Ο κύριος Πυθαγόρας Βαρδίκος δεν είναι ένα από τα γνωστά ονόματα του Κοινοβουλίου. Είναι βουλευτής Σάμου του ΠΑΣΟΚ, καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μέλος διαφόρων Επιτροπών στο κοινοβούλιο, δράση κυρίως τοπική, στην περιφέρεια του και that's all. Χθες όμως, ο κύριος Βαρδίκος “φρόντισε” να γίνει γνωστός σχολιάζοντας την απόφαση της κόρης του Μάνου Λοίζου, Μυρσίνης να απαγορεύσει τη χρήση του τραγουδιού “Καλημέρα ήλιε, καλημέρα” από το ΠΑΣΟΚ. Μιλώντας στην εκπομπή “Πρωινή ενημέρωση”, στη ΝΕΤ, κληθείς να σχολιάσει την απόφαση της Μυρσίνης Λοίζου είπε μεταξύ άλλων ότι “θα μπορούσε να είναι ένα σαχλό τραγουδάκι”, αν δεν το χρησιμοποιούσε το ΠΑΣΟΚ. Υπονοώντας προφανώς ότι το ΠΑΣΟΚ, ήταν αυτό που έδωσε στο τραγούδι του Λοίζου μια συμβολική διάσταση, αλλιώς θα ήταν ένα τραγουδάκι πίστας, χωρίς νόημα, σκεπασμένο από το χώμα του χρόνου. Να θυμίσουμε ότι οι στίχοι του τραγουδιού ανήκουν στο σημαντικό ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου.
Όμως οι αντιδράσεις ήταν πολλές, κυρίως μέσω του διαδικτύου για την προσβλητική και αμετροεπή έκφραση του κυρίου Βαρδίκου. Και σήμερα ήρθε η “επανόρθωση” μέσω του site του:
H ίδια η Μυρσίνη Λοίζου δήλωσε χθες την Ελευθεροτυπία για την απόφαση της: «Ήθελα να το κάνω πολύ καιρό αυτό, αλλά δεν είχα το σθένος. Μετά από έναν μήνα, όμως, που κατεβαίνω καθημερινά στο Σύνταγμα, βρήκα τη δύναμη, ώστε να στείλω την επιστολή. Πείτε πως τώρα μόλις ξύπνησα, πείτε πως μόλις τώρα ενηλικιώθηκα, αν και μεγάλη πλέον».
Για την ιστορία του τραγουδιού που κυκλοφόρησε το 1974 διαβάζουμε στο www.e-orfeas.gr
“Ο δίσκος κυκλοφόρησε ανεπίσημα την περίοδο εκείνη, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και επίσημα μετά τη μεταπολίτευση. Κάποια από τα τραγούδια του δίσκου λογοκρίθηκαν από τη χούντα κι έτσι πέρασαν τελικά στη δισκογραφία με παραλλαγμένους στίχους, ενώ σχεδόν όλα αγαπήθηκαν από τον κόσμο στα χρόνια που ακολούθησαν την έκδοσή του. Το τραγούδι αυτό, το τελευταίο στην tracklist, τραγούδησαν τότε ο Κώστας Σμοκοβίτης και η Αλέκα Αλιμπέρτη με τη συνοδεία χορωδίας και έδωσε και τον τίτλο σε ολόκληρο το δίσκο. Δεν είναι άλλο από το “Καλημέρα ήλιε”.
Το τραγούδι του Λοίζου, μπήκε τελευταίο και την τελευταία στιγμή στο δίσκο που έκανε με το Χριστοδούλου. Ο ερμηνευτής του Κώστας Σμοκοβίτης σε συνέντευξη που είχε δώσει εδώ στον Ορφέα και στον Τάσο Καραντή το 2009, θυμάται:
Είχαν περάσει περίπου 10 μέρες, αφότου τα είχαμε γράψει όλα τα κομμάτια και με πήρε τηλέφωνο ο Μάνος και μου ’πε, Κώστα έχουμε στούντιο. Υπέθεσα ότι κάποια επανάληψη θα θέλει να κάνει σε ’κάνα τραγούδι ή κάτι δεν θα του άρεσε. Αλλά, όταν πήγα στο στούντιο, είδα και την ορχήστρα εκεί. Ο Μάνος καθόταν στο πιάνο και μου είπε, έλα δίπλα μου και προσπάθησε να μάθεις γρήγορα το τραγούδι που θα σου παίξω. Μοίρασε παρτιτούρες στους μουσικούς και το άκουσα 2-3 φορές με οδηγό τη φωνή του. Μόλις τέλειωσαν και φύγανε οι μουσικοί, γράψαμε τη φωνή κατευθείαν, η ερμηνεία αυτή που υπάρχει στο δίσκο, είναι αυτή, όπως το έμαθα το τραγούδι μέσα στο στούντιο! Αφού μόλις το είπα και βγήκα έξω από το στούντιο, προσπαθούσα να το τραγουδήσω και δε θυμόμουνα τη μελωδία, δεν είχα προλάβει να το χωνέψω! Ο δίσκος βγήκε, ανεπίσημα, το Δεκέμβρη του ’73, πάνω στα επεισόδια του Πολυτεχνείου κι, επίσημα, το Γενάρη του ’74. Το “Καλημέρα Ήλιε” και τα “Δώδεκα παιδιά”, παίζονταν μαζί με το “Πότε θα κάνει ξαστεριά” και τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Μάλιστα, το “Καλημέρα Ήλιε”, κινδύνεψε να κοπεί τότε από τη λογοκρισία μαζί με τα τραγούδια του Θεοδωράκη! Συγκεκριμένα, στις αρχές του ’74, όλα τα τραγούδια του Μίκη κόπηκαν από τη λογοκρισία, ακόμα και τα ερωτικά του! Και μαζί κόπηκε και το “Καλημέρα ήλιε”, γιατί νόμιζαν ότι ήταν του Θεοδωράκη. Παρενέβη η εταιρεία στην επιτροπή λογοκρισίας και τους είπε ότι το τραγούδι δεν είναι του Θεοδωράκη αλλά του Λοίζου κι έτσι άρθηκε η απαγόρευση. Από τότε άρχισε να παίζεται στο ραδιόφωνο και θέριεψε!
