Αλείφομαι με προσοχή με αντηλιακό, φοράω το μαγιό μου, ρίχνω την πετσέτα στην πλάτη μου και κατεβαίνω χοροπηδώντας τα σκαλιά. Δίνω το κλειδί στη ρεσεψιονιστ και τη χειροφιλάω με παλιομοδίτικη ευγένεια. Περπατάω τα εκατό περίπου μέτρα μέχρι την αμμουδιά, βρίσκω ένα μέρος να αφήσω τις σαγιονάρες μου και τρέχω στις μύτες πάνω στην καυτή άμμο.
Ένα, δύο, τρία!...και βουτάω μεμιάς στα κρύα νερά του Ιονίου. Κάνω ένα μακροβούτι με ανοιχτά τα μάτια στα γαλαζοπράσινα νερά με δυο ψαράκια να με παρακολουθούνε. Με δυο απλωτές σε φτάνω και φιλάω τα αλμυρά σου χείλη. Στον αέρα μυρίζει χταποδάκι στα κάρβουνα και οι φίλοι μας περιμένουν στην παραλία. Ένα νοτιαδάκι χαϊδεύει το πρόσωπο μου. Δε φοβάμαι πια. Είμαι ευτυχισμένος.
Παραλία Κάθισμα, Λευκάδα 15 Αυγούστου 2021
(Ο τίτλος είναι στίχος από το τραγούδι «Μόχα» του Παύλου Παυλίδη)
σχόλια