Τέμπη: Πού την είχαμε όλη αυτή την ευγένεια;

Τέμπη: Πού την είχαμε όλη αυτή την ευγένεια; Facebook Twitter
Είδα τόση ευγένεια στην πορεία για τα Τέμπη. Πού την είχαμε; Μήπως απλώς τη διαθέτουμε και την ξεχνάμε; Φωτ.: Eurokinissi
0


ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ
 για την απρόσμενη ευγένεια που επέδειξαν οι άνθρωποι στην πορεία για τα Τέμπη. Την ίδια ευγένεια που λέμε και γράφουμε ότι έχει εκλείψει. 

Οδός Σταδίου, ώρα 11:40. Κάθε μου βήμα τριβόταν σε καποιανής το πόδι, ο ώμος μου θα ’πεφτε σε κάποιου την πλάτη. Έπαιρνες ανάσα κι ακούμπαγες τέσσερις ανθρώπους. 

Ένα αγόρι δίπλα μου βάζει το σώμα του μπροστά για να περάσουν τρεις κοπέλες από ένα σημείο όπου ήταν σταθμευμένα ηλεκτρικά πατίνια. Δύο κύριοι κάνουν πίσω για να πιάσει ένας άντρας το χέρι της γυναίκας του που περιμένει. Τρεις κυρίες βοηθούν μια άλλη κυρία να βρει τη φίλη της που είχε χαθεί και καταλάβαινες ότι αγωνιούσε γιατί φοβόταν τα πλήθη. Ένας άντρας ψηλός κάνει στην άκρη για να βγάλει μια κοντή γυναίκα φωτογραφίες. Σε σημεία με καθίσματα ο κόσμος κάνει πιο κει και λέει σε άλλους που θέλουν να καθίσουν «έχει χώρο, χωράτε». Στο μετρό, κάποια ώρα πριν, μια γυναίκα με γλυκιά φωνή είπε «έτσι, σιγά σιγά, άλλωστε εδώ κατεβαίνουμε όλοι».

Μετά την 28η Φεβρουαρίου ξέρω ότι έχουμε τέτοιο καλό εαυτό. Και ξέρω ότι αυτό συντέλεσε στο να υπάρχει ασφάλεια. Γιατί με τόσο πλήθος ήταν τόσο εύκολο να γίνει κάποια στραβή. Δεν θέλει πολύ. Ο κόσμος όμως είχε τον νου του στους γύρω του. 

Στα σημεία που μπορούσες να περπατήσεις ο κόσμος έκανε στην άκρη για να περάσουν άντρες και γυναίκες με μικρά, αυτοσχέδια πανό. Τα παιδιά τα πρόσεχαν όλοι∙ αυτό είδα, αυτό γράφω. Ήταν στο μυαλό όλων τα πιτσιρίκια, μη και απομακρυνθούν από τους γονείς τους. Μια γυναίκα έπιασε ένα χαμένο αγοράκι απ’ το χέρι και περίμενε στωικά να της δείξει πού ήταν τη μάνα του, χωρίς άγχος. «Εδώ είναι, τώρα, θα τη δούμε». Την είδαν. «Σας ευχαριστώ», είπε η μάνα. «Μην το συζητάτε».

Τέμπη: Πού την είχαμε όλη αυτή την ευγένεια; Facebook Twitter
Είδα κόσμο με καλή, ωραία διάθεση σε αυτή την πορεία. Φωτ.: Eurokinissi

Είχε ο κόσμος στον νου του να μην είναι εμπόδιο στις παρέες που χάνονταν. Έκαναν πίσω οι άνθρωποι ώστε όσοι είχαν χαθεί να βρεθούν. «Να σηκώσω το χέρι να της πεις να βρει εμένα;» είπε ένας πολύ ψηλός σε μια κοπέλα που έψαχνε τη φίλη της. Είδα κόσμο με καλή, ωραία διάθεση σε αυτή την πορεία. Άκουσα κόσμο να λέει ιστορίες για τον εαυτό του και τη ζωή του. Άκουσα για προηγούμενες πορείες, για νεκρά παιδιά και για το κενό που αφήνουν πίσω, για ένα ακόμη μαγαζί που έμεινε κλειστό, για μία ακόμη κυρία που δεν είχε κατεβεί ποτέ σε άλλη πορεία, αλλά κατέβηκε σήμερα. Πάρα πολλή κουβέντα για τα τρένα, για το τι έχει αλλάξει, για τον φόβο, την ανασφάλεια και την ακρίβεια στο σούπερ-μάρκετ. Είδα αναρίθμητα παιδιά όλων των ηλικιών που προσπαθούσαν να φερθούν όπως αρμόζει, τα ’βλεπα να αναρωτιούνται τι αρμόζει σε μια τέτοια περίσταση. Ήθελαν κι αυτά να είναι ευγενικά και να ταιριάξουν στο κλίμα.

