Τρίτη γενιά Πειραιώτισσα και με μια δουλειά σε πολυεθνική, και μάλιστα σε αντικείμενο που σπούδασε: όλα πήγαιναν καλά για τη Μαριάννα Μαγουλά στην Αθήνα. Κάποια παράπονα για την Κηφισίας ίσως, αλλά ποιος δεν παραπονιέται για την Κηφισίας; Όπως συνήθως, όμως, η ζωή είχε άλλα σχέδια γι' αυτήν.
Ο σύζυγός της ήταν ο λόγος που αποφάσισε να μετακομίσει σε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας, τα Τρίκαλα, και να ξεκινήσει μια πολύ διαφορετική ζωή. Αν και δεν είχε καμία επαφή με την επαρχία, η μετάβαση ήταν τόσο εύκολη και η νέα καθημερινότητα τόσο όμορφη που σε λίγα χρόνια την ακολούθησαν στα Τρίκαλα και οι γονείς της.
Θέλοντας να δουλέψει πάνω σε κάτι σχετικό με το αντικείμενό της ανακάλυψε πως έλειπε από την πόλη ένα μαγαζί που να αναδεικνύει την τρικαλινή κουλτούρα και, μεταξύ άλλων, τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά. Κάπως έτσι γεννήθηκε το «Ντιπ για ντιπ». Μας περιγράφει με συγκίνηση πως πολύ σύντομα την προσέγγισαν άνθρωποι από τον νέο τόπο διαμονής της και της μετέφεραν ένα συναίσθημα περηφάνιας για το εγχείρημα.
Εξερευνώντας το κατάστημα, έπεσα πάνω σε ένα Τ-shirt με μια γυναικεία φιγούρα που από πάνω έγραφε «πουτσαρίνα»· είναι η δυναμική, λεβέντισσα γυναίκα στα «τρικαλινά».
«Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Τρικάλων είναι η εναλλαγή των τοπίων στην ευρύτερη περιοχή χάρη στο υγρό στοιχείο, το πράσινο, την πέτρα, τον κάμπο, τα βουνά. Οι απίστευτες φυσικές ομορφιές πολλές φορές σε κάνουν να ξεχνάς ότι είσαι στα Τρίκαλα».
«Βρισκόμαστε στη δυτική Θεσσαλία, στον νομό Τρικάλων και συγκεκριμένα στα Τρίκαλα, μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας. Το ποτάμι, οι φυσικές ομορφιές και τα γύρω τοπία κάνουν ιδιαίτερα ξεχωριστή την πόλη μας. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά, στου Ρέντη συγκεκριμένα. Είμαι τρίτης γενιάς Πειραιώτισσα και δεν έχω καν χωριό. Η μοίρα όμως είχε άλλα κατά νου, καθώς τα τελευταία δώδεκα χρόνια είμαι ερωτική μετανάστρια στα Τρίκαλα.
Όταν καθημερινά θέλεις 1-2 ώρες για να φτάσεις από το σπίτι στη δουλειά σου, ενώ ζεις στην Αθήνα, το να αποφασίσεις να έρθεις στην επαρχία δεν είναι και τόσο δύσκολο τελικά. Η αλήθεια είναι ότι έφυγα από την Αθήνα το 2012, μια χρονιά πολύ δύσκολη λόγω της κρίσης και των "Αγανακτισμένων" – αυτά τα στοιχεία έκαναν τη μετακίνηση γενικότερα πολύ δύσκολη. Ο σύζυγός μου, πλέον, εδώ και δέκα χρόνια ζούσε το ακριβώς αντίθετο από μένα στα Τρίκαλα, μια ευκολία σε όλα ως προς την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις, οπότε τόλμησα να τον ακολουθήσω.
Στο σπίτι μου πάντα υπήρχε η προτροπή όποιος μπορεί να φύγει στην επαρχία να το κάνει, μια και δεν είχαμε χωριό, οπότε ήταν κάπως εύκολο για την οικογένειά μου το γεγονός ότι θα μετακόμιζα· τόσο εύκολο που με ακολούθησαν μετά από κάποια χρόνια και μένουν πλέον κι εκείνοι εδώ.
Η μετάβαση ήταν εύκολη γιατί τα βρήκα όλα έτοιμα, καθώς ο σύζυγός μου ήταν εδώ και με βοήθησε πολύ να εντοπίσω τι μου ταιριάζει και τι όχι στη νέα μου καθημερινότητα.
Τα θετικά σίγουρα είναι πολύ περισσότερα από τα αρνητικά: η ευκολία στα πάντα, σε υπηρεσίες, ψώνια, δουλειές και, γενικά, στη μετακίνηση. Πέρα από τη Δευτέρα, μέρα που γίνεται η λαϊκή και θεωρείται ότι έχει την περισσότερη κίνηση στην πόλη, όλες οι άλλες κυλούν σχετικά ομαλά, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον. Έχω ζήσει βέβαια και την Κηφισίας καθημερινά στα χειρότερά της.
