Μιχαηλίδου: Επίδομα 2.000 ευρώ για κάθε βρέφος που γεννιέται το 2020

Μιχαηλίδου: Επίδομα 2.000 ευρώ για κάθε βρέφος που γεννιέται το 2020 Facebook Twitter
EUROKINISSI/ ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ
8

Η Δόμνα Μιχαηλίδου ανήγγειλε τη χορήγηση επιδόματος 2.000 ευρώ για κάθε βρέφος που γεννιέται στη χώρα το 2020.

Η υφυπουργός Εργασίας ανέφερε πως τα χρήματα για το επίδομα των 2.000 ευρώ για τη γέννηση νέου παιδιού θα προβλεφθούν στον προϋπολογισμό του 2020, ενώ πρόσθεσε πως το υπουργείο Εργασίας μελετά επίδομα στις γυναίκες που τεκνοποιούν σε ηλικία κάτω των των 30 ετών.

Η Δόμνα Μιχαηλίδου ανακοίνωσε επίσης την αύξηση του ορίου αφορολογήτου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί, τονίζοντας παράλληλα πως το πρόγραμμα σχολικών γευμάτων θα ενισχυθεί.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου που αναρωτήθηκε εάν η εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων θα προκαλέσει περικοπή άλλων επιδομάτων, η υφυπουργός Εργασίας ξεκαθάρισε «Δεν θα κοπεί κάτι άλλο. Θα δίνονται οριζόντια για κάθε γέννα» ενώ επίσης τόνισε ότι δεν υπάρχει πρόθεση για περιορισμό του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι.

Πολιτική
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μητσοτάκης: Ο προϋπολογισμός έχει κοινωνικό πρόσημο, με μόνιμες, θετικές παρεμβάσεις για πολίτες και επιχειρήσεις

Πολιτική / Μητσοτάκης: Ο προϋπολογισμός έχει κοινωνικό πρόσημο, με μόνιμες, θετικές παρεμβάσεις για πολίτες και επιχειρήσεις

«Ξέρω καλά πως τα νοικοκυριά δεν νιώθουν ακόμη στην καθημερινότητα τους αυτή την καλή πορεία της οικονομίας» ανέφερε ο πρωθυπουργός στην καθιερωμένη κυριακάτικη ανάρτησή του για τον απολογισμό της εβδομάδας
LIFO NEWSROOM

σχόλια

2 σχόλια
Δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω πως η κ. Δόμνα Μιχαηλίδου είναι μία, αληθινά, πολύ όμορφη γυναίκα! Λόγω ευγενείας και διακριτικότητας θα έπρεπε να γράψω πως είναι μια όμορφη παρουσία, αλλά, με όλο το σεβασμό, τονίζω πως είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα και μέχρι εκεί, δυστυχώς, γιατί κάποιες απόψεις της, ατυχείς ελπίζω, δεν με βρίσκουν καθόλου σύμφωνο.
Δυστυχώς (για εσένα με το άστοχο επιχείρημα), δεν αλλάζει κάτι. Το υποστήριξε γιατί, προφανέστατα, και η ίδια το πιστεύει. Ξεκάθαρα. Διαφορετικά δεν θα ήταν εκεί να το παρουσιάσει, ούτε καν παρούσα ως ακροάτρια σε διαφορετική περίπτωση.Κρίμα.Όσο αφορά τον κ. Δοξιάδη, αποτελεί μια περίεργη και αμφίροπη προσωπικότητα...
Ή ανάγνωση βοηθάει.Ο Δοξιάδης είπε κάτι πολύ σαφές και ορθό.Όσοι δεν ωρίμασαν ποτέ από τη γενιά του Πολυτεχνείου και έμειναν αιώνιοι έφηβοι νοσούν ψυχικά.Αναφέρεται σε ένα τμήμα αυτών. Και όλοι έχουμε γνωρίσει τέτοιους.
Κι επειδή τα fake news δεν τιμούν κανέναν, αυτό είναι το ακριβές λεχθέν:"Παρατηρώ σήμερα πως οι σύντροφοί μου εκείνης της εποχής χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, αυτούς που πένθησαν πετυχημένα και αυτούς που δεν ολοκλήρωσαν το πένθος τους, δηλαδή δεν βρήκαν ποτέ κάτι αντίστοιχο σε ψυχική ένταση με το να φύγει η Χούντα. Οι πρώτοι κατάφεραν, άλλος λίγο και άλλος πολύ, να συναντηθούν με την πραγματική ζωή, με τα καλά της και τα στραβά της. Οι δεύτεροι, αντίθετα, αρρώστησαν, από το ύπουλο μικρόβιο που κρύβουν οι δύσκολες εποχές, το να σε κάνουν να πιστέψεις ότι το επίκεντρο της ζωής είναι στην πολιτική, και μάλιστα ενός ειδικού τύπου, κατά βάθος μανιχαϊκού. Πολλοί από αυτούς έμειναν καθηλωμένοι σε μια μόνιμη, πολύ προβληματική πολιτισμική εφηβεία. Η εφηβεία είναι υπέροχη κατάσταση - για τους εφήβους. Για τους μεγαλύτερους που παραμένουν σε αυτήν, όχι στο κέφι και τη ζωντάνια της, αλλά στις εμμονές και τις ψευδαισθήσεις της, είναι σύμπτωμα κοινωνικής παθολογίας."Εσύ διαφωνείς το ως άνω κείμενο;
@Γράφων 24.7.2019 | 10:02Ναι συμφωνώ με το νόημα του κειμένου που παρουσίασες.Άλλωστε πολλοί είναι εκείνης της περιόδου, νεότατοι τότε (1967-1974), που «εξαργύρωσαν» την όποια, μικρή ή μεγάλη, εμφανή ή αποδεδειγμένη, αντιδικτατορική δράση τους αναλαμβάνοντας κυβερνητικά πόστα και σταδιακά, «ναρκωμένοι» από την εξουσία, μεταλλάχτηκαν σε κορπορατιστές. Ουσιαστικά σε αυτό που κάποτε αντιτάχθηκαν τόσο δίκαια.Πάντως, επειδή το θέμα μας είναι η κ. Δόμνα Μιχαηλίδου, η οποία εκ πρώτης όψεως είναι πολύ συμπαθής (και όμορφη), ελπίζω και εύχομαι να αποδειχτεί μια άξια και δίκαιη και αποδοτική υφυπουργός εργασίας με σκοπό να μας ανακουφίσει από τα προβλήματα των εργασιακών ζητημάτων και όχι να τα αμβλύνει. Κυρίως να επαναφέρει τις συνθήκες δικαίου στον εργασιακό χώρο σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, οι οποίες αποκτήθηκαν κυριολεκτικά με αίμα και που τα τελευταία χρόνια κλονίστηκαν πολύ σοβαρά.