Ένα από τα μεγαλύτερα, και πιο συναρπαστικά, προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κατασκευαστές παιχνιδιών μεγάλων προϋπολογισμών είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν κάποια σημαντικά θέματα τα οποία απασχολούν τον πραγματικό κόσμο. Κάπως έτσι το επερχόμενο Far Cry 5 δανείζεται στοιχεία από το σημερινό πολιτικό κλίμα στην Αμερική για να παρουσιάσει τόσο μια σκληρή ιστορία όσο και ένα παιχνίδι δράσης. Ο βασικός κακός ήρωας του παιχνιδιού είναι ένας ανισόρροπος, αλλά πολύ ισχυρός (και χαρισματικός) άνθρωπος ο οποίος εξουσιάζει ένα απομακρυσμένο σημείο της Αμερικής. Έχει πολλούς φανατικούς οπαδούς – όλοι τους μέλη μιας αίρεσης που ονομάζεται «Eden's Gate» - τους οποίους ο παίκτης καλείται να σκοτώσει.
Σε μια εποχή που οι άνθρωποι περιθωριοποιούνται, σιωπούν, εκδιώκονται ή πεθαίνουν ως αποτέλεσμα μιας τοπικιστικής ή εθνικιστικής πολιτικής, το Far Cry 5 μοιάζει με μια ηθικά αμφίβολη άσκηση.
Ο κακοποιός, Joseph Seed, μοιάζει αναμφισβήτητα κομμάτι του σύγχρονου αμερικανικού πολιτικού τοπίου, αν και λίγο παραπάνω υπερβολικός από το κανονικό (βέβαια, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις). Είναι ένας εξαιρετικός δημαγωγός, με όπλο στο ένα χέρι και την Βίβλο στο άλλο. Κάτι, σαν τον φανατικό Harry Powell, τον ήρωα που υποδυόταν ο Robert Mitchum στη «Νύχτα του Κυνηγού», ο οποίος είχε τις λέξεις «love» και «hate» τατουάζ στα δυό του χέρια.
Το παιχνίδι σε μεταφέρει στην πανέμορφη Μοντάνα. Με πολλά όμορφα (και τέλεια σχεδιασμένα) μέρη για να επισκεφτείς, αμέτρητους εχθρούς για να σκοτώσεις (με πολλούς διαφορετικούς τρόπους), παράλληλες αποστολές, πολλούς χαρακτήρες που δεν παίζουν κανένα απειλητικό ρόλο και μια κεντρική ιστορία. Η ιστορία του είναι μεγάλη, το παιχνίδι μέχρι το τέλος του πρέπει να είναι αρκετά περίπλοκο, και σίγουρα διασκεδαστικό, μέχρι ένα σημείο: εκεί που καταλαβαίνεις ότι ο κεντρικός κακός πρωταγωνιστής εκμεταλλεύεται το ρατσισμό καθώς απευθύνεται σε λευκούς φανατικούς χριστιανούς.
Όλα τα παιχνίδια είναι πολιτικά, σε κάποιο βαθμό. Όμως το Far Cry 5, το οποίο ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει επίσημα τον Μάρτιο, υιοθετεί όλο το παρακμιακό κλίμα του σύγχρονου αμερικανικού zeitgeist για να μας πει, με «διασκεδαστικό» αλλά σκληρό τρόπο, τι πραγματικά ζει η Αμερικανική επαρχία σε μια εποχή ακραίου εθνικιστικού λαϊκισμού. Μοιάζει σαν ένα παιχνίδι που είναι έτοιμο να εκμεταλλευτεί τα πρόσφατα γεγονότα του καλοκαιριού, αλλά δεν έχει καμία διάθεση να ασχοληθεί με τα θέματα που παρουσιάζει. Το μόνο που θέλει είναι να σε βάλει στο ρόλο του εκτελεστή των «κακών». Γιατί, με λίγες μόνο ημέρες πριν λανσαριστεί επίσημα, οι φωτογραφίες και τα τρέιλερ του παιχνιδιού, το μόνο που δείχνουν είναι ένα παιχνίδι που χρησιμοποιεί την πολιτική ως εργαλείο μάρκετινγκ και όχι μια ευκαρία να θίξει την αντιμετώπιση πραγματικά σοβαρών θεμάτων.
Σε μια εποχή που οι άνθρωποι περιθωριοποιούνται, σιωπούν, εκδιώκονται ή πεθαίνουν ως αποτέλεσμα μιας τοπικιστικής ή εθνικιστικής πολιτικής, το Far Cry 5 μοιάζει με μια ηθικά αμφίβολη άσκηση.
Μπορεί στο Far Cry 5 να μην «σκάνε» τόσο ωμά οι σβάστικες στην οθόνη, όπως στο Wolfenstein II: The New Colossus, αλλά η αμερικανική σημαία της αίρεσης κρύβει ένα παραλλαγμένο σύμβολο του Σιδηρού Σταυρού. Το γεγονός ότι αυτή η σημαία κρέμεται ή κυματίζει ή οριοθετεί κάποιο απομακρυσμένο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών (έστω ένα φανταστικό στο οποίο διαδραματίζεται η περιπέτειά μας) δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτή η αίρεση αγκαλιάζει την «Λευκή Υπεροχή». Ναι, ξέρω αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους gamers, και μάλλον πρέπει να παίξουμε το παιχνίδι μέχρι το τέλος για να ανακαλύψουμε τι ώθησε αυτούς τους ανθρώπους (υπάρχει και το παράδοξο ότι δεν είναι όλοι τους λευκοί!) στον ακραίο πολιτικό και θρησκευτικό φανατισμό. Απλά αναρωτιέμαι, όταν όλοι οι άνθρωποι (ακόμα και οι ισχυροί πολιτικοί ηγέτες) είναι τόσο θυμωμένοι (και φοβισμένοι) από την άνοδο του εθνικισμού και τις πράξεις βίας που διαπράττουν ακροδεξιές οργανώσεις, τι σκέφτεται μια μεγάλη εταιρεία σαν την Ubisoft όταν μάς φέρνει αντιμέτωπους με μια αίρεση που μοιάζει με ένα τσούρμο σύγχρονων Αμερικανών νεοναζί;
σχόλια