Τα αρνητικά απλώς τα προσπερνάς και συνεχίζεις, ψάχνοντας εναλλακτικές. Πρέπει να προσαρμόζεσαι στα δεδομένα που έχεις για να μπορέσεις να επιβιώσεις. Αν μπορώ να πω ότι μου λείπει κάτι, αυτό είναι η εύκολη πρόσβαση σε αεροδρόμιο ή λιμάνι για κάποιο ταξίδι.
Τα Τρίκαλα έχουν το θετικό ότι είναι κοντά στην Καρδίτσα και τη Λάρισα, οπότε μπορείς να επισκεφθείς και αυτές τις πόλεις για δουλειές και ψώνια με ευκολία. Σίγουρα χρειάζεσαι δικό σου μεταφορικό μέσο, αν και υπάρχει συγκοινωνία. Εγώ, που δεν οδηγούσα, στην αρχή δυσκολεύτηκα –είχα μάθει να μετακινούμαι με μετρό και λεωφορεία ανά πάσα στιγμή–, με τα νέα δεδομένα έπρεπε να υπάρχει ένα πρόγραμμα. Πλέον όμως οδηγώ, όλοι μου έλεγαν ότι εδώ είναι εύκολη η οδήγηση και είχαν δίκιο.
Φεύγοντας από την Αθήνα άφησα πίσω μου και τη δουλειά μου. Ήμουν σε μια πολυεθνική διαφημιστική, καθώς έχω τελειώσει Μarketing και Διαφήμιση. Ήξερα ότι ήταν πολύ δύσκολο να βρω κάτι αντίστοιχο στο αντικείμενό μου, αν και το έψαξα. Το θέμα της εργασίας με δυσκόλεψε πολύ. Βοήθησα πρώτα όσο μπορούσα τον σύζυγό μου στην επιχείρηση του, αλλά πριν από έναν χρόνο αποφάσισα να ξεκινήσω κάτι που δεν υπήρχε ως τότε στα Τρίκαλα.
Από τον Δεκέμβριο του 2023 είναι σε λειτουργία το κατάστημά μου "Ντιπ για ντιπ" με σουβενίρ και είδη δώρων εμπνευσμένα από την πόλη μας και τις γύρω περιοχές.
Έλειπε από τα Τρίκαλα ένα τέτοιο κατάστημα, θέλαμε ο πελάτης να μπορεί να προμηθευτεί κάτι αξιόλογο από τα μέρη μας κι έτσι ξεκινήσαμε από το μηδέν να βρίσκουμε δικά μας σχέδια.
Ακόμα στην Ελλάδα τουρισμός σημαίνει νησιά και θάλασσα και στην αγορά δεν ήταν εύκολο να βρούμε έτοιμα είδη σουβενίρ, κάτι που εξελίχθηκε τελικά σε μεγάλο αβαντάζ γιατί δημιουργήσαμε σχέδια με τη δική μας αισθητική. Θέλαμε να συμπεριλάβουμε την τρικαλινή κουλτούρα, εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, τον τρόπο ζωής και, φυσικά, τον τρόπο ομιλίας που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Τολμήσαμε να βγάλουμε δειλά στην αρχή πέντε μπλουζάκια με σχέδια βασισμένα στην ντοπιολαλιά και αμέσως ο κόσμος ανταποκρίθηκε θερμά.
Αυτήν τη στιγμή διαθέτουμε πάνω από 25 σχέδια σε Τ-shirts με ντοπιολαλιά. Οι ντόπιοι ταυτίστηκαν αμέσως, χάρηκαν, νοστάλγησαν, συγκινήθηκαν. Μπαίνουν στη διαδικασία να μας στέλνουν μηνύματα ή όταν έρχονται να μας προτείνουν λέξεις. Είναι συγκινητικό που πολλοί μάς είπαν ότι τους είχαν κάνει να ντρέπονται για το πώς μιλάνε και ότι εμείς με τα μπλουζάκια μας τους "ελευθερώσαμε" – νιώθουν υπερηφάνεια που τα φοράνε. Θα θέλαμε η δουλειά μας να ταξιδέψει παντού, σε όλη την Ελλάδα, μια και έχουμε e-shop, το ntip.gr, και, γιατί όχι, στο εξωτερικό, μια και υπάρχουν πολλοί Θεσσαλοί μετανάστες σε όλη τη γη.