Το “Καλημέρα ήλιε” αγαπήθηκε πολύ. Από το σύνολο μιας κοινωνίας που πάσχιζε για το καλύτερο αύριο. Και ποιο άλλωστε σύμβολο θα μπορούσε να αποδόσει καλύτερα την ελπίδα και τον αγώνα για αυτό το αύριο από τον ήλιο; Και όχι μόνο. Οι στίχοι του Λοίζου πάντρεψαν μέσα από δεκάδες συμβολισμούς ένα σωρό ελληνικές ομορφιές με την ανάγκη των λαβωμένων από τα χρόνια της επταετίας Ελλήνων να γυρίσουν σελίδα και να παλέψουν για μια χώρα δίκαιη, ελεύθερη και ανεξάρτητη. Ο ήλιος, το κρασί, το νταούλι, ο ζουρνάς, ο φίλος, τα παιδιά, η Μυρσίνη (πρόκειται για την κόρη του αείμνηστου δημιουργού), το πράσινο, η Παναγιά. Το τραγούδι δεν έφυγε ποτέ από τα χείλια των πολλών, μέχρι τη στιγμή που ταυτίστηκε άθελά του με συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, όταν μετά από επιθυμία καθώς φαίνεται του ιδρυτή και τότε προέδρου του Ανδρέα Παπανδρέου, άρχισε να ακούγεται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μάλιστα λέγεται πως λόγω της αγάπης που είχε ο Παπανδρέου για το τραγούδι αυτό, λίγο μετά την έκδοσή του επέλεξε τον ήλιο ως σήμα του υπό σύσταση τότε κόμματος, λίγο πριν το Σεπτέμβρη του 1974. Ο ήλιος του τραγουδιού άλλαξε χρώμα και έγινε πράσινος. Κι από τότε έμεινε στα χείλη λιγότερων.
Στην ίδια συνέντευξη στην ερώτηση “Και βέβαια το «Καλημέρα Ήλιε» – αν και, γενικότερα, είναι ένα από τα δημοφιλέστερα ελληνικά τραγούδια - έγινε ο ύμνος του ΠΑΣΟΚ!”, ο Κώστας Σμοκοβίτης απαντά: “Κι όχι μόνο! Στις αρχές, όλοι το έπαιζαν το κομμάτι 20 φορές τη μέρα! Ακουγόταν από όλα τα κομματικά γραφεία, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, της ΕΔΑ, αλλά και της ΝΔ! ‘Ηταν το αισιόδοξο τραγούδι. Τελικά, βέβαια, έμεινε στο ΠΑΣΟΚ, γιατί “κούμπωσε” και με τον “ήλιο”, που ήταν το έμβλημά του. Το δίσκο “Καλημέρα ήλιε”, όπως σου είπα τον γράψαμε το 1973, το ΠΑΣΟΚ, όπως είναι γνωστό, ιδρύθηκε το 1974. Όταν, βέβαια, κυκλοφόρησε ο δίσκος, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν στην Ελλάδα, ήταν στο εξωτερικό. Απ’ ότι όμως γνωρίζω, ήταν αισιόδοξο άτομο κι αγαπούσε τον ήλιο, το φως και τη θάλασσα. Τώρα ή είχε επιλέξει ως έμβλημα τον ήλιο και το τραγούδι ταίριαξε ως ύμνος του ΠΑΣΟΚ αφού αναφερόταν στον ήλιο ή, πιθανόν, το τραγούδι να του έδωσε την ιδέα για τον ήλιο ως έμβλημα του κόμματος. Αλλά γι’ αυτά, θα μπορούσαν να πουν περισσότερα, οι, τότε, στενοί του συνεργάτες, ο Αντώνης Λιβάνης κι ο Κίμωνας Κουλούρης.”
σχόλια