» Toέβλεπες στα φοβισμένα μάτια του. Στηνκακοδεμένη γραβάτα του. Στην έλλειψηνικοτίνης που είχε προκαλέσει μιαελαφριά εφίδρωση. Στο αμήχανο χαμόγελοόταν η κάμερα έκανε focusστο πρόσωπο του. Ο Τάκης Λεμονής δενπέρασε καλά στο Λονδίνο. Την ώρα που ονόμος της ποδοσφαιρικής ζούγκλαςεφαρμοζόταν και ο Ολυμπιακός-φόβητροτης Ελλάδας τραύλιζε σαν αδιάβαστοςμαθητής μπροστά στη χαλαρή κύρια Τσέλσι,πιθανότατα ο Λεμονής να ήθελε να έχειμια πιο χαλαρή δουλειά. Καμία θεσούλαστο Δημόσιο, κάποιο εύκολο δεκάλεπτοκριτικής από την τηλεόραση, οτιδήποτε.Σίγουρα όμως, κάτι διαφορετικό από τονα ξεγυμνώνεσαι μπροστά σε όλη τηνποδοσφαιρική Ελλάδα.
» Δεν έχει να κάνειμε ικανότητες και προπονητικές σοφιστείες,αυτά τα 4-4-2 τα 3-5-2 και άλλες δυσεπίλυτεςεξισώσεις που αναλύουν με στόμφο οιδημοσιογράφοι-προπονητές, που το μόνοπου έχουν κλωτσήσει στη ζωή τους είναιτην τύχη τους. Έχει να κάνει με μια βαθιάριζωμένη νοοτροπία γεμάτη αδιέξοδα: Μετην κακομαθημένη νοοτροπία του Ολυμπιακούοπαδού.
» Κάπως σαν τουςφανατισμένους πολίτες των ΗΠΑ στο Τέξαςκαι το Γουαϊόμινγκ, κάτι συνταξιούχουςπου ζουν για να ανήκουν στην «καλύτερηκαι πιο ελεύθερη χώρα του κόσμου», ηνέα γενιά οπαδών του Ολυμπιακού έχειανατραφεί με μια στρεβλή λογική: «ΟΟλυμπιακός να κερδάει (sic)και ο τρόπος δεν έχει σημασία». Κάπωςέτσι, ακόμα και τα χαμένα στο γήπεδοπαιχνίδια κερδίζονται χωρίς ντροπή σταδικαστήρια, οι διαιτητές που τολμούννα είναι δίκαιοι μέσα στο Καραϊσκάκηπάνε σπίτια τους και ο Τύπος που τουςαρέσει είναι λίγο πιο υποκειμενικόςαπό το «Ριζοσπάστη».
» Κάποια στιγμή(μάλλον φέτος), η λογική αυτή θα δοκιμαστεί.Η ομάδα δεν μπορεί να κερδίζει πάντα-μέσα στο γήπεδο- και κάποιοι οπαδοί πουθεωρούν το πρωτάθλημα αποτυχία θα πρέπεινα συμβιβαστούν με τη χλεύη που συνοδεύειτον -ευνοημένο στα χαρτιά και χαμένοστο γήπεδο- δεύτερο. Και τότε; Τότεεμφανίζεται στο κάδρο ο ιδρωμένος κύριοςΛεμονής. Η διοίκηση, ό,τι και να κάνει,δεν δέχεται κριτική. Οι παίκτες είναιαναλώσιμοι και θα πρέπει να σκύβουν τοκεφάλι στις επιταγές του κάθε Σουγιά-7που ετοιμάζεται να τους σπάσει το αμάξι.Και ο προπονητής, αυτός ο τύπος που τουκάνουμε χάρη που είναι στον πάγκο μας,θα χαθεί στον ορίζοντα ως αποτυχημένος.Έτσι είναι οι ψυχώσεις. Όταν τιςεκμεταλλευόμαστε μας αρέσουν, αλλάενίοτε σκάνε εκκωφαντικά στα μούτραμας και λερώνουν το wanna-beΜουρίνιο παλτό μας...
σχόλια