Ένα άρθρο της εφημερίδας Guardian οδήγησε προ καιρού στην ανακάλυψη μιας ιστορικής φωτογραφίας του ζωγράφου Φράνσις Μπέικον με γυναικεία ρούχα. Η θεωρία αυτή εγείρει ερωτηματικά που μάλλον θα περάσουν στα άλυτα μυστήρια της τέχνης.
Στην έκθεση φωτογραφιών του περιβόητου φωτογράφου Τζον Ντίκον που σε όλη του την καριέρα φωτογράφισε το Σόχο και καλλιτέχνες, συγγραφείς, περιπλανώμενους και εφημεριδοπώλες τριγυρνώντας από μία παμπ στην άλλη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 και του '60, υπάρχει η φωτογραφία μιας γυναίκας που περιγράφεται ως «άγνωστη γυναίκα, δεκαετία του 1930». Η γυναίκα είναι κατηφής και φορά φτηνές πέρλες, ένα παράδειγμα για το πώς το ιδιόμορφο μάτι του Ντίκον μπορούσε να συλλάβει τη θλίψη της αστικής ζωής.
Ένα σχόλιο οδήγησε τον διαχειριστή της συλλογής του αρχείου Ντίκον, Πολ Ρουσό να «σκαλίσει» τη φωτογραφία και την ιστορία της. Βρήκε ότι η προηγούμενη λεζάντα σε ένα δελτίο τύπου ήταν «τραβεστί, 1950», ενώ ένας άλλος σχολιαστής αναρωτήθηκε αν ήταν ο Φράνσις Μπέικον.
Ο Ρουσό είδε την ομοιότητα αμέσως. «Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν», είπε. Ψάχνοντας στη συνέχεια στο αρχείο, ταυτοποίησε τη φωτογραφία ως μια ενός συνόλου φωτογραφιών του Ντίκον τραβηγμένη το 1945 (άρα ανήκει στις παλαιότερες συλλογές φωτογραφιών του καλλιτέχνη) πιθανώς για το περιοδικό Lilliput, που φημιζόταν για τις άσεμνες φωτογραφίες του.
Στις 15 φωτογραφίες που βρήκε ο Ρουσό αναγνώρισε κάποια μοντέλα του φωτογράφου ανάμεσα στους οποίους τους στενούς του φίλους, τον ζωγράφο Ντένις Γουίρθ Μίλερ και τον Ρίτσαρντ (Ντίκι) Τσόπινγκ που είχε σχεδιάσει τα πρώτα εξώφυλλα για τα βιβλία του Τζέιμς Μποντ. O Tσόπινγκ ήταν γνωστός για την αγάπη του στην παρενδυσία και κάθε χρόνο εμφανιζόταν ως γυναίκα στην RCA. Όπως υπάρχουν πολλές αναφορές για το ενδιαφέρον του Μπέικον για το γυναικείο ντύσιμο όπως και για το ότι φορούσε εσώρουχα και γυναικείες κάλτσες.
Χρησιμοποιώντας το λογισμικό αναγνώρισης προσώπων της CIA ο Ρουσό παρήγαγε βίντεο που δείχνουν ότι η ομοιότητα του Μπέικον με τη γυναίκα της φωτογραφίας είναι αν όχι πειστική, τουλάχιστον εντυπωσιακή.
Η ιστορία των φωτογραφιών δείχνει ότι η σημασία τους για τον Ντίκον είναι και πέραν της αισθητικής. Κράτησε πολύ λίγο, και οι συγκεκριμένες φωτογραφίες γλύτωσαν καθώς ήταν σε ένα κουτί κάτω από το κρεβάτι του και τις βρήκε ο Μπρους Μπέρναρ, υπεύθυνος φωτογραφιών των Sunday Times.
Ο Ντίκον πέθανε χωρίς να αφήσει διαθήκη, αλκοολικός, φτωχός και η φήμη που τον ακολουθούσε ήταν ενός αληθινά δύστροπου ανθρώπου. Η Μπάρμπαρα Χάτον είχε πει κάποτε γι αυτόν ότι είναι ο δεύτερος πιο κακός άνθρωπος που έχει γνωρίσει στη ζωή της. Από αυτή τη σειρά των φωτογραφιών η μόνη που είχε όνομα που ταυτοποιούσε το μοντέλο ήταν της σκηνογράφου και σχεδιάστριας Όντρει Κρούντας, επειδή «ως γυναίκα δε διέτρεχε κίνδυνο για το όνομά της». Τι σημαίνει αυτό;
Ότι η παρενδυσία εκείνη την εποχή στη Μεγάλη Βρετανία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο σε διώξεις κατά των ομοφυλόφιλων ανδρών. Και η δημοσίευση των φωτογραφιών όντως θα μπορούσε να επιβεβαιώσει τη μεταθανάτια φήμη του Ντίκον ως του πιο «βρώμικου τύπου στο Σόχο».
Αλλά κοιτάζοντας τις φωτογραφίες που έχει τραβήξει ο Ντίκον στον Μπέικον, ειδικά την ιστορική φωτογραφία με το ζωγράφο να κρατά τα δυο μεγάλα κομμάτια κρέατος, και τη φωτογραφία με τον Μπέικον σαν γυναίκα, δε μπορεί παρά να αναρωτηθεί για την ομοιότητα. Πρόκειται για ένα μυστήριο που δε απαντηθεί ποτέ με σιγουριά. Οι μάρτυρες πήραν το μυστικό στον τάφο τους.
σχόλια