Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης;
Αυτός που χαίρεται πραγματικά το βιβλίο, που ζει παρέα με τους ήρωες, που ταυτίζεται με τα συναισθήματά τους, τις εμπειρίες, τις περιπέτειές τους... Που στο τέλος σκέφτεται τι του προσέφερε το βιβλίο. Για να υπάρχει, όμως, ιδανικός αναγνώστης θα έπρεπε να υπάρχει και ιδανικός συγγραφέας. Υπάρχει;
Τι κάνετε τα βιβλία που δεν σας αρέσουν;
Διαβάζω πολλά βιβλία. Αλλά με τίποτα δεν μπορώ να διαβάσω κάποιο βιβλίο που δεν μου αρέσει. Και το καταλαβαίνω αυτό από τις πρώτες δέκα σελίδες. Οπότε σταματώ και φυσικά δεν ξαναγοράζω άλλο βιβλίο του συγκεκριμένου συγγραφέα. Ευτυχώς, έχω μια στενή μου φίλη που διαβάζει βιβλία, ακόμα κι αν δεν της αρέσουν, πράγμα αξιοπερίεργο για μένα. Της εξηγώ πως αυτό το βιβλίο δεν μπορώ να το διαβάσω με τίποτα και της το χαρίζω!
Έχετε μια συγκεκριμένη ρουτίνα στη συγγραφή κειμένων;
Όχι. Δεν μου αρέσει η ρουτίνα. Σε τίποτα. Προσπαθώ να οργανωθώ, να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου, αλλά όταν γράφω, παρασέρνομαι, χάνομαι στον φανταστικό μου κόσμο, ζω εμπειρίες, βιώνω καταστάσεις, αλλάζω συνέχεια, γίνομαι κομμάτι από τους ήρωές μου, πολλές φορές νιώθω λες και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Είναι κάτι στιγμές που αποφασισμένη να «σκοτώσω» κάποιον ήρωά μου, να τον εξαφανίσω γρήγορα για να μπορέσω να προχωρήσω στις επόμενες σελίδες του βιβλίου, κάθομαι με αποφασιστικότητα στο κομπιούτερ κι αρχίζω να γράφω λέξεις, προτάσεις, σαν να πυροβολώ. Και τότε... έτσι στα ξαφνικά, χωρίς να το θέλω, χωρίς να το έχω σκεφτεί ή οργανώσει, διαβάζω αυτά που έγραψα και... μένω με το στόμα ανοιχτό. Εγώ και η ρουτίνα; Καμία σχέση!
Έχετε μια ιεροτελεστία όταν γράφετε;
Το μόνο που ζητώ είναι να μη με ενοχλούν. Για να ταξιδεύω απερίσκεπτη στα μονοπάτια της φαντασίας μου...
Πίνετε ή τρώτε καθώς γράφετε;
Πίνω καφέ, ατελείωτες κούπες καφέ...
Ποια είναι η αγαπημένη σας λέξη;
Ελευθερία.
Υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε στο τελευταίο σας βιβλίο;
Στο Αγαπώ θα πει χάνομαι, το τελευταίο μου βιβλίο, δεν θα άλλαζα τίποτα. Αλήθεια. Γιατί είναι η πρώτη φορά που άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και η Ρένα, η συγγραφέας για παιδιά, έγινε ένα με τη Ρένα, τη συγγραφέα ενηλίκων. Χαίρομαι που τα κατάφερα και δεν το μετανιώνω...
Πώς προκύπτουν τα ονόματα των ηρώων σας;
Τα περισσότερα, την ώρα που γράφω, τυχαία. Στους πολύ αγαπημένους μου ήρωες, όπως η Ελίνα, για παράδειγμα, στο Αγαπώ θα πει χάνομαι, δίνω ονόματα λατρεμένα για μένα. Ελευθερία, Έλλη, Ελίνα... έλεγαν τη μητέρα μου, που πέθανε πολύ νωρίς. Δεν τη γνώρισα...
