Τετάρτηβράδυ, Κινηματογράφος Αττικόν, Νύχτες Πρεμιέρας
Περιμένοντας να αρχίσει το Persepolis τηςΜαριάν Σατραπί, έχω χωθεί σχεδόν ολόκληρη μέσα σε ένα κουτί ποπ κορν («Τώρα πουπαίρνω αντιβίωση πρέπει να τρώω καλά» εξηγώ στη Μαρίνα που με κοιτάει με ελαφράαηδία) προσπαθώντας να αποφύγω τη διπλανή μου, μια τρελή τρελή πενηντάρα μεκόκκινα φουντωτά μαλλιά και αναπνοή που μυρίζει τζιν εντ τόνικ. Σύντομα τηνπροσοχή μου τραβάει μια κοπέλα που κάθεται σχεδόν δύο σειρές μπροστά καικοιτάει με μάτια γουρλωμένα οποιονδήποτεείναι έστω και ελάχιστα γνωστός από την τηλεόραση. Έχει σχεδόν γυρίσει το σώματης ανάποδα και το μόνο που φαίνεται είναι δυο μάτια πεινασμένου παιδιού πουξεχωρίζουν σχεδόν κωμικά πάνω από την πλάτη της κόκκινης καρέκλας, ενώ σκουντάειτη φίλη της και ψιθυρίζει ψευδά κάθε τρία λεπτά με λεπτή φωνούλα «Αυτόθθθθθθθθθ»,«Αυτόθθθθθ, αυτόθθ, κοίτα εκεί».
Κυριακή19:00 (η ώρα της βαρεμάρας), μπροστά από τον υπολογιστή
Αντιστάθηκα σθεναρά στο Myspace - έβγαζαμάλιστα και λόγους για το πώς το Myspaceδεν είναι παρά μια onlineεπιδειξιομανία, πώς, εκτός κι αν ήσουν μουσικός ή designer και ήθελες να δείξεις τη δουλειάσου, η περίτεχνα φωτισμένη φωτογραφία σου με το τσιγάρο στο χέρι και τα μαύρα Ray Ban ήταν το τελευταίο βήμα της διαδικτυακήςεκπόρνευσης. Μάλιστα. Οπότε τώρα που υπέκυψα κι έφτιαξα σελίδα στο Facebook («ένας διαδικτυακός τόποςκοινωνικών γνωριμιών οπού συνδέεται κανείς με τους φίλους του αλλά καιανθρώπους που ζουν, σπουδάζουν και δουλεύουν κοντά του») είμαι μια υποκρίτρια. Κιόμως οι φίλοι μου με είχαν τρελάνει -σχεδόν κάθε συζήτηση συνοδευόταν από τηνπαρότρυνση «μπες κι εσύ στο Facebookεπιτέλους». Στην αρχή στο Facebookβρίσκεις τους φίλους σου - σου στέλνουν μηνυματάκια («Καλωσήρθεςεπιτέλους») και geekyδιαδικτυακά ποτά. Μετά σε βρίσκουν όλοι -η χλωμή περίεργη κουτσομπόλα τηςεστίας σου που περνούσε τις ώρες της στη Χριστιανική Αδελφότητα, ένα τρομακτικόαγόρι που είχε ένα τομάρι αλεπούς για κουβρ-λι (δεν πίστευα ποτέ πως θαχρησιμοποιούσα τη λέξη κουβρ-λι. Κλαπ-κλαπ!) και φυσικά κάποια κοπέλα πουποζάρει με προφίλ τριών τετάρτων, ρουφηγμένα μάγουλα κι ένα χείμαρρο από ξανθέςμπούκλες ή ακόμα καλύτερα (αν είναι Αγγλίδα) ντυμένη νυφούλα και μπλαβιασμένηαπό το κρύο πίσω από κάποια πρασινάδα. Σύντομα συνειδητοποιείς πως είναι τρομακτικέςοι πληροφορίες που μπορεί κανείς να βρει για απλούς γνωστούς του μέσα από το Facebook - τι έκαναν χτες το βράδυ,με ποιον τα είχαν και πότε τον γνώρισαν, ποιοι είναι οι φίλοι τους απ' τοσχολείο, το πανεπιστήμιο και τη δουλειά, φωτογραφίες όπου παραπαίουν με μια Stella Αrtois στο χέρι ενώ κάποιος άγνωστος τους γλείφειτο μάγουλο. Σύντομα γίνεσαι μια ρυπαρή βρομούσα που ρουφάει κάθε άχρηστη πληροφορίαγια τους γύρω της. Συνειδητοποιείς πως είσαι κι εσύ σαν την κοπέλα με ταπεινασμένα μάτια στις Νύχτες Πρεμιέρας - ένα κοριτσάκι που ψοφάει για έναξεροκόμματο κουτσομπολιού. Τουλάχιστον δεν είσαι ψευδή, πάντως.
σχόλια