Μια μικρή ιστορία για το διάβασμα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς..
Για τριάντα και πλέον χρόνια η μητέρα μου πηγαινοερχόταν στην δουλειά με το αστικό, καλύπτοντας καθημερινά μία διόλου ευκαταφρόνητη απόσταση.
Απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, την έβλεπα να πηγαινοέρχεται βάζοντας στη τσάντα της βιβλία για να διαβάζει στη διαδρομή, τα οποία όμως ήταν 'ντυμένα' με χάρτινο περιτύλιγμα.
Επρόκειτο συνήθως για μία λευκή Α4 κόλα, πάνω στην οποία συχνά έβλεπες σημειώσεις όπως καθημερινά έξοδα του σπιτιού, λίστες για το σούπερ μάρκετ κτλ..
Όταν, κάποτε, την ρώτησα γιατί καλύπτει τα βιβλία της με αυτό τον τρόπο μου είχε πει πως το κάνει για να μη λερώνονται..
Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα νομίζω πως η μαμά μου απλά μάλλον ντρεπόταν κάπως, και δεν ήθελε να παρατηρούν οι περίεργοι τι ακριβώς διαβάζει..
Οι συμμετέχοντες του οποίου κάνουν αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος:
Φωτογραφίζουν κι ανεβάζουν φωτογραφίες ανθρώπων που διαβάζουν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, συνοδευμένες με σύντομες περιγραφές του βιβλίου ( ή ακόμα και του αναγνώστη-επιβάτη!)
Γιατί το κάνουν αυτό;
Μα φυσικά, από καθαρή περιέργεια!
Ας δούμε, λοιπόν, τι διαβάζουν οι έλληνες καθ' οδόν...
Εξαιρετική ομάδα με απαίσιους διαχειριστές! Παιδιά αν μπείτε στην ομάδα κοιτάξτε μην πείτε τη γνώμη σας, αν αυτή εναντιώνεται με τις απόψεις των διαχειριστών! Θα φάτε ντιλίτ, μπαν ( μεχρι και ρεπόρτ στο φμπ αν δεν έχετε βάλει το αληθινό όνομα σας! ) ...
Όχι μόνο δεν είναι παράνομο (τα προσωπικά δεδομένα δεν ισχύουν σε δημόσιους χώρους και σε μη-διαφημιστική χρήση της φωτογραφίας), αλλά δεν είναι ούτε ανήθικο ούτε και ενοχλητικό. Η ελευθερία του λόγου είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και η φωτογράφηση και δημοσίευση προσώπων που βλέπουμε σε δημόσιους χώρους είναι συνταγματικό δικαίωμα που αναγνωρίζεται ως ελευθερία του λόγου, και ο λόγος είναι οτι από τη δημοσίευση φωτορεπορτάζ και φωτογραφιών κερδίζει όλη η κοινωνία: Σε μια δικαστική υπόθεση άσχετη με το θέμα (φωτογραφία γυναίκας σε καφενείο που μπήκε σε βιβλίο καλλιτεχνικής φωτογραφίας δρόμου) ο δικαστής είχε δικαιώσει τον εκδότη του βιβλίου (και τον φωτογράφο που του πούλησε τη φωτογραφία) λέγοντας πως ακόμα κι αν δεν υπήρχε η ελευθερία λόγου ως δικαίωμα, όταν μια φωτογραφία βοηθάει την επικοινωνία ιδεών και τη περιγραφή γεγονότων μέσα στη κοινωνία τότε το άτομο που φαίνεται στη φωτογραφία δεν έχει κανένα δικαίωμα πάνω της καθώς τα άτομα μέσα σε μια κοινωνία έχουν την υποχρέωση να δέχονται μικρές "παραβάσεις" του συναισθήματος ιδιωτικότητάς τους όταν αυτό είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας. Άλλωστε όταν βρισκόμαστε έξω από το σπίτι μας, έχουμε χαρίσει την εικόνα μας όχι μόνο σε όλες τις κάμερες ασφαλείας αλλά και σε όσους κρατάνε φωτογραφική μηχανή ή κινητό και θέλουν να μας φωτογραφήσουν και να δημοσιεύσουν