» Πανικός από συναυλίες αυτό το καλοκαίρι. Δεν τις χορταίνουμε φέτος, τη μία μετά την άλλη, και ας μην είναι πολλά τα καινούργια ονόματα που έρχονται από τα μέρη μας. Το θέμα είναι να βλέπεις πάντοτε αυτούς που θέλεις - και ήρθαν και έρχονται ακόμη τόσοι πολλοί που δεν νομίζω να μένει κανένας παραπονεμένος. Εγώ ξεχωρίζω τη συναυλία της Λένας Πλάτωνος στις 28 Ιουλίου στο Ηρώδειο. Δεν είμαι σκληροπυρηνική φαν της μουσικής της, αλλά θα ήθελα να δω αυτήν τη γυναίκα να παίζει ζωντανά για πολλούς λόγους που πάνω κάτω είναι γνωστοί. Και οι drog_Α_trek όμως που θα εμφανιστούν στις 12 Ιουλίου στο Σχολείον μου κινούν την περιέργεια. Τι θα παρουσιάσουν άραγε στο Indust_Real Evol_ution; Ο τίτλος είναι τόσο εμπνευσμένος που σε παρακινεί από μόνος του. Υπομονή επομένως μέχρι τότε.
Μαρία Παππά
»Και τώρα που τελείωσε το Euro τι θα κάνουμε; Πού θα καταλαγιάζουμε τα βράδια; Τι θα περιμένουμε; Πού αλλού θα βρούμε τόση συγκίνηση; Οι λάτρεις του αθλήματος, όσο και να ψάχνουνε, μάλλον σε παρόμοια έκσταση θα φτάσουν σε δύο χρόνια, στο Μουντιάλ της νότιας Αφρικής. Οι άλλοι που βλέπουνε περισσότερα πράγματα πίσω από τον αθλητισμό και αναζητούν όλες τις προεκτάσεις του σίγουρα θα δημιουργήσουν πολλά θεματάκια με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. 8-24 Αυγούστου λοιπόν, στην πρωτεύουσα της Κίνας θα συμβεί ίσως το «δυτικότερο» γεγονός που έχει γίνει στη μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα του κόσμου. Η τέλεση του συγκεκριμένου event σηματοδοτεί ίσως και το τέλος μιας εποχής, αυτής του νεοκομμουνισμού, όπου μια λαίλαπα μαρξιστών γιάπηδων μετέτρεψε μια σοσιαλιστική(;) χώρα σε τόπο άκρατου καπιταλισμού. Γι’ αυτόν το λόγο οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου δεν θα μείνουν στην ιστορία μόνο για τα αγωνιστικά τους επιτεύγματα, αλλά και ως μια εξέλιξη που οφείλει να κάνει ολόκληρη την ανθρωπότητα ν’ αναλογιστεί πού οδεύει σε ζητήματα όπως η παγκοσμιοποίηση, το περιβάλλον και οι σχέσεις των λαών. Κατά τ’ άλλα, 11.000 αθλητές, 5.500 προπονητές, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι για ένα μεγάλο θέαμα που θα ξεκινήσει στις 8 το βράδυ, της 8ης μέρας, του 8ου μήνα του 2008.
Σταύρος Διοσκουρίδης
»Περιμένω την επανέκδοση του βιβλίου της Έμιλι Ντίκινσον 44 ποιήματα και 3 γράμματα σε μετάφραση του Ερρίκου Σοφρά από τις εκδόσεις Το Ροδακιό. Το συγκεκριμένο βιβλίο το έχω χαρίσει σε τουλάχιστον πέντε άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με το έργο της Ντίκινσον και την ποίηση γενικότερα. Η αντίδρασή τους ήταν η ίδια: ενθουσιασμός. Γιατί φαντάζομαι αυτή την επίδραση έχει η σπουδαία ποίηση. Η μετάφραση των ποιημάτων φέρνει τη φωνή της Ντίκινσον στο παρόν και η επιλογή είναι ένα λεπτεπίλεπτο κέντημα φτιαγμένο με τις πιο σπαρακτικές εικόνες μιας γυναίκας που ερωτεύτηκε τον άνεμο.
Μιχάλης Μιχαήλ
»Περιμένω το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που φτάνει με πολλά εμπόδια αλλά και με πείσμα στη 13η χρονιά του. Φέτος η γιορτή στήνεται στο Πάρκο Γουδή με περισσότερες από κάθε άλλη φορά ανοιχτές συζητήσεις, με μουσική και με καλή διάθεση από όλους. 225 οργανώσεις και 20.000 επισκέπτες φροντίζουν κάθε χρόνο «να ακουστούν δυνατά όσοι και όσες δεν έχουν φωνή».Το Φεστιβάλ ξεκινά αύριο και ολοκληρώνεται την Κυριακή με μουσικές από τους Φοίβο Δεληβοριά, Κρίστη Στασινοπούλου, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Αl Mahaba και μουσικοχορευτικά συγκροτήματα κοινοτήτων μεταναστών. Πάρκο Γουδή (είσοδος από Κατεχάκη, κατεύθυνση Badminton) .
Θεόφιλος Δουμάνης
σχόλια