Την παραίτησή τους υπέβαλλαν ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην κοινοπραξία μετόχων που ανέλαβε πρόσφατα την ιδιοκτησία του ιστορικού τίτλου, και τα 15 μέλη του θρυλικού κινηματογραφικού περιοδικού Cahiers du Cinema που ιδρύθηκε το 1951.
Κρίσιμες ώρες ζει το πιο διάσημο και επιδραστικό ίσως κινηματογραφικό περιοδικό στην ιστορία, που θέτουν υπό άμεση αμφισβήτηση το μέλλον του μετά από εβδομήντα σχεδόν χρόνια κυκλοφορίας.
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, υπέβαλλαν συγχρόνως την παραίτησή τους και τα 15 μέλη της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού, μετά από την πρόσφατη πώληση του ιστορικού τίτλου που τον παρέδωσε στα χέρια μιας κοινοπραξίας μετόχων, κίνηση που όπως δηλώνει το προσωπικό των «Τετραδίων του Σινεμά» σε ανακοίνωση που εξέδωσε, συνιστά «σύγκρουση συμφερόντων» και υπονομεύει την λειτουργία και την ίδια την ύπαρξη της έκδοσης.
Στην ανακοίνωση τους, οι συντάκτες του περιοδικού, εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για την αλλαγή κατεύθυνσης του περιοδικού από τους νέους ιδιοκτήτες και την αλλοίωση της φυσιογνωμίας ενός περιοδικού που παραμένει, στην τρέχουσα μηνιαία κυκλοφορία του από τις εκδόσεις Phaidon Press, ιδιαίτερο, αδέσμευτο και ιδιοσυγκρασιακό (όπως φάνηκε και από την πρόσφατη λίστα του με τις καλύτερες ταινίες της προηγούμενης δεκαετίας, όπου στην κορυφή δεν εξελέγη ταινία αλλά η τηλεοπτική σειρά Twin Peaks:The Return του Ντέιβιντ Λιντς) και δεν φοβάται να δημοσιεύει μακροσκελή και συχνά ακαδημαϊκά άρθρα.
Όπως δήλωσε ο αναπληρωτής διευθυντής του περιοδικού και συντάκτης της εφημερίδας εδώ και 17 χρόνια, Ζαν-Φιλίπ Τεσέ στην εφημερίδα Le Monde, «το περιοδικό ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50 για να κηρύξει τον πόλεμο στο κατεστημένο του γαλλικού σινεμά, και οι νέοι ιδιοκτήτες φιλοδοξούν να το κάνουν μια 'chic' και 'πρόσχαρη' επιθεώρηση, μιλάμε για τέτοια ανοησία».
Το (ή τα) Cahiers du Cinema ιδρύθηκε το 1951 από τον μεγάλο θεωρητικό του σινεμά και σύντομα στελεχώθηκε από τους κατοπινούς γίγαντες του Γαλλικού Νέου Κύματος: τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, τον Κλοντ Σαμπρόλ, τον Φρανσουά Τριφό, ενώ την διεύθυνσή του είχε αναλάβει μετά το 1957 ο Ερίκ Ρομέρ για να τον διαδεχτεί το 1963 ένας άλλος τιτάνας του γαλλικού σινεμά, ο Ζακ Ριβέτ.
Πιο πρόσφατα, η συντακτική ομάδα του περιοδικού κατά καιρούς συμπεριλάμβανε εκπρόσωπους της νεότερων γενεών κορυφαίων Γάλλων δημιουργών του σινεμά, όπως ο Λεός Καράξ, ο Αντρέ Τεσινέ και ο Ολιβιέ Ασαγιάς. Μόνιμο αντίπαλο δέος του Cahiers σε όλη σχεδόν την μακρά και περιπετειώδη πορεία του ήταν και παραμένει μέχρι νεοτέρας το επίσης ιστορικό σινεφίλ περιοδικό Positif που ιδρύθηκε έναν χρόνο μόλις αργότερα, το 1952.
.
σχόλια