Με συντριπτική πλειοψηφία η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε τελικά υπέρ του να συμπεριληφθεί η αναφορά περί «σεξουαλικού προσανατολισμού» σε μια σημαντική απόφαση σχετικά με τις εξώδικες, συνοπτικές και «στα τυφλά» εκτελέσεις. Προηγουμένως, στην φάση της διαπραγμάτευσης του σχεδίου απόφασης από την αρμόδια Επιτροπή του ΟΗΕ, η αναφορά αυτή είχε αφαιρεθεί, προκαλώντας τις εντονότατες αντιδράσεις οργανώσεων και φορέων που μάχονται για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και λεσβιών. Η ολλανδική οργάνωση για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤ κοινότητας COC ήταν μια μόνο από τις οργανώσεις που αγωνίστηκαν για να επαναφέρουν την αναφορά στην απόφαση αυτή. Τελικά, σε ψηφοφορία που έγινε τον περασμένο Δεκέμβρη, 93 χώρες ψήφισαν υπέρ του αναθεωρημένου σχεδίου απόφασης, αναγνωρίζοντας στην ουσία ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός συμπεριλαμβάνεται ως μη αποδεκτή βάση για διάπραξη του εγκλήματος της εκτέλεσης, 55 χώρες ψήφισαν κατά, ενώ 27 χώρες δεν ψήφισαν και 17 χώρες δεν ήταν παρούσες στην ψηφοφορία. Είναι αρκετές πάντως οι συντηρητικές χώρες που θεωρούν ακόμα τον σεξουαλικό προσανατολισμό ως νομική βάση που δικαιολογεί τις εκτελέσεις.
Στην Ελλάδα δεν εκτελούμε κανέναν γκέι, απλά τους πυροβολούμε λεκτικά όπως έκανε πρόσφατα ο αξιότιμος κ. Κρανιδιώτης κι όπως κάνουν οι περισσότεροι ιερωμένοι τύπου Σεραφείμ Πειραιώς και Άνθιμου που διαπράττουν κατα συρροή εγκλήματα ρητορικής του μίσους.
Βλέποντας τις εξελίξεις σε Τυνησία και Αίγυπτο, δεν μπορώ να μην θυμηθώ τα άπειρα παραδείγματα αστυνομικής/κρατικής βίας εναντίον ομοφυλόφιλων που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε αυταρχικά καθεστώτα. Δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω τις εικόνες από το Ιράν με τους δύο νεαρούς που οδεύουν προς τον απαγχονισμό τους με βασική κατηγορία τον σοδομισμό (2008). Η απόφαση του ΟΗΕ δεν θα αλλάξει την κατάσταση στο άψε-σβήσε. Βάζει όμως ακόμη ένα λιθαράκι στον κοινό αγώνα των χωρών του κόσμου ενάντια σε πρακτικές που μας κάνουν να ντρεπόμαστε, ενάντια σε σάπια καθεστώτα που ποινικοποιούν την σεξουαλική έκφραση και την στέλνουν στο απόσπασμα όταν δεν συμβαδίζει με τις επιταγές του κλειστού, ανδροκρατικού, υπερσυντηρητικού νταχάου που εκπροσωπούν. Ο αγώνας για ισότητα, δημοκρατία και ελευθερία είναι κοινός, τα ανθρώπινα δικαιώματα ΟΛΩΝ είναι στο κέντρο ενός τέτοιου αγώνα και, ας ελπίζουμε, ότι στις χώρες που τελικά θα ανατρέψουν τα διεφθαρμένα πολιτικά τους συστήματα ΟΛΟΙ θα έχουν μια θέση στον ήλιο και κανένας δεν θα εξαιρείται.
σχόλια