Πέμπτη 10/05
Περιμένω στην Πλατεία Συντάγματος, να περάσω τη διασταύρωση με την Ερμού. Το καινούριο μας γραφείο βρίσκεται σε έναν παράδρομο στις αρχές της Ερμού. Είμαστε δύο τεράγωνα μακριά από την Πραξιτέλους, αλλά εδώ είναι άλλος κόσμος. Στο γραφείο γίνεται πανζουρλισμός. Κιβώτια μπαινοβγαίνουν, δεκάδες γραφεία· όλη μας η επαγγελματική ζωή πακεταρισμένη φαίνεται λιγάκι ασήμαντη. Σκέφτομαι πως έτσι είναι τα πράγματα όταν έχεις να κάνεις με το χαρτί. Το Δεσποινάκι σκέφτεται τις πρώτες μας μέρες στο παλιό γραφείο και βουρκώνει. Εγώ χαίρομαι που φύγαμε. Μου αρέσουν οι νέες αρχές. Είναι σαν να σου δίνεται ευκαιρία να αλλάξεις κάτι που ίσως να έχει πάει στραβά. Δίνω φτηνή δικαιολογία πως πάω να πάρω κάτι και δραπετεύω. Να δω τη νέα μας γειτονιά. Την έχω ξαναδεί χιλιάδες φορές, όμως τώρα είναι αλλιώς. Βλέπεις αλλιώτικα τα μέρη όπου περνάς πολύ χρόνο της ζωής σου. Σημειώνω τα καλά μανάβικα, το ψιλικατζίδικο, το Café Voulis για φρέντο καπουτσίνο ντελίβερι, το γιαπωνέζικο μπακάλικο. Είναι πολύ όμορφη η νέα μας γειτονιά. Στο τηλέφωνο η Τζούλια μού λέει πως ανήκουμε πια στο Ροδακιό. Έτσι ονομάζεται η περιοχή. Μέχρι το απόγευμα καταφτάνει χαμογελαστή με ένα μουκέτο μοσχομπίζελα.
Σάββατο 12/05
Το καθιερωμένο πάρτι της Γιουροβίζιον φέτος γίνεται σε χαμηλούς τόνους. Μου φάνηκε πολύ βαρετή ιστορία. Καθόλου φαν δεν είχε καμία συμμετοχή. Άσε που αποκλείστηκε και η Κύπρος. Επηρεασμένος από το τσιφτετελοπόπ κομματάκι της Ελλάδας ετοιμάζω κεμπάμπ για να ψήσω στη σχάρα, και μαρινάρω κοτόπουλο σε γιαούρτι με μπαχαρικά για να το κάνω Tandoori Chicken. Σαλάτα φατούς, αραβικές πίτες, κους κους με ψητά λαχανικά, μπάμπα γκανούς (λιβανέζικη μελιτζανοσαλάτα με ταχίνι) και γιαούρτι με δυόσμο. Όλα σερβιρισμένα στο χαμηλό τραπέζι μπροστά στην τηλεόραση. Για μετά φτιάχνω μια μους λεμόνι. Πρώτα, σε ένα μεταλλικό μπολ που κάθεται πάνω σε μια κατσαρόλα με νερό που βράζει ανακατεύω έξι κρόκους αυγών και δύο ολόκληρα αυγά με ένα φλιτζάνι ζάχαρη, μισό φλιτζάνι χυμό λεμονιού και ξύσμα από δύο λεμόνια. Ανακατεύω συνεχώς μέχρι το μείγμα να αρχίσει να ψήνεται και να φουσκώνει. Το κατεβάζω από το μπαιν μαρί, αλλάζω μπολ και το παγώνω ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Χτυπώ στο μίξερ ένα λίτρο κρέμα γάλακτος με λίγη ζάχαρη άχνη. Σιγά σιγά ενώνω με απαλές κινήσεις και ένα μεταλλικό κουτάλι τα δύο μείγματα.. Η μους είναι έτοιμη και είναι πολύ καλή. Θα τη σερβίρω με σπασμένα μπισκότα αμαρέτι και φράουλες που μουλιάζουν σε λικέρ μαστίχα. Το βράδυ παρακολουθούμε το τηλεοπτικό πανηγυράκι μασουλώντας. Τα κεμπάμπ είναι νόστιμα και είναι μια πολύ ωραία ιδέα για finger food. Σιγά σιγά η τηλεόραση χαμηλώνει, ξεχνάμε το διαγωνισμό και αρχίζει το πραγματικό κουτσομπολιό. Πραγματικές ιστορίες, πιο hilarious ακόμα και από τη συμμετοχή της Ουκρανίας...
Κυριακή 13/05
Ξυπνώ με όρεξη για muffins. Μάλλον είναι η ησυχία που επικρατεί στην περιοχή τις Κυριακές. Την μέρα που θα τελειώσει η οικοδομή απέναντι, θα κάνω ένα μεγάλο πάρτι. Εδώ και δύο μήνες ξυπνώ τις καθημερινές και τα πρωινά του πολύτιμου Σαββάτου με τρία κομπρεσέρ και δύο τρακτέρ που μεταφέρουν μπάζα. Καλά τις καθημερινές, αλλά ρε παιδιά είναι ανάγκη και τα Σάββατα; Δηλαδή θα κοπεί ο μεγιστάνας αν καθυστερήσει ένα μήνα να κατοικήσει το μαρμαρένιο μπουρδελάκι του; Στη γειτονιά όλοι κάνουν υπομονή. Είναι φαίνεται ευγενικοί άνθρωποι. Τέλος πάντων, σε ένα μπολ λιωμένο βούτυρο, γάλα, εσάνς πραγματικής βανίλιας, ένα αυγό και έναν κρόκο. Σε άλλο μπολ, αλεύρι, ζάχαρη, baking powder, μια πρέζα αλάτι, ελάχιστη κανέλα. Λιώνω τρεις ώριμες μπανάνες και τις προσθέτω στο μείγμα με τα στερεά. Ρίχνω όλα τα υγρά πάνω στα στερεά και ανακατεύω ελάχιστα. Τα muffins για να πετύχουν πρέπει η ζύμη τους να μην είναι τελείως λεία. Έτσι αποκτούν ωραία, τραγανή υφή. Τα συγκεκριμένα είναι πολύ νόστιμα και κάνουν το κυριακάτικό μου πρωινό να μυρίζει τέλεια. Ετοιμάζω φρεσκοαλεσμένο γαλλικό καφέ από τα Starbucks και απολαμβάνω την άνοιξη που είναι σαν καλοκαίρι.
Τρίτη 15/05
Άρχισε η φρικτή ζέστη. Η καινούρια μου διαδρομή για το γραφείο με περνά μέσα από τους πιο εμπορικούς και busy δρόμους της Αθήνας. Στο γραφείο οι παλιές συνήθειες δεν χωρούν. Παραγγέλνουμε με τον Τάσο ένα φρικτό, πανάκριβο κινέζικο ντελίβερι, όπως ξέραμε παλιά. Είναι χάλια. Κανονικό junk, αν εξαιρέσεις την τιμή. Είναι σαν η καινούρια γειτονιά να μας δίνει σήμα πως εδώ πρέπει να τρώμε καλύτερα. Ο Δυρός μάς περιμένει για ψαρόσουπα, το καφενείο της οδού Βουλής έχει έτοιμα τα καλοκαιρινά της Βουλής. Εγώ θα περιμένω να φτάσουν τα καλά καρπούζια στο μανάβικο της Απόλλωνος. Ελπίζω να έχουμε ψυγείο μέχρι τότε... Σας φιλώ!
σχόλια