεράστια έκταση με 40.000 λεύκες, που σε γονιδιακό επίπεδο είναι πανομοιότυποι κλώνοι και έχουν καταταχθεί ως ένας, ενιαίος οργανισμός.
Η «αποικία» των δέντρων υπολογίζεται πως έχει ηλικία 80.000 ετών και, εκτός από παλιότερη, θεωρείται επίσης η μεγαλύτερη και η βαρύτερη στην κατηγορία της.
Όλα αυτά τα δέντρα προέρχονται από ένα και μοναδικό, πανάρχαιο σπόρο και πλέον καλύπτουν 43 εκτάρια στον Εθνικό Δρυμό Φισλέικ της Γιούτα στις ΗΠΑ.
Όμως τώρα οι επιστήμονες ανησυχούν πως το δάσος, που άντεξε για χιλιετίες, θα χαθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.
«Καταρρέει μπροστά στα μάτια μας», σχολιάζει ο καθηγητής οικολογίας του πανεπιστημίου της Γιούτα, Πολ Ρότζερς.
Αναλύοντας τα στοιχεία από μία εναέρια φωτογραφία που τραβήχτηκε πριν από 72 χρόνια, ο Ρότζερς και ένας συνάδελφός του, ο καθηγητής Ντάρεν ΜακΑβόι, συνέκριναν την εικόνα με την παρούσα κατάσταση, ανακαλύπτοντας την σταθερή και βέβαιη «παρακμή».
Καθώς οι άνθρωποι εξαπλώθηκαν γύρω από το «δάσος των κλώνων», εκείνο άρχισε να υποχωρεί με τις περιοχές που επηρεάζονταν από την ανθρώπινη δραστηριότητα να μην ανακάμπτουν ποτέ στο 100%.
Η ξηρασία των τελευταίων ετών και η «εισβολή» πεινασμένων ελαφιών στο δάσος κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση για τα δέντρα.
«Παρά τις σημαντικές επενδύσεις για την προστασία του Πάντο, είμαστε απογοητευμένοι από τα αποτελέσματα», λέει ο καθηγητής Ρότζερς.
Στην αρχή οι αρμόδιες αρχές προσπάθησαν να περιφράξουν τον χώρο αλλά τα ελάφια βρήκαν τρόπο να ξαναμπούν στο δάσος, πηδώντας τα εμπόδια ύψους 2,5 μέτρων.
Ως διευθυντής της «Συμμαχίας του Δυτικού Άσπεν», ο Ρότζερς έχει ξαναδεί το χαρακτηριστικό μοτίβο κατάρρευση του Πάντο και σε άλλα δάση λεύκας στις δυτικές πολιτείες των ΗΠΑ.
«Το Πάντο είναι σύμβολο της διασύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση και (η καταστροφή του) προάγγελος μια ευρύτερης απώλειας ειδών», προειδοποιεί ο Ρότζερς, τονίζοντας πως τα δάση λεύκης υποστηρίζουν την πολύτιμη βιοποικιλότητα για τα οικοσυστήματα και τις ανθρώπινες κοινωνίες που ζουν και αναπτύσσονται δίπλα σε αυτά.
Με πληροφορίες από New York Times και Independent
σχόλια