Τοθέμα μου ήταν, και είναι πάντα, η επιβολήτου «εγώ» (και όποιο συμφέρον,όποια συνήθεια κι αν συσχετίζεται μ'αυτό) επί του «εμείς». Αυτή ηεπιβολή, που λίγοι την παραδέχονται ωςτέτοια, ήταν και είναι πράξη πολιτικάαπολίτιστη - δεν υπάρχει άλλος πιο σαφήςπροσδιορισμός.
Όταν,μάλιστα, η επιβολή ή και απλώς η άσκηση,αν θέλετε, αυτού του «εγώ» -πουσυχνά το συγχέουμε και με τον όρο«ελευθερία»- αντικειμενικάκαθίσταται ενοχλητική και επιβλαβήςγια έναν έστω από τους... «εμείς»,κάθε άλλο αμυντικό επιχείρημα καθίσταταιπλέον απλώς γελοίο.
Εάνη γειτόνισσα, φερ' ειπείν, στηνπολυκατοικία μου, αισθάνεται πως είναιστο πλαίσιο της «φυσιολογικήςελευθερίας» της να βγάλει το σκυλάκιτης βόλτα και να μη μαζεύει η ίδια τιςακαθαρσίες που αφήνει στο πεζοδρόμιο(κάτι που κάνουν όλοι οι για μας απολίτιστοικαι «κουρδισμένοι» της Ευρώπης)τότε, και αφού προηγηθεί μια απαραίτητηενημέρωση για τις πολλαπλές συνέπειεςτου ν' αφήνεις το σκατό σου όπου να 'ναι(και επίτηδες το λέω έτσι vulgar!),η επιβολή ποινής είναι η μόνη, αναγκαστικήκαι ενδεδειγμένη λύση. Βέβαια, σε μιακοινωνία ή κοινότητα ή γειτονιά ήοικογένεια με υψηλό αίσθημα «πολιτικούπολιτισμού», οι απαγορεύσεις και οιποινές είναι εντελώς αχρείαστες.Συνεννοούνται μεταξύ τους οι άνθρωποι,ο ένας κατανοεί και βοηθάει τον άλλον,και βρίσκουν τις λύσεις. Δεν είναι«αντίπαλοι». Δεν επιτίθεται ο έναςστον άλλον. Δεν επιβάλλονται οι «εγώ»στους «εμείς».
Τιςπροάλλες στο ραδιόφωνο (στο ΤρίτοΠρόγραμμα), έκανα ένα σχόλιο για τηνεπικείμενη μετακόμιση όλων των υπηρεσιώντου υπουργείου Πολιτισμού στις παλιέςαποθήκες καπνού του Καρέλια στου Ρέντη.Έλεγα πως συμμερίζομαι την ανησυχίατων εργαζομένων για το γεγονός ότι: 1)Είναι σχεδόν απίθανη εκεί η πρόσβασημε μέσα μαζικής συγκοινωνίας και 2) Οδιαμορφωθείς εσωτερικός χώρος είναιμικρός, στενάχωρος και χαμηλοτάβανοςγια να φιλοξενήσει πάνω από 1.000εργαζομένους. Εκτός αυτού, όπως μου είπεκαι ένας εκ των συνδικαλιστών (απέναντιστους οποίους πάντα κρατώ τις επιφυλάξειςμου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τουςακούω), «όλο το κτίριο είναι εμποτισμένομε νικοτίνη».
Προσέξτετώρα δύο ...«περίεργες παραμέτρους»(κατεξοχήν GreekPhenomenon!)της μικρής αυτής ιστορίας. Πρώτη:Ακροάτρια από τον Πειραιά με πήρετηλέφωνο σε έξαλλη κατάσταση, επιπλήττοντάςμε που «και εσείς ασχολείστε συνεχώςμε τους δημόσιους υπαλλήλους και τααιτήματά τους, και δεν λέτε τίποτα γιατους ιδιωτικούς υπαλλήλους, λες καιαυτοί δεν έχουν ψυχή». Συνεχίζονταςκαταιγιστικώς, η κυρία με ενημέρωσε πωςη ιδιωτική επιχείρηση στην οποίαεργάζεται η κόρη της μετακόμισε από τοκέντρο της πόλης στις Κουκουβάουνες,με αποτέλεσμα να παίρνει πλέον 3 λεωφορείαγια να πάει στη δουλειά, και να χρειάζεταισχεδόν διπλάσιο χρόνο απ' ό,τι πριν.
Δίκιοέχει, θα πείτε. Όπως της είπα και εγώ.Απλά το συμπέρασμα; Το «δια ταύτα»,ποιο να είναι άραγε; «Να κόψουν τολαιμό τους οι δημόσιοι υπάλληλοι! Όπωςταλαιπωρείται η κόρη μου, να ταλαιπωρηθούνκαι αυτοί». (Κλασική απαγωγή στηνιστορία με το περίφημο «κάνε, Θεέμου, να ψοφήσει και ο γάιδαρος τουγείτονα, αφού ψόφησε ο δικός μου» -«πολιτικός μη πολιτισμός» όπερέδει δείξαι!)
Δεύτερηπαράμετρος: Ρώτησα το συνδικαλιστή τουυπουργείου Πολιτισμού εάν, παρ' όλεςτις δικαιολογημένες αντιδράσεις τουγια τη δύσκολη προσβασιμότητα στο νέοκτίριο, καθώς και για την ακαταλληλότητα,όπως λέει, των ήδη διαμορφωμένων χώρωντου, εκείνος θα είχε αντίρρηση για μιαολική απαγόρευση μέσα σ' αυτούς τουςστενάχωρους χώρους εργασίας; Η απάντησήτου, όπως ανέμενα, ήταν δυστυχώς έναδυσκοίλιο «αυτό θα το δούμε ότανέρθει η ώρα», αποδυναμώνοντας ή καικαταργώντας κάθε άλλο του επιχείρημα,ιδίως εκείνο για τη «νικοτίνη πουέχει εμποτίσει όλους τους τοίχους».
Έχουμε,λοιπόν, από τη μια μεριά ένα κράτος πουμονίμως προγραμματίζει εκ του προχείρου(καμιά σοβαρή μελέτη, κανένας ουσιαστικόςκαι ειλικρινής διάλογος, πολλά χρήματαπεταμένα, και πάντα προς όφελος κάποιωνλίγων), και από την άλλη μια κοινωνία ηοποία κυριαρχείται από πολλά μικρά καιμεγάλα «εγώ», τα οποία όλα μαζί,αθροιζόμενα (ή, καλύτερα, τουρλούτουρλού), φαίνονται να επιβάλλονταιτελικά επί του «συστήματος», καινα διαμορφώνουν αυτή την απίστευτηκατάσταση ζούγκλας που όλοι βιώνουμεσήμερα. Και στην οποία, περισσότερο απ'όλους, υποφέρουν οι σε κάθε τομέα«παθητικοί καπνιστές»!...
σχόλια