Αθήνα

Έχωμία μικρή εμμονή με το σταθμό Πελοποννήσου,που εδώ και λίγα χρόνια έκλεισε για ναενοποιηθεί με τον Λαρίσης και νααποτελέσουν στο εγγύς μέλλον, έναν(επιτέλους) αξιοπρεπή Κεντρικό Σταθμό/ το σχετικό διαγωνισμό κέρδισε τογραφείο του Αλέξανδρου Τομπάζη, αλλάέκτοτε άκρα του τάφου σιωπή / τα έργατου ΟΣΕ (ή της ΕΡΓΟΣΕ, για την ακρίβεια)πάνε με ρυθμό χελώνας / είχε κάτι τοαυτοκρατορικό ο σταθμός Πελοποννήσουτου Τσίλερ / φαντασιωνόμουν ότι αυτόςείναι ο σταθμός μας / κι όχι αυτή η θλίψηπου λέγεται Σταθμός Λαρίσης / αν ποτέτον χάσουμε (αμήν, Παναγιά μου!) θα μαςμείνει το ωραίο ντοκιμαντέρ της ΕύαςΣτεφανή Αθήναι, που γυρίστηκε, νομίζω,εξολοκλήρου στο σταθμό / αδικούν λίγοτον εαυτό τους όσοι επιμένουν ναυποστηρίζουν ότι όλη η ιστορία των δυοκτιρίων της Διονυσίου Αρεοπαγίτουγίνεται για να μην εμποδίζεται η θέατων θαμώνων του εστιατορίου / στη διάλεξητου Τσουμί κάποιος είπε ότι, αν είναιέτσι, να γκρεμίσουμε και το Ερέχθειοπου «κόβει» τη θέα προς τον Παρθενώνα/ στην ίδια λαϊκίστικη παγίδα έπεσε καιη Ανοιχτή Πόλη του Αλέξη Τσίπρα, που δενθέλει και πολύ / χρεώθηκε έτσι αυτό τοαπαίσιο σύνθημα με τους φραπέδες / τοεστιατόριο είναι εύκολος στόχος γιαευνόητους λόγους / νομίζω ότι πίσω απόόλη αυτήν την ιστορία που πονάει πολύ/ ενεργοποιούνται, ανάμεσα σε άλλα, κάτιπολύ μυστήρια ελληνικά αντανακλαστικάτου τύπου «Δαυίδ εναντίον Γολιάθ»/ τα καημένα τα σπίτια που θα τα φάει ημπουλντόζα για να περιδρομιάζουν οιπλούσιοι / επίσης, όταν έγραψα ότι το2020 κανείς δεν θα θυμάται τα σπίτια, δενεξέφρασα επιθυμία, ούτε μία τέτοιαπρόβλεψη συνιστά ουσιαστικό επιχείρημαυπέρ της κατεδάφισης / προσπάθησα ναπεριγράψω μία πραγματικότητα, αν κρίνωαπό τα όσα βλέπω γύρω μου / τόση(καλοδεχούμενη, ασφαλώς) ευαισθησία δενδικαιολογεί το χάλι που αντικρίζω κάθεμέρα / επίσης, μπορούμε αυτήν τη μικρήτραγωδία να τη γυρίσουμε τούμπα / θέλωνα πω ότι η απώλεια των δύο σπιτιών είναιμία καλή αφορμή να δούμε ευρύτερα τηνπεριοχή του Μακρυγιάννη / κι εμείς καιτο κράτος, που ως ανταποδοτικό όφελοςπρος την πόλη θα μπορούσε να της«επιστρέψει» μία καλύτερη γειτονιά/ σου παίρνω δύο ωραία κτίρια, σου δίνωκαλύτερους δρόμους, νέους πεζόδρομους,περισσότερο πράσινο, ανακαινισμένεςπολυκατοικίες / όλο και περισσότεροςκόσμος φαίνεται να δυσφορεί για τηναπραξία της νέας δημοτικής Aρχής/ τι νέας, δηλαδή, τρόπος του λέγειν / τασκουπίδια στους δρόμους, μία αίσθησηότι κανείς δεν κάνει τίποτα / αν βρέξεικιόλας! / βγήκαν κάτι απίστευτα νούμεραγια τους υπαλλήλους της καθαριότητας,πολλοί από τους οποίους έχουν αποσπαστείσε γραφεία / για τα αυτοκίνητα τηςαποκομιδής που άλλα βγαίνουν και (πολλά)άλλα είναι καθηλωμένα / γκαντεμιά αυτήη πόλη να μην έχει ανθρώπους να τηναγαπάνε.