Οι κίτρινες φιγούρες του b., που ξεφυτρώνουν από τους τοίχους της Αθήνας σαν περίτεχνες εκπλήξεις, στριμώχνονται για πρώτη φορά όλες μαζί στην γκαλερί fizz της Βαλαωρίτου. Δεν είναι η πρώτη έκθεση στην οποία συμμετέχει ο b., είναι όμως η πρώτη του ατομική, και γι' αυτό το LifO Now του ζήτησε να πει δυο λόγια:
Πώς είναι που από τους δρόμους βρίσκεσαι στους τοίχους μιας γκαλερί; Έχει θέση η street art σε γκαλερί τελικά;
Είναι σίγουρα διαφορετικά, δεν με κυνηγάει κανείς και αυτό δεν το έχω συνηθίσει! Πιστεύω πως το γκραφίτι αρχίζει και τελειώνει στο δρόμο, αυτό που μεταφέρεται στους τοίχους της γκαλερί είναι κομμάτια της δουλειάς μου αποκομμένα από το φυσικό τους περιβάλλον.
Πρόσφατα συνεργάστηκες με μια μεγάλη αλυσίδα καταστημάτων και ασχολήθηκες με το merchandising - σχεδίασες μπλουζάκια, τσάντες και αφίσες. Θεωρείς τον εαυτό σου brand; Ποιο ήταν το όφελός σου από αυτό;
Αφού το σύστημα μου έπλυνε το μυαλό με όλα αυτά τα σύμβολα των θρησκειών, των ομάδων, τα λογότυπα πολυεθνικών κ.λπ., είπα να φτιάξω εγώ ένα brand, όπως και όλοι μας μπορούμε να φτιάξουμε δικά μας σύμβολα και brand και να μην πιστεύουμε-φοράμε-κρατάμε αυτά που μας προορίζουν αλλά τα δικά μας, ο ένας του άλλου.
Η αμερικάνικη και η αγγλική σκηνή έχουν σουπερστάρ του είδους. Στην Ελλάδα ποια είναι η αντιμετώπιση του graffiti artist;
Γενικά πιστεύω πως το γκραφίτι τα τελευταία χρόνια απευθύνεται πιο άμεσα σε όλο τον κόσμο, και γι' αυτό έχει γίνει αγαπητό από πολλούς, ακόμα και από κάποιους που παλιότερα το καταδίκαζαν ως απλά διακοσμητικό και στερούμενο νοήματος.
Τι περιλαμβάνει η πρώτη σου έκθεση; Τι άλλο ετοιμάζεις;
Ο τίτλος της έκθεσης «Missing Text» μιλάει για όλα αυτά που υπάρχουν πίσω από τα σύμβολα και τις φιγούρες που ζωγραφίζω. Όλες αυτές οι εξηγήσεις που δεν μπορώ να γράψω στον τοίχο και τις γράφω στο βιβλίο μου. Το βιβλίο στεγάζεται στο σπιτάκι που έχω φτιάξει στην οδό Βαλαωρίτου έξω από το χώρο της γκαλερί∙ το μόνο που χρειάζεται είναι να πάρεις το κίτρινο κλειδί για να ανοίξεις την πόρτα!
σχόλια