Πέθανε η χορεύτρια Λιν Σίμουρ- Πρώην διευθύντρια μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Πέθανε η χορεύτρια Λιν Σίμουρ- Πρώην διευθύντρια μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτ.: ΕΛΣ
0

Πέθανε σε ηλικία 84 ετών η διάσημη Καναδή χορεύτρια και χορογράφος Λιν Σίμουρ. 

Η Λιν Σίμουρ, η οποία «έφυγε» από τη ζωή στις 7 Μαρτίου, διετέλεσε διευθύντρια του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την καλλιτεχνική περίοδο 2006-07. Είχε αναλάβει τη διεύθυνση του μπαλέτου έπειτα από πρόσκληση του αείμνηστου καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ, Στέφανου Λαζαρίδη. 

«Χαρισματική, μοναδικά προικισμένη, με την τέχνη της συγκίνησε και ενέπνευσε χορογράφους, χορευτές και κοινό σε όλον τον κόσμο», σημειώνει η Εθνική Λυρική Σκηνή, εκφράζοντας βαθιά συγκίνηση για τον θάνατο της Λιν Σίμουρ. 

Γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1939 και παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα χορού στο Βανκούβερ. Η Λιν Σίμουρ τελειοποίησε τις σπουδές χορού στο Λονδίνο και έγινε μέλος του περιοδεύοντα οργανισμού του Βασιλικού Μπαλέτου. 

«Το σπάνιο ταλέντο της, η ξεχωριστή της εκφραστικότητα, η θεατρική της ευφυΐα σε συνδυασμό με την άψογη τεχνική της οδήγησαν σύντομα σε μια σπουδαία σταδιοδρομία πέρα από τα σύνορα της χώρας», σημειώνεται στην ανακοίνωση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. 

Ενέπνευσε δύο από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς χορογράφους: τον Φρέντερικ Άστον και τον Κένεθ ΜακΜίλαν, ο οποίος βρήκε στο πρόσωπό της την ιδανική ερμηνεύτρια για πολλά διάσημα έργα του. 

Συνεργάστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες του μπαλέτου- ανάμεσά τους ο Ρούντολφ Νουρέγεφ και ο Λεονίντ Μασίν- και χορογράφοι όπως οι Ρολάν Πετί και Άλβιν Έιλι, εμπνεύστηκαν έργα ειδικά για εκείνη. Εξάλλου, χορογραφίες της παρουσιάστηκαν από κορυφαία χορευτικά σύνολα σε όλο τον κόσμο. 
 

Πολιτισμός
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Πολιτισμός / Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Musée du Quai Branly στο Παρίσι φέρνει στο σήμερα το μεγάλο ερώτημα, που προέκυψε τη δεκαετία του 1930 και απασχόλησε τους σουρεαλιστές αλλά και την επιστημονική κοινότητα της εποχής, σχετικά με το τι θεωρούμε αντικείμενο τέχνης. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