Εκτός από τις ελληνικές τράπεζες που κατέχουν περίπου το 30% των ελληνικών ομολόγων, σημαντικά ποσά, αν και μειωμένα σε σχέση με πέρυσι, κατέχουν γαλλογερμανικά ιδρύματα. Στελέχη αυτών των τραπεζών, όπως ο διευθύνων σύμβουλος της Credit Agricole τάσσονται επίσημα υπέρ της εθελοντικής ανταλλαγής των ομολόγων τους με νέα ( με το ίδιο επιτόκιο;) που λήγουν σε επτά χρόνια.
Πρόκειται ουσιαστικά για την πρόταση του Γερμανού υπουργού οικονομικών και για την ίδια τακτική που είχε εφαρμοστεί για τις τράπεζες της Ανατολικής Ευρώπης, το 2008 που ήταν τα πρώτα θύματα της παγκόσμιας κρίσης.
Μια συμφωνία εθελοντικής ανταλλαγής που έμεινε γνωστή ως συμφωνία της Βιέννης.
Η λύση αυτή, που ουσιαστικά πρόκειται για μορφή ήπιας αναδιάρθρωσης είναι μάλλον η μόνη αποδεκτή πρόταση από τις τράπεζες, καθώς αυτή τη στιγμή, κάθε άλλο ενδεχόμενο θα ήταν καταστρεπτικό για την κεφαλαιακή τους επάρκεια, κοινώς θα τις οδηγούσε στην χρεοκοπία.
Επίσης σε αυτή τη λύση μοιάζει να συναινεί τόσο η ΕΚΤ, όσο και το γερμανικό κεφάλαιο και η Κομισιόν, οι αντίθετοι πόλοι εξουσίας δηλαδή στην ευρωζώνη. Οι δηλώσεις του Όλι Ρεν ότι συζητείται ακριβώς αυτή η πρόταση δείχνει πως η λύση τύπου Βιέννης μονοπωλεί κάθε συζήτηση που γίνεται για την Ελλάδα
Τέλος αποφεύγεται έτσι η ενεργοποίηση των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS), μιας και μια τέτοια συμφωνία δύσκολα θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός (credit event) ακόμα και για το δίκαιο των δανειστών που εκφράζεται από το «συνδικάτο» τους, το ISDA.
Έτσι και αποφεύγεται η φούσκα των CDS και η Ευρωζώνη δε χρεώνεται μια χρεοκοπία μέλους και η Ελλάδα παίρνει μια ανάσα και ικανοποιείται το περί δικαίου αίσθημα, από τη συμμετοχή των τραπεζών. Φυσικά η πιο πολύπλοκη πραγματικότητα που συνηθίζει να διαλύει αυτές τις προσδοκίες, θα έχει την τελευταία λέξη.
σχόλια