Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας «Ευτυχία», που αποτελεί την αφήγηση της ζωής και του έργου της διάσημης στιχουργού, ο Θεοδόσης Γκελτής αποφάσισε να γράψει ένα κείμενο για το εάν και κατά πόσο ο γκέι χαρακτήρας της ταινίας, που τον υποδύεται ο Θάνος Τοκάκης, είναι μια γραφική και αξιοχλεύαστη καρικατούρα. Το κείμενο αυτό προκάλεσε πληθώρα αντιδράσεων και σχολίων, με τη ΦΩΤΕΙΝΗ να συμπληρώνει: «Συμφωνώ ότι για να αποτυπωθεί πιστά μια κοινωνία (στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ελλάδα περασμένων δεκαετιών) πρέπει να αποτυπωθούν πιστά όχι μόνο τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματά της (στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ομοφοβία). Όμως, ακριβώς εδώ είναι το θέμα: αν θες να αποτυπώσεις πιστά την Ελλάδα περασμένων δεκαετιών, πρέπει να δείξεις κι άλλα πράγματα, π.χ. ότι ο ίδιος άντρας που απέδιδε τον φανερό ομοφυλόφιλο με κοροϊδευτικά χαρακτηριστικά μπορεί να ήταν και ο ίδιος ομοφυλόφιλος, αλλά κρυφός, και για να το κρύψει είχε παντρευτεί, αρνιόταν να κάνει δουλειές του σπιτιού και κορόιδευε τον φανερό ομοφυλόφιλο».
Σύμφωνος με τη ΦΩΤΕΙΝΗ ήταν ο Takis Papas, ο οποίος της απάντησε τα εξής: «Πολύ σωστά! Η Χωροφυλακή που "ξεδιψάστηκε" ήταν επίσης γκέι. Μόνο που τότε θεωρούσαν γκέι μόνο τους θηλυπρεπείς. Μάλλον σωστά, λοιπόν, απεικονίζονται στην ταινία. Οι αντιδράσεις στη χώρα μας προκαλούνται επειδή ακόμα και σε σύγχρονες παραγωγές έχουμε μείνει σ' αυτή την απεικόνιση. Η μία καρικατούρα στις δέκα πραγματικές συμπεριληπτικές απεικονίσεις, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, δεν θα προκαλούσε αντιδράσεις. Να θυμίσω, επίσης, ότι έχουμε να δούμε ζευγάρι αντρών, όχι ως καρικατούρα, σε ελληνική παραγωγή από το 2003 και τη σειρά του Παπακαλιάτη, δηλαδή 17 χρόνια! Αυτό λέει πολλά». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, είχε και η άποψη του Μαρλένο Νίκα: «To πρόβλημα με τη σκοπιά της ταινίας είναι ότι τα άτομα αυτής της μειονότητας περιγράφονται με όρους που προέρχονται από την οπτική των ατόμων που δεν ανήκουν σ' αυτήν. Ο χαρακτήρας ολόκληρος δομείται συλλήβδην πάνω στη σεξουαλικότητά του κι αυτό από μόνο του είναι ομοφοβικό».
☛ Ο Αντώνης Λιάκος, συγγραφέας του βιβλίου «Ο ελληνικός 20ός αιώνας», μοιράστηκε με τους αναγνώστες της LiFO ένα κεφάλαιο από το νέο του βιβλίο. Σε αυτό ουσιαστικά περιγράφει πώς η Αθήνα, με αφορμή την Ολυμπιάδα, έγινε μια επιτηρούμενη πόλη, όπου σε παρακολουθούν από παντού. Πάνω στις παρατηρήσεις του κ. Λιάκου, ο χρήστης Psineas σημείωσε τα ακόλουθα: «Και σ' αυτή την επιτηρούμενη πόλη, οι κάτοικοί της παρουσίασαν ένα διαφορετικό πρόσωπο, άγνωστο μέχρι τότε. Ήταν περήφανα χαρούμενοι, σεβάστηκαν την πόλη τους, η περισυλλογή σκουπιδιών λειτούργησε αποτελεσματικά, στο καινούργιο μετρό και στη νέα Αττική Οδό γινόταν γλέντι, ο κόσμος διευκολύνθηκε στις μετακινήσεις του και χιλιάδες νέα παιδιά προσφέρθηκαν να βοηθήσουν εθελοντικά. Με άλλα λόγια, το ομαδικό πνεύμα κυριαρχούσε. Οι Έλληνες προσαρμόστηκαν αμέσως στους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, κόπηκαν ως διά μαγείας οι μαγκιές στα φανάρια, σαν να αλληλοαγαπηθήκαμε ξαφνικά και δεν επιθυμούσαμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Προσωπικά, ήμουν εναντίον των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά αυτά που έζησα τριγύρω μου στην καθημερινότητά μου ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν τα μάλα».
Έναν πιο επίκαιρο προβληματισμό σχετικά με το ζήτημα της καθημερινής μας επιτήρησης ανέφερε και ο χρήστης Μαύρος Γάτος: «Στα όποια συστήματα επιτήρησης αναφέρθηκαν, προστέθηκαν και οι ονομαστικές πλέον ηλεκτρονικές κάρτες πολλαπλών διαδρομών, οι οποίες μπορούν να καταγράφουν όλες τις μετακινήσεις ενός πολίτη, 365 ημέρες τον χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο, χωρίς να χρειάζεται μια στρατιά, συχνά αναξιόπιστων και ρεμπεσκέδων, χαφιέδων».
☛ Στο προηγούμενο τεύχος της έντυπης LiFO η Βίβιαν Στεργίου έκανε λόγο για ένα από τα θέματα που εμφανίστηκαν στην επικαιρότητα την τελευταία περίοδο, το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Υποστηρίζοντας, προφανώς, αυτό το δικαίωμα κάθε γυναίκας, που ούτως ή άλλως αποτελεί νόμο του κράτους, τόνισε ότι η συζήτηση πρέπει να μετατοπιστεί και να αρχίσουμε επιτέλους να μιλάμε για το θέμα που όντως μας καίει, δηλαδή για το πώς θα πληρώνονται οι γυναικολογικές επεμβάσεις και οι προληπτικές εξετάσεις των γυναικών, πώς θα νιώθουν άνετα με το σώμα τους και, κυρίως, πώς δεν θα χρειάζεται να παριστάνουν τις άτρωτες. Ο χρήστης Ops guy, αν και συμφώνησε με την αρθρογράφο, συμπλήρωσε τα εξής: «Απόλυτα δικαιολογημένα όσα γράφετε και ίσως είναι λίγα. Το μόνο θέμα είναι, όμως, ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν δεκάδες τομείς στους οποίους οι πολίτες αδικούνται κατάφωρα, π.χ. από φορολογική σκοπιά. Για παράδειγμα, γιατί να υπάρχει τόσο μεγάλο τέλος/δασμός στο πετρέλαιο θέρμανσης, εξαιτίας του οποίου, όσο κι αν δεν θέλεις να το σκεφτείς, αδικούνται και στερούνται τη θέρμανση πολύ περισσότεροι από το σύνολο των γυναικών που δεν μπορούν να κάνουν μια άμβλωση (δεν μπαίνω στην ηθική του θέματος, γιατί είναι νόμιμη και έτσι πρέπει να παραμείνει). Επίσης, γιατί να μην υπάρχει καλύτερη υποστήριξη των αστέγων. Ούτως ή άλλως, όλοι είμαστε δυνάμει άστεγοι. Είναι τόσο πολλοί οι τομείς και τόσo λίγα τα χρήματα...».
σχόλια