Ακόμα είναι νωρίς για να ξέρω αν δικαιώθηκα ως προς την επιλογή της επιχείρησης, αλλά η αγάπη του κόσμου και τα όμορφα λόγια που ακούω καθημερινά με κάνουν να πιστεύω πως άξιζε και με το παραπάνω. Ως προς την επιλογή να έρθω στην επαρχία, νομίζω πως, ναι, δικαιώθηκα γιατί όντως οι συνθήκες ζωής εδώ είναι πιο ανθρώπινες.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Τρικάλων είναι η εναλλαγή των τοπίων της ευρύτερης περιοχής χάρη στο υγρό στοιχείο, το πράσινο, την πέτρα, τον κάμπο, τα βουνά. Οι απίστευτες φυσικές ομορφιές πολλές φορές σε κάνουν να ξεχνάς ότι είσαι στα Τρίκαλα. Αν πας προς το Περτούλι, γενικά στα ορεινά μέρη της περιοχής, η ηρεμία, η ομορφιά του τόπου και οι εικόνες είναι τόσο δυνατές που γεμίζουν την ψυχή σου. Στα Μετέωρα, επίσης, το δέος που νιώθεις είναι απερίγραπτο.
Αγαπημένος περίπατος είναι στον Ληθαίο Ποταμό που διασχίζει το κέντρο της πόλης. Συνδυάζει το φυσικό στοιχείο με τη βόλτα στην πόλη, κάτι που τον κάνει μοναδικό. Υπάρχουν σημεία που είσαι εσύ και ο ποταμός και μερικά μέτρα πιο κάτω κοιτάς και βιτρίνες καταστημάτων. Ένα μέρος όπου θα πήγαινα κάποιον για να καταλάβει την πόλη μας είναι η κεντρική γέφυρα: από τη μία πλευρά είναι ο πιο πολυσύχναστος πεζόδρομος με τις καφετέριες και από την άλλη μεριά τα Μανάβικα, ο πεζόδρομος με τις ταβέρνες και τις καταπληκτικές μυρωδιές των τοπικών εδεσμάτων.
Μόλις είχα πρωτομετακομίσει από την Αθήνα η πεθερά μου αδιαθέτησε, οπότε καλέσαμε ασθενοφόρο. Πάνω στην ταραχή ρωτάω τον τραυματιοφορέα σε ποιο νοσοκομείο θα την πήγαιναν, νομίζοντας ότι η κατάσταση είναι όπως στην Αθήνα με τα εφημερεύοντα, και μου λέει ο άνθρωπος με μια απορία στο βλέμμα: "Ένα έχουμε, των Τρικάλων, εκεί θα την πάμε".
Ένα μυστικό που δεν υπάρχει σε κανένα Google και μόνο ένας ντόπιος μπορεί να σ' το πει είναι τα μικρά, παλιού τύπου τσιπουράδικα, αυτά που βλέπεις απ' έξω και λες "εδώ δεν κάθομαι". Μέγα λάθος… Εκεί είναι όλη η μαγεία: οι μεζέδες είναι καταπληκτικοί, φτιαγμένοι από νοικοκυρές, και τα εδέσματα σπιτικά, για να συνοδεύσεις το παραδοσιακό τσιπουράκι το μεσημεριανό. Γιατί το τσίπουρο, ως γνωστόν, είναι ιεροτελεστία. Μπορεί να μην είναι καινούργια ή ανακαινισμένα μαγαζιά, αλλά είναι καθαρά και σέβονται τον πελάτη γιατί έχουν ιστορία πίσω τους.
Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι εδώ, είναι η νοοτροπία κάποιων ανθρώπων που κρατάνε πίσω με άσχημο τρόπο την πόλη, ενδεχομένως και λόγω προσωπικών συμφερόντων, ενώ βλέπουμε ότι τα Τρίκαλα θέλουν και μπορούν να κάνουν πολλά βήματα μπροστά, χωρίς να χάνουν την παράδοση και τις ομορφιές τους.
Το καλοκαίρι στον Θεσσαλικό Κάμπο είναι πολύ μεγάλο, δύσκολο και καυτό. Η μόνη παρηγοριά είναι μια παγωμένη μπίρα ή ένα τσιπουράκι το βράδυ σε κάποιο χωριουδάκι, σε ένα ταβερνάκι με καλή παρέα και το πρώτο δροσερό αεράκι της νύχτας. Τον χειμώνα η αγαπημένη μας συνήθεια είναι οτιδήποτε συνδυάζεται με τζάκι. Ένας ήσυχος καφές με καλή παρέα, ντόπια μεζεδάκια και κρασάκι. Γενικά, είναι πόλη με καλό φαγητό και καλό καφέ, οπότε τα τιμούμε ιδιαιτέρως στον ελεύθερο χρόνο μας.
Αν κάποιος έχει λύσει το βιοποριστικό και το θέμα της δουλειάς, συστήνω ανεπιφύλακτα να κάνει το βήμα για την επαρχία. Μόνο οφέλη θα βρει, πιστεύω, σε επίπεδο καθημερινότητας. Σίγουρα το να δημιουργήσεις από το μηδέν διαπροσωπικές σχέσεις σε έναν νέο τόπο είναι για κάποιους δύσκολο, δεν σε δέχονται πάντα εύκολα, όμως, αν το καλοσκεφτείς, πόσο εύκολα βρίσκεσαι με τους ανθρώπους σου στη μεγαλούπολη;»
Στείλτε τις προτάσεις σας για τη στήλη «Γειτονιές της Ελλάδας» στο [email protected]