Ποιες είναι οι λογοτεχνικές επιρροές σας;
Πολλές, πάμπολλες. Είναι μέσα στο αίμα μου, στο μυαλό μου, στη σκέψη μου, παντού. Γεννήθηκα μέσα στα βιβλία, γιατί ο πατέρας μου είχε τον εκδοτικό οίκο Ρώσση, διάβαζα πολύ, διαβάζω πολύ. Λατρεμένοι συγγραφείς: Πηνελόπη Δέλτα, Νίκος Καζαντζάκης, Κώστας Κυριαζής, Μενέλαος Λουντέμης και τόσοι άλλοι, άπειροι. Κι από τους ξένους, ο Κεν Φόλετ.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, τι θα ήσασταν;
Νηπιαγωγός, που είμαι, αλλά και ηθοποιός, που δεν είμαι.
Τι θα αλλάζατε στον τρόπο γραφής σας;
Πάλευα καιρό τώρα να αλλάξω τρόπο γραφής. Να μη σκέφτομαι πως τώρα γράφω για παιδιά και τώρα για ενήλικες. Ήθελα να αλλάξω τον τρόπο γραφής μου και τα κατάφερα στο Αγαπώ θα πει χάνομαι. Ελπίζω να αρέσει και στους αναγνώστες.
Τι θα αλλάζατε στον εαυτό σας;
Τη μεγάλη ευαισθησία μου και την απεριόριστη ευπιστία μου στους ανθρώπους. Παρ' όλα αυτά, δεν θα σκότωνα ποτέ το παιδί που κρύβω μέσα μου. Οπότε...
Πώς χαλαρώνετε;
Διαβάζοντας... Και το καλοκαίρι, κολυμπώντας. Τρελαίνομαι για το νερό!
Με ποιον θα θέλατε να παγιδευτείτε σε ένα ασανσέρ;
Με τον Πάολο Κοέλο!
Ποιο βιβλίο θα θέλατε να διαβάσετε;
Την τριλογία του Στιγκ Λάρσον: Το κορίτσι με το τατουάζ, Το κορίτσι στη φωλιά της σφήγκας, Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά. Θα τα διαβάσω αμέσως μόλις καταφέρω να βρω λίγο χρόνο.
Ποιο βιβλίο έχετε πει ψέματα πως έχετε διαβάσει;
Μα γιατί να πω ψέματα; Αν δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο, απλά το παραδέχομαι.
Πώς προέκυψε η ιδέα του τελευταίου σας βιβλίου;
Μια σκέψη πέρασε από τον νου μου. Κι ύστερα μια απλή και συνάμα δύσκολη ερώτηση. «Τι είναι η αγάπη;». Γιατί τη χρειαζόμαστε τόσο πολύ; Κι αν δεν έχουμε αγαπήσει κι αν δε μας έχουν αγαπήσει ποτέ, τι μπορούμε να πάθουμε; Πώς θα καταντήσει η ζωή μας;
Τι είναι επιτέλους αυτό που ονομάζουμε αγάπη; Γιατί μερικοί άνθρωποι μπορούν να πουν τόσο εύκολα το ρήμα «σε αγαπώ» κι άλλοι δεν τολμούν να το εκφράσουν; Τι κρύβει μέσα του το συναίσθημα της αγάπης; Πώς εκφράζεται;
Θέλοντας να απαντήσω στο ερώτημά μου, θέλοντας να βασανίσω τον ίδιο τον εαυτό μου, έχτισα με τα μάτια της φαντασίας μου μια οικογένεια: Πατέρας, μητέρα, παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν τι είναι η αγάπη. Έχτισα κι ένα σπιτικό. Το σπιτικό της αδιαφορίας. Κι ύστερα βούτηξα στα βαθιά, ψάχνοντας για το βαθύτερο νόημα της αγάπης, για να ανακαλύψω πως, τελικά, Αγαπώ θα πει χάνομαι...
σχόλια