την εικόνα μας για οποιονδήποτε νόμιμο σκοπό, όπως πχ φωτορεπορτάζ με θέμα τί διαβάζουν οι άνθρωποι στο λεωφορείο. Άμα δεν έχουμε το δικαίωμα να φωτογραφήζουμε και να δημοσιεύουμε φωτογραφίες ανθρώπων σε δημόσιους χώρους τότε για τί δημοκρατία, ελευθερία του τύπου και δικαίωμα στην έκφραση μιλάμε; Αν είναι έτσι τότε μήπως και το να σε κοιτάζει κάποιος επίμονα μέσα στο μετρό πρέπει να είναι παράνομο; Ας μη τρελαθούμε, όλοι μας μπορούμε να βγάζουμε όποιον θέλουμε φωτογραφία και να την ανεβάζουμε όπου θέλουμε, άλλωστε τί κακό μπορεί να πάθει κανείς άμα δουν όλοι τί διαβάζει στο λεωφορείο;
Κι εγώ δεν συμφωνώ με την χωρίς άδεια ανάρτηση φωτογραφιών.Πάντως ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει -λαθροαναγνώσει- μέσα στον ΗΣΑΠ από διπλανή μου ήταν το "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΒΙΝ". Με προκάλεσε τόσο ενδιαφέρον η τυχαία σελίδα που διάβαζε η διπλανή μου, που πριν κατέβω την παρακάλεσα να μου πει τον τίτλο του βιβλίου, το οποίο αγόρασα μετά από μία ημέρα.Δεν πειράζει εάν κάποιοι διαβάζουν ροζ λογο"τεχνία" ή ακούν μουσική μέσω ακουστικών. Θεωρώ ότι είναι ότι καλύτερο από το να χάνεις τον χρόνο σου εντός των ΜΜΜ. Αρκεί να μην μιλάνε στο κινητό και σπάνε τα νεύρα όλων μας.
Νεαρός παράξενος τυπάς διαβάζει Terry Pratchett, "Pyramids" με γυαλιά ηλίου! Έχω την εντύπωση πως με πήρε χαμπάρι όταν προσπαθούσα να τον φωτογραφίσω γιατί ανασήκωσε το βιβλίο ώστε να μπορώ να δω το εξώφυλλο! How thoughtful!" Πηγή: www.lifo.grΕκτός αν ήθελε να κρύψει το πρόσωπό του! Ίσως φανεί παραξενιά, αλλά οι λαθραίες φωτογραφίες των επιβατών μ'ενόχλησαν λίγο. Μια ερώτηση για το εάν συμφωνούν δεν θα έβλαπτε νομίζω.
Αρχικά, δε ξέρω κατά πόσο είναι νόμιμο να φωτογραφίζονται άτομα χωρίς τη συγκατάθεσή τους και να εκτίθενται σε μια ιστοσελίδα όπου ο καθένας τους κρίνει για τις όποιες επιλογές τους. Μπορεί να μη συμφωνώ με κάποιες επιλογές βιβλίων και συγγραφέων αλλά γενικά το βρίσκω καλό που οι Έλληνες διαβάζουν (αν όντως το κάνουν και δεν το κουβαλούν απλά το βιβλίο ως αξεσουάρ).Τώρα όσον αφορά το ειρωνικό σχόλιο για την έκδοση της ελευθεροτυπίας συγγνώμη που δεν έχουμε όλοι τα χρήματα να αγοράσουμε τη δερματόδετη και με χρυσά γράμματα έκδοση του βιβλίου και αρκούμαστε στο φθηνό χαρτί που μοίραζε η εφημερίδα. Είναι φανερό πόση σημασία δίνει στο περίβλημα ο σχολιαστής κι όχι στο περιεχόμενο του βιβλίου, οπότε ας μην το παίζουμε στοχαστές και φιλοσοφημένοι όταν κρίνουμε με τόσο ρηχά κριτήρια.
Ναι δεν είναι καθόλου νόμιμο, θέλει συγκατάθεση. Και απορώ πως έχουν γράψει αυτό το πράγμα στην ομάδα τους: "Οι φωτογραφίες είναι προαιρετικές (αν υπάρχουν, ΝΟΜΙΚΩΣ δεν επιβάλλεται να κρύβουμε τα πρόσωπα – επαφίεται στην κρίση μας, ηθική ή/και αισθητική – ενίοτε και στην γκατζετο-ανεπάρκεια)." το οποίο δε στέκει σε καμία περίπτωση. Τίθεται θέμα προστασίας της εικόνας, ως στοιχείου της προσωπικότητας, και παράνομης επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων.
