Ο Etienne-Jules Marey ήταν Γάλλος επιστήμονας και εφευρέτης, ο οποίος ανέλυε το πώς κινούνταν τα πράγματα. Κάποια στιγμή ανέπτυξε μια μέθοδο κατά την οποία φωτογράφιζε τα πολλαπλά στάδια κίνησης πάνω μια ενιαία γυάλινη πλάκα, μια τεχνική που ονομάζεται χρονοφωτογραφία.
Αργότερα, όταν η Kodak εισήγαγε το σελλιλόιντ (celluloid film), ο Marey αντικατέστησε τη γυάλινη πλάκα με ένα ρολό φιλμ που κινούνταν ανάμεσα στις εκθέσεις. Αυτή η τεχνική αποτέλεσε τη βάση της κινηματογραφίας και έτσι κατέγραψε τα στάδια της πτώσης μιας γάτας στο κενό. Τα ευρήματά του δημοσιέυτηκαν στο Nature τα οποία δείχνουν το πώς οι γάτες περιστρέφουν ταυτόχρονα το μπροστά και πίσω μέρος του σώματός τους με διαφορετική φορά το καθένα. Όσο πέφτει στη γη, το αιλουροειδές διαγράφει δεξιόστοφη περιστροφή με το μπροστινό μέρος του σώματός του, την ώρα που το πίσω στρίβει από την αντίθετη.
Επιπλέον οι γάτες τραβούν τα μπροστινά πόδια τους κοντά στο σώμα, επιταχύνοντας με αυτό τον τρόπο την περιστροφή. Αυτό δημιουργεί μια συστροφή στη σπονδυλική στήλη, με την οποία έρχεται και το πίσω μέρος του σώματος στην ίδια θέση και το ζώο είναι έτοιμο να προσγειωθεί στις πατούσες του.
Την ίδια ώρα το αιλουροειδές ανασηκώνει την πλάτη του σε τοξωτή θέση ώστε να μειώσει την επίδραση της πρόσκρουσης. Επιπλέον, σημαντικό ρόλο στην θαυματουργή προσγείωση τους παίζει και το γεγονός ότι διατηρούν τους μύες και το σώμα τους γενικότερα χαλαρό και όχι σφυγμένο, γεγονός που πάντα συμβάλει σε μικρότερο τραυματισμό.
