Το ευτελές εργασιακό καθεστώς που εξέθρεψε η ρουσφετολογική πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πασχίζει να επιβιώσει, παραπαίοντας μεταξύ ενός παρελθόντος ασυδοσίας και ενός παρόντος αναγκαστικής και εν μέρει υποβολιμαίας αυστηρότητας.
Οι άνθρωποι που αποτέλεσαν αφορμή και αποτέλεσμα μιας ευνοιοκρατικής τακτικής προσλήψεων, προσπαθούν τώρα να αντισταθούν στην όψιμη προσπάθεια των πολιτικών που τους χειραγώγησαν, να εξορθολογήσουν την οικονομία που όλοι μαζί κατασπάραξαν.
Για ακόμη μια φορά ξεχνάμε ότι ο πολίτης ψηφίζει τον πολιτικό και όχι ο πολιτικός τον πολίτη. Οι διεφθαρμένοι υπουργοί που συντέλεσαν στην οικοδόμηση ενός υπερτροφικού και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα, βρέθηκαν στη θέση που βρέθηκαν γιατί οι ψηφοφόροι τους, τους θεώρησαν κατάλληλους και ενέκριναν τις προθέσεις τους. Η μακροχρόνια συνέχιση, μάλιστα, αυτής της νομιμοποιητικής διαδικασίας δεν συνιστά απλή έγκριση αλλά ξεκάθαρη εντολή.
Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι πρωταγωνίστησαν στο θέατρο του παραλόγου έχουν μακρά πορεία στις κομματικές αγέλες και στο αμαρτωλό πεδίο του ωφελιμιστικού συνδικαλισμού. Όσο οι παράλογες ανάγκες των σημερινών πρωταγωνιστών συναντούσαν την ψηφοθηρική μεγαθυμία της εκάστοτε κυβέρνησης, η σύμπνοια στην παρανομία ήταν παραπάνω από δεδομένη. Τώρα όμως που η κυβερνητική πλευρά αποποιείται εξ ανάγκης τον ηθικό κώδικα που ανέδειξε και παγίωσε τους παράγοντές της, οι πολίτες που ξεπουλήθηκαν για να βολευτούν, θυμήθηκαν την έννοια του δικαίου και του δικαιώματος.
Οι μόνοι αδικημένοι εν προκειμένω, είναι όσοι υποφέρουν από αυτή την ιστορική σύγκρουση συμφερόντων, χωρίς να έχουν λάβει μέρος στο διαχρονικό πελατειακό καρναβάλι που γέννησε, βάπτισε και καταδίκασε τη νεοελληνική πολιτική συνείδηση. Εκείνοι δηλαδή, που πήραν λιγότερα απ’ όσα τους άξιζαν, ενώ άξιζαν περισσότερα από τους “άξιους”.
Κανείς δεν εντυπωσιάζεται από την ανέξοδη στάση της αντιπολίτευσης υπέρ των απεργών, που ως εκ θαύματος παραγνωρίζει ότι η παρούσα διένεξη αποτελεί έκφανση της πολιτικής που εχθρεύεται και καταδικάζει, καθώς η ανάγκη της να χαϊδέψει αυτιά προηγείται του δεοντολογικού της καθήκοντος. Είναι πολύ ενδιαφέρων ο τρόπος που το πιο τρανό παράδειγμα του υποτιθέμενου ηθικού χάσματος Αριστεράς- Κέντρου (σύγκρουση παλαιοκομματικής πολιτικής με την άβολη, σημερινή πραγματικότητα) αποτελεί το πάτημα της πρώτης για να γιγαντωθεί εκλογικά. Η νομιμοποίηση της πολιτικής νοσηρότητας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ποτέ πριν δεν αποτέλεσε ενδεχόμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τώρα ;
σχόλια