Ουφ, φοβήθηκα μήπως έβρισκα τη φάτσα μου ανάμεσα σε όλους αυτούς!(Ευτυχώς διαβάζω τα περισσότερα βιβλία μου στο Kindle/FBReader, οπότε συγκαταλέγομαι σε αυτά τα παιδιά που "είναι αποβλακωμένα από τα κινητά τους.")
λιγο απαραδεκτο να βαζεις ανθρωπους ανυποψιαστους στο ιντερνετ...κατι σαν παραβιαση το κοβω.. χωρις αδεια, τουλαχιστον να μην μπαινουν προσωπα...ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΙ ΑΣ ΚΑΝΩ ΔΙΑΔΡΟΜΗ 30και ΛΕΠΤΩΝ ΜΕΤΡΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ. ακουω μονο μουσικη γιατι δεν γουσταρω οχι να βλεπουν οι αλλοι τι διαβαζω αλλα οι σχολιασμοι και οι κριτικες... ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ , αμα θελω περνω και το αλφαβητακι να η λολα να ενα μηλο....
Ευτυχώς δεν είδα φωτο μου... Τώρα πρόσφατα διάβασα το Χάρυ Πότερ... τώρα έπεσε στα χέρια μου τί να πω... εγώ διαβάζω ότι βρω -δεν έχω χρήματα να αγοράσω- αλλά φίλοι βιβλίοφαγοι όσοι διαβάζετε Δημουλιδου δεν έχετε την εντύπωση ότι όσα γράφει κάπου τα έχετε ξανάδιαβάσει.? Ή μόνο εγώ το νομίζω.?
Να επισημάνω ότι ειδικά ο Χάρι Πότερ κυκλοφορεί σε πολλές χώρες με εξώφυλλο ενηλίκων, χωρίς διακριτικά, ακριβώς για να μην "εκτίθενται" όσοι το διαβάζουν στα ΜΜΜ.
Ενταξει ειναι καλοκαιρι και ισως δεν εχουμε ολοι διαθεση για Ντοστογιεφσκι αλλα αυτη τη Δημουλιδου δεν μπορω να καταλαβω πως την διαβαζουν.το πρωτο και τελευταιο βιβλιο της που επεσε στα χερια μου το τελειωσα σε ενα βραδυ(ειχα αυπνιες οχι απο ενδιαφερον) και οταν εκλεισα το βιβλιο ενιωθα λες και ειχα διαβασει τις μικρες αγγελιες.
Μια διευκρίνηση: δεν είναι "Τι διαβάζουν οι Αθηναίοι", ούτε καν "τι διαβάζουν οι Έλληνες". Στην ομάδα υπάρχουν σταθερά ρεπορτάζ από διάφορα μέρη της Ελλάδας, από το Λονδίνο, τη Σουηδία, παλιότερα ακόμα κι από τη Νέα Ζηλανδία είχαμε. Και ναι, είναι αρκετοί αυτοί που διαβάζουν στα ΜΜΜ - δεν προσποιούνται, τελειώνουν ολόκληρα βιβλία. Για κάποιους από μας, οι ώρες της μετακίνησης είναι ο μόνος ελεύθερος χρόνος μας για διάβασμα.
Bλέπεις το δέντρο και χάνεις το δάσος.Αυτοί οι άνθρωποι είναι ένα τυχαίο δείγμα .Το σημαντικότερο είναι ότι μία ολόκληρη γενιά έχει κλείσει την τηλεόραση(όσο γίνεται αυτό τέλος πάντων) και έχει στραφεί στο διάβασμα.Άλλωστε,νομίζω πως όποιος μυείται σιγά σιγά σ'αυτό,δεν ξεκίνησε απευθείας να διαβάζει βαριά φιλοσοφία!
Αντίθετα από τις απαισιόδοξες απόψεις, στα σχεδόν τρία χρόνια "λειτουργίας" της ομάδας έχουμε διαπιστώσει πως οι άνθρωποι διαβάζουν - και στα ΜΜΜ, και αλλού. Δεν είναι πάρα πολλοί, σίγουρα. Και ένα μεγάλο μέρος διαβάζει "ροζ", εύπεπτη λογοτεχνία (κανένα βιβλίο δεν θα χαρακτήριζα "βλακεία"). Αλλά έχουμε δει ανθρώπους να διαβάζουν τα πιο απίθανα βιβλία -ιστορικά, φιλοσοφικά, επιστημονικά. Και πολλή, καλή λογοτεχνία. Και είναι εξαιρετικά παρήγορο αυτό, στις μέρες μας.
Βασικά διαφωνώ. Το βιβλίο είναι απλά το μέσο και ως μέσο από μόνο του δεν μπορεί να έχει αξία. Αξία έχουν μόνο τα νοήματα που μεταφέρει. Και αν τα νοήματα είναι χαμηλού βάθους και ποιότητας τίποτα δεν το διαφοροποιεί από τα άλλα μέσα (περιοδικό, τηλεόραση κτλ.). Καλό θα ήταν μα μην θεοποιούμε την ανάγνωση ως φετίχ. Επίσης δεν νομίζω πως υπάρχουν αξιόπιστα εμπειρικά στοιχεία για το αν το διάβασμα των έργων της Δημουλίδου και των 50 αποχρώσεων μπορεί να οδηγήσει στην ανάγνωση βιβλίων που διαθέτουν μεγαλύτερο βάθος. Η προσωπική μου εμπειρία αλλά και ο συλλογισμός μου λέει πως όχι. Όσοι εθίζονται στο εύκολο και το γρήγορο δύσκολο θα επιλέξουν κάτι διαφορετικό. Η ανάγκη του εύκολου τους οδήγησε σε αυτήν την επιλογή και αυτή είναι πιθανό πως θα τους περιορίσει εκεί. Αντιστοίχως δεν μπορούμε να ελπίζουμε πως όσοι αρέσκονται στο σκυλάδικο θα στραφούν κάποια στιγμή στον Μότσαρντ και τον Μπαχ. υ.γ. Το απίθανο ελπίζω πως χρησιμοποιήθηκε με την έννοια του εκπληκτικού και όχι του παράξενου
Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ "ελιτίστρια" - όπως λογικά κι εσύ - θα συμφωνήσω κατά βάσιν με το σχόλιό σου, κυρίως στο ό,τι το βιβλίο (και εν γένει ο γραπρός λόγος) είναι μέσον και όχι αυτοσκοπός. Δε νομίζω ότι θα κερδίσει κάτι παραπάνω όποιος κάτσει και διαβάσει Λένα Μαντά απ'ό,τι αν κάτσει και δει σε DVD... ας μην πούμε Βισκόντι και Φασμπίντερ, αλλά ας το φτάσουμε μέχρι Κόπολα, Σκορσέζε και, γιατί όχι, Τζορτζ Λούκας. Για τα ναρκωτικά δε λένε ότι η επαφή με τα ελαφρά δε σε σπρώχνει απαραιτήστως στα βαριά; Ε, και για τα βιβλία το ίδιο ισχύει.Υ.Γ. Δεν εννοώ ότι οι αναγνώστες της Μαντά είναι βλάκες, απλώς ότι δεν είναι πιο κουλτουριάρηδες από άλλους ανθρώπους που απολαμβάνουν τις ίδιες ακριβώς ιστορίες να τις βλέπουν στην τηλεόραση αντί σε τυπωμένο χαρτί.Υ.Γ. 2 Άσχετο, ένα πιξελάκι το ζητάνε οι φωτό στα πρόσωπα.
Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σου (καθώς και της Iris Prismaticae). Εμένα μου κάνει εντύπωση ότι (σχεδόν όλοι; όλοι;) διαβάζουν fiction.Η ουσία και η πραγματική μαγεία νομίζω βρίσκεται στη non-fiction βιβλιογραφία. Εντελώς προσωπική μου οπτική φυσικά, αλλά ομολογώ ότι από τότε που άρχισα να διαβάζω non-fiction το fiction μου φαίνεται σχεδόν χάσιμο χρόνου και σχεδόν αντίστοιχο το να βλέπω καλογυρισμένες σειρές στην τηλεόραση.Αντιγράφω από wikipedia:- Fiction: novels, short stories, fables, fairy tales, plays, poetry.- Non-fiction: Essays, journals, memoir, diaries, documentaries, histories, scientific papers, photographs, biographies, textbooks, travel books, blueprints, technical documentation, user manuals, diagrams and some journalism.
Δεν θα ήθελα να δω το πρόσωπό μου σε μια τυχαία Facebook / LIFO σελίδα μόνο και μόνο επειδή διάβαζα ένα βιβλίο.Πιστεύω ότι τα πρόσωπα θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι "pixelated" όπου εμφανίζονταιόσο για συγκατάθεση....δεν βρήκα τίποτα στην FB σελίδα να αναφέρεται σε αυτό
σχόλια