Είδα τόση ευγένεια στην πορεία για τα Τέμπη. Πού την είχαμε; Μήπως απλώς τη διαθέτουμε και την ξεχνάμε; Μήπως μας παίρνει η κατηφόρα της καθημερινότητας και δεν βρίσκουμε λόγο να φορέσουμε τον καλό μας εαυτό; Μετά την 28η Φεβρουαρίου ξέρω ότι έχουμε τέτοιο καλό εαυτό. Και ξέρω ότι αυτό συντέλεσε στο να υπάρχει ασφάλεια. Γιατί με τόσο πλήθος ήταν τόσο εύκολο να γίνει κάποια στραβή. Δεν θέλει πολύ. Ο κόσμος όμως είχε τον νου του στους γύρω του. 

Το νοιάξιμο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν «ρυάκια» κίνησης από και προς το Σύνταγμα. Δεν θυμάμαι να ’χω ξαναπροσέξει τόσο έντονα τους ανθρώπους να κάνουν χώρο για να περάσει ο άλλος. Άκουσα πολλές φωνές που έλεγαν σε άντρες και γυναίκες οι οποίοι έδειχναν κάποια νευρικότητα απ’ την πολυκοσμία κάτι αντίστοιχο του «μην ανησυχείς, δεν θα σου συμβεί τίποτα, αν θες θα βρούμε χώρο να ξαπλώσεις ή να κάτσεις, θα σου ανοίξουμε χώρο να φύγεις». Με τόσο πλήθος, ήταν πολύ εύκολο να φοβηθεί κανείς. Είναι ασυνήθιστο να μην μπορείς να κάνεις ρούπι επειδή περιτριγυρίζεσαι από άλλους. Ε, ο κόσμος τα κατάφερε. 

«Ελάτε, περάστε». Πόσες φορές άκουσα αυτήν τη φράση απ’ τον Κεραμεικό ως τον Ευαγγελισμό. «Όχι, περάστε, σας ψάχνουν». «Έλα, πέρνα». «Καλέ, περάστε να δει το παιδί το πανό». «Κάνε λίγο άκρη να περάσει ο κύριος». Τι απίστευτο πράγμα που είναι η καλή διάθεση των ανθρώπων που υπερασπίζονται έναν σκοπό. 

Ήταν μια ιστορική μέρα. Και σ’ αυτήν τη μέρα το πλήθος σύσσωμο κατάφερε να κυκλοφορήσει εύρυθμα και να παραμείνει ασφαλές χάρη σ’ αυτή την αυθόρμητη, λαμπερά παρούσα ευγένεια. Αυτό είδα, αυτό γράφω.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τεμπη

Οπτική Γωνία / Γιατί κατεβαίνω σήμερα στη διαδήλωση

«Τη θέση μας τη διατυπώνουμε όχι για την υπερτιμημένη δημοφιλία αλλά για την υποτιμημένη εντελώς φωνή των ανθρώπων σαν εμένα που δεν ανήκουν κάποιο κόμμα και μπορούν να αναγνωρίζουν λάθη και σωστά, δεξιά, αριστερά και στο κέντρο του δημόσιου βίου και να συναισθάνονται όσα συμβαίνουν γύρω τους»
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Δεν έχω οξυγόνο»: Διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις του πλανήτη για την τραγωδία των Τεμπών

Διεθνή / «Δεν έχω οξυγόνο»: Διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις του πλανήτη για την τραγωδία των Τεμπών

Από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Βραζιλία και από το Τόκιο μέχρι την Αυστραλία, οι απανταχού Έλληνες και μη, ζητούν δικαιοσύνη για τους 57 νεκρούς της σιδηροδρομικής τραγωδίας
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πρακτικά Νομικά: Θα πάω φυλακή αν σκοτώσω τον θύτη μου; 

Οπτική Γωνία / Θα πάει φυλακή μια γυναίκα που θα σκοτώσει τον κακοποιητή της;

Μια συζήτηση με τη δικηγόρο Μαριάννα Βασιλείου για το «Σύνδρομο Κακοποιημένης Γυναίκας», τη δευτερογενή θυματοποίηση, και τη σημασία της άμυνας στο ελληνικό ποινικό δίκαιο.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ο γιατρός της Σερίφου που έδωσε τα πάντα, μέχρι που δεν άντεξε άλλο

Οπτική Γωνία / Ο γιατρός της Σερίφου που έδωσε τα πάντα, μέχρι που δεν άντεξε άλλο

Ο Θανάσης Κοντάρης ήρθε από τη Σουηδία για να συμβάλει στη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας στις Κυκλάδες, μετέτρεψε την κλινική της Σερίφου σε μια πρότυπη μονάδα, αλλά αναγκάστηκε να φύγει ξανά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