Αθήνα

Γράφωκαι έξω έχουν πλακώσει σύννεφα βαριά /νωρίτερα χοντρές σταγόνες ράβδιζαν τοπαράθυρο / έπεσε και η θερμοκρασία / στηνπαραλία της Βούλας οι μικροί καταπράσινοιγκρεμνοί μου λένε ότι πρέπει να κάνωυπομονή για το καλοκαίρι / αλλά δενβιάζομαι / μου αρέσει η διαδοχή τωνεποχών / και, μεταξύ μας, βρίσκω λίγουπερβολικούς τους αφορισμούς για τοτέλος των εποχών / κάπου πάλι το πήρε τομάτι μου / το ακούω σχεδόν από παιδάκι/ μία βόλτα μόνο να κάνεις, όχι μακριά,στο Θησείο και στο λόφο του Φιλοπάππουκαι στην Πνύκα, και με κλειστά μάτιακαταλαβαίνεις ότι είμαστε στην άνοιξη/ και τίποτα δεν σταματάει την άνοιξη /ούτε, φυσικά, το καλοκαίρι / τώρα με τηναλλαγή της ώρας, όσο και να λατρεύειςτους χειμώνες, και τα κρύα, και τιςβροχές, υπάρχει κάτι εκεί έξω / κάτι πουμπαίνει μέσα σου και σε αλλάζει / καιείναι αυτή η ώρα, όταν πέφτει ο ήλιος,που η Αθήνα μεταμορφώνεται / και είναιδική σου αυτή η ώρα για σένα και γιαεκείνην / παρακολουθούσα μία συζήτησηστο μπλογκ του Αθηναίου / μία ερωτικήεξομολόγηση του Αθηναίου για την πόλητου / έγραφε: «Αυτή η πόλη δεν χρειάζεταιδήμαρχο, γκόμενο χρειάζεται. Έναν γκόμενοπου να τη γουστάρει τρελά, να σκύβει νατης γλύφει τα τακούνια και το χώμα πουπατάει. Έναν γκόμενο large, που δεν θα τοναγχώνουν οι γυναίκες με παρελθόν. Κάποιοςαπό κείνους που τη βρίσκουν να περνούντα δάχτυλά τους απαλά πάνω από σημάδιακαι ρυτίδες χωρίς να ρωτούν πολλά πολλά.Έναν γκόμενο που θα ξέρει τα χούγια της,τα στέκια της, θα την περπατάει καικυρίως δεν θα τη φοβάται και δεν θα τηνανταγωνίζεται» / και λίγο πιο κάτω:«Λέμε πως όλοι αξίζουν να τους αγαπάνε.Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους, μπορώόμως να μιλήσω γι' αυτή την πόλη και ηΑθήνα αξίζει να την αγαπούν» / αρκετοίσχολίασαν, αλλά στάθηκα στο πιο πεσιμιστικόcomment / «Συγγνώμη αν σε στενοχωρήσω,αλλά η Αθήνα είναι μια άσχημη πόλη καιδεν βλέπω κανένα λόγο που να αξίζει νατην αγαπούν. Όσες φορές και να λες "πόσοπολύ μου αρέσει" κ.λπ. κ.λπ., η αλήθειαδεν κρύβεται. Από πού να αρχίσει και πούνα τελειώσει κανείς» / και ο spiretos 72αρχίζει και δεν τελειώνει, αρχιτεκτονική,ποιότητα ζωής, βρομιά, πεζοδρόμια κ.λπ./ καταλαβαίνω τον Σπυρέτο, αλλά συντάσσομαικαι με τον Αθηναίο, αν και φυσικά δεν μερώτησε κανείς / η Αθήνα είναι αυτή πουείναι και πρέπει να είσαι τυφλός για ναμη βλέπεις τα προβλήματα, τις δυσλειτουργίεςτης / αλλά γιατί να αρχίζουμε πάντα απόκει; / γιατί τα «καλά» της Αθήναςδεν γίνονται οδηγός, το σπέρμα μίαςμεγαλύτερης αλλαγής; / η εμμονή στηνπαθολογία παράγει παθολογία / κατά τηγνώμη μου / αντίθετα, η αγάπη και τονοιάξιμο μπορούν να μας βγάλουν κάπου/ κι εμάς και την Αθήνα